Από αυτή την εβδομάδα τρία συμπεράσματα έβγαλα: 1) Ότι υπάρχει καλύτερο ΚΚΕ και το θέλουμε, 2) ότι υπάρχει καλύτερο ΠΑΣΟΚ και το θέλουμε και 3) ότι υπάρχει καλύτερη Εκκλησία και μάλλον την αποκτήσαμε…
Βλέποντας τον Δημήτρη Χριστόφια στην Κύπρο αναρωτιέται κανείς τι σχέση έχει το ΑΚΕΛ με το «αδελφό» κόμμα ΚΚΕ; Η πιο σημαντική είναι ίσως ότι το ΑΚΕΛ δεν είναι τόσο «διορατικό» και δεν βλέπει το ίδιο καλά τι κρύβεται πίσω από κάθε τι, όπως ξέρει πολύ καλά το ΚΚΕ της Αλέκας. Το ΑΚΕΛ, ας πούμε, δεν μπόρεσε να διακρίνει ότι το σχέδιο Αννάν προωθούσε τη δημιουργία προτεκτοράτου όπως είναι γνωστό τοις πάσι… Ευτυχώς βέβαια τις δύσκολες εκείνες μέρες υπήρχε το ΚΚΕ και μας άνοιξαν τα μάτια. Βέβαια και το ΑΚΕΛ το «όχι» υποστήριξε, αλλά είναι γνωστό ότι ήταν υπέρ του «ναι», όμως οι δημοσκοπήσεις επέβαλαν τη σκληρή γραμμή. Τώρα που το ΑΚΕΛ κέρδισε τις εκλογές στην Κύπρο δεν υποσχέθηκε καμία μάχη κατά του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, του διαβόλου και των άλλων δυνάμεων του κακού. Δεν υποσχέθηκε αποχώρηση από την ΕΕ. Αντ’ αυτού προέκρινε τη λύση του Κυπριακού ως πρώτιστο μέλημα. Δίπλα μας λοιπόν, αλλά δυστυχώς εκτός συνόρων, υπάρχει ένα άλλο ΚΚ ή αν προτιμάτε μια άλλη Αριστερά που πολύ θα θέλαμε να είναι δικά μας…
Λίγο πιο πιθανό από το να αποκτήσουμε ένα ΑΚΕΛ, είναι να αποκτήσουμε το ΠΑΣΟΚ που θέλουμε. Αυτή την εβδομάδα λοιπόν είδαμε, φυσικά, δείγματα του ΠΑΣΟΚ που δεν θέλουμε. Του ΠΑΣΟΚ που μπουκάρει στη ΔΕΗ μαζί με το Συνασπισμό και το ΚΚΕ για να αποτρέψουν την υπογραφή μιας συνεργασίας! Ευτυχώς η επιλογή της «μπούκας» δεν προκρίθηκε και το «Μακεδονικό», όπου το ΠΑΣΟΚ ευτυχώς πολύ ξεκάθαρα τάχθηκε κατά των συλλαλητηρίων. Σήμερα μάλιστα ο ΓΑΠ δήλωσε ανοιχτά ότι τάσσεται υπέρ μίας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό! Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο δηλαδή που τα αυτονόητα –στην προκειμένη περίπτωση μία ρεαλιστική κ ψύχραιμη αντιμετώπιση της κατάστασης– να αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα για το ΠΑΣΟΚ. Αν προσθέσω και την παρουσίαση του ολοκληρωμένου και λεπτομερούς προγράμματος για την παιδεία και μάλιστα πριν από την δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου που θα καταθέσει η κυβέρνηση, τότε η συγκίνηση γίνεται δυσβάσταχτη… Δεν περιμένω ανάλογη συνέχεια από το ΠΑΣΟΚ, αλλά τουλάχιστον παίρνω θάρρος που κάποιες φορές μου θυμίζει ότι υπάρχει και η σοβαρή του πλευρά, την οποία περιμένουμε και περιμένουμε…
Η έκπληξη της εβδομάδας πάντως ήρθε από την Εκκλησία. Κόντρα στο κλίμα που προσπαθεί να δημιουργήσει το ΛΑΟΣ, με τον Μίκη Θεοδωράκη να συναγωνίζεται τον Άνθιμο στο ρόλο του σύγχρονου Παύλου Μελά, η Εκκλησία αυτή τη φορά δεν έπαιξε τον υπερασπιστή των «δικαιωμάτων» και της «υπερηφάνειας» μας. Σε ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής, που επί Χριστόδουλου ήταν «αποκλειστικό» πεδίο της Εκκλησίας, η νέα Εκκλησία του Ιερώνυμου αποφάσισε αυτό που σε άλλες χώρες είναι το αυτονόητο. Ούτε χάραξε πολιτική, ούτε προσπάθησε να φανατίσει, ούτε να τονώσει τον πατριωτισμό (sic) των Ελλήνων. Και, ναι, αυτή την Εκκλησία που φαίνεται να έχουμε πλέον, την θέλουμε. Αντίθετα από το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά που έχουμε…
1 σχόλιο:
Για το αν έχεις το ΠΑΣΟΚ που θέλεις ή αν θα το ξαναέχεις ποτέ, να κάτσεις να αναλογιστείς τις δικές σου ευθύνες και των υπολοίπων στις εκλογές του Νοεμβρη.Και δεν λέω ότι με τον ΒΕΝΙ θα ήταν όλα καλά ή καλύτερα από τώρα. Αλλά τουλάχιστον μπορούσε να δοκιμαστεί. Αντίθετα εμείς επιλέξαμε τα κατουρημένα τα λάχανα κατα το γνωστό αυτή ξέρετε αυτήν εμπιστεύεστε....LOL
Δημοσίευση σχολίου