Καλημέρα Αλέξη, καληνύχτα ΣΥΝ...

Μέχρι πρόσφατα ήταν της μόδας να είσαι ΚΚΕ την περίοδο της ενηλικίωσής σου. Λίγο μακρύ μαλλί, λίγο μούσι, όνειρα για επανάσταση και ανατροπή του συστήματος, μία μπλούζα του Τσε, ΚΝΕ οδηγητής στο χέρι και πορεία που καταλήγει στην αμερικανική πρεσβεία (είτε το θέμα της είναι η ανεργία, είτε η σφαγή του ΠΑΟΚ…). Κλασικό στερεότυπο που κράτησε δεκαετίες (όχι η σφαγή του ΠΑΟΚ βρε, του νέου «επαναστάτη»). Από ένα σημείο και μετά βέβαια το ΚΚΕ άρχισε αργά αλλά σταθερά να μην εμπνέει, παίζοντας την ίδια κασέτα του ιμπεριαλισμού για κάθε θέμα. Ταυτόχρονα και το μακρύ μαλλί με το μούσι άρχισε να είναι λιγότερο cool. Έτσι, cool πλέον την περίοδο της ενηλικίωσης, είναι να έχεις λίγο ζελέ, να λες θέλω μία επανάσταση. Και τελικά να επαναστατείς ενάντια σε κάθε αλλαγή. Μη κρατικά πανεπιστήμια; ΟΧΙ! Αλλαγές στο ασφαλιστικό; ΟΧΙ! Αλλαγές στα εργασιακά; ΟΧΙ! Πλέον cool δεν είναι η Αλέκα, αλλά ο Αλέξης… Ένας νεαρός πολιτικός που φαίνεται να είναι πολλά υποσχόμενος αλλά να μην υπόσχεται τίποτα. Ως πρόεδρος του ΣΥΝ, πλέον, έχει την προεδρία του κόμματος με τη μεγαλύτερη δυναμική –αυτή τη στιγμή– στην ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς, για τον Αλέξη και τον πολιτικό του πατέρα Αλέκο, αυτή η νέα μόδα είναι καταδικασμένη να διαρκέσει πολύ λιγότερο από την προηγούμενη…
Ο ΣΥΝ, και μαζί του ο Αλέξης, αναδείχθηκαν σε μία περίοδο κλιμακούμενης απογοήτευσης της κοινωνίας από τα κόμματα εξουσίας και κυρίως από το ΠΑΣΟΚ απ’ όπου άντλησε ψηφοφόρους. Όμως το πολιτικό σκηνικό δεν είναι τόσο ευνοϊκό πλέον για τον ΣΥΝ, αλλά ούτε και την ΝΔ. Πλέον τα σκάνδαλα συσσωρεύονται και πλησιάζουν πλέον τον Καραμανλή όσο δεν είχαν πλησιάσει ούτε κατά διάνοια τον «αρχιερέα της διαφθοράς» Σημίτη. Συνεπώς στις επόμενες εκλογές το δίλλημα θα είναι απέναντι σε μία φθαρμένη πλέον ΝΔ και ένα ΠΑΣΟΚ σε άγνωστη από τώρα κατάσταση. Μήπως υπάρχει και τρίτη επιλογή, η «μεγάλη Αριστερά» που μας είπε ο Αλέξης στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝ; Όπως, όμως, δείχνουν πολλές δημοσκοπήσεις, αυτό που θέλει ο κόσμος είναι κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή μία κυβέρνηση συνεργασίας (δεξιά, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή). Δεν θέλει κυβέρνηση από ένα νέο κόμμα, αλλά λύση από τις υπάρχουσες επιλογές. Στη συνείδηση του κόσμου, λοιπόν, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα είναι κόμματα εξουσίας και τα τρία μικρότερα παραμένουν μικρά. Και έτσι θέλει να παραμείνουν. Δεν θέλει ούτε κυβέρνηση ΚΚΕ, ούτε κυβέρνηση ΣΥΝ, ούτε κυβέρνηση ΛΑΟΣ. Άρα, όση δυναμική κι αν αποκτήσει ο ΣΥΝ, θα παραμένει ένα μικρό κόμμα που θα συμπληρώνει το πολιτικό σκηνικό. Ως τέτοιο κόμμα, θα αρέσει όσο συμπεριφέρεται σύμφωνα με το ρόλο του και όσο θα κινείται στον ιδεολογικό του χώρο (κοντά στο ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ). Όταν λοιπόν αρχίζει να περιχαρακώνεται σε αριστερά πλαίσια, τότε μάλλον θα καταντήσει σύντομα ένα νέο ΚΚΕ (ήδη έχει υιοθετήσει την κακή συνήθειά του ΚΚΕ, να τα βάζει με το ΠΑΣΟΚ) αποξενωμένο με ποσοστά που δεν βγάζουν κυβέρνηση. Τουλάχιστον δημοκρατικά εκλεγμένη... Ο Αλέξης, όμως, ονειρεύεται τη μεγάλη Αριστερά και ειλικρινά δεν μπορώ να δω από πού θα αντλήσει τόσους πολλούς ψηφοφόρους ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς το ΠΑΣΟΚ, όπως λέει. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ δεν πήρε κατάφερε να πάρει πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης από τον Αλέξη. Η ύπαρξη ενός αριστερού πλειοψηφικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία δεν προκύπτει από πουθενά, όσο κι αν προσπάθησαν να μας πείσουν περί του αντιθέτου οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ στις πρόσφατες εκλογές. Οπότε αυτή η συμπεριφορά του μικρομεγάλου θα παραπέμπει περισσότερο σ'αυτή του τύπου που φωνάζει "κρατήστε με να μην επιτεθώ"...
Τέλος, οι ενδείξεις είναι ότι η βασική ίσως πηγή των ψηφοφόρων θα στερέψει για τον ΣΥΝ. Όπως προκύπτει από έρευνα της VPRC ένα μεγάλο ποσοστό προέρχεται από οπαδούς του Βενιζέλου, οι οποίοι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ με την επάνοδο και του Beni.
Συνοπτικά, λοιπόν, το φαινόμενο «Αλέξης» θα είναι πρόσκαιρο αφού φαίνεται ότι αδυνατεί να εκφράσει μία σοβαρή και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση (όπως πολύ εύστοχα περιγράφει ο Νίκος Μπίστης). Γιατί αυτό είναι που αναζητεί τελικά σήμερα η κοινωνία και όχι έναν 33αρη ο οποίος ονειρεύεται ότι ως Έλληνας Τσάβες (μπρρρρρ…), θα προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, θα μας βγάλει εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ, θα «σώσει» το ελληνικό Πανεπιστήμιο αποφασίζοντας να μην αλλάξει τίποτα, κλπ.
Ποια όμως είναι η διέξοδος για το ΠΑΣΟΚ; Είναι να τα βάζει με τον ΣΥΝ και να το ρίχνει στο… στροφή αριστερά για να πείσει ότι είναι αριστερό κόμμα; Ή μήπως θα πρέπει ο αντίπαλος να παραμείνει η ΝΔ και αντί για αριστερή στροφή να μιλάει με θάρρος και λεπτομερώς για τις μεταρρυθμίσεις που θέλει να κάνει ως νέα κυβέρνηση;