Mythbusters

Επανέφερε στη μνήμη ωραίες αναμνήσεις η τελευταία παρέμβαση του φίλου Χρυσόστομου στο προηγούμενο post. Αναμνήσεις που έχουν κυρίως να κάνουν με το παιδικό μας όνειρο να γίνουμε δημοσιογράφοι, να καθορίζουμε την ατζέντα της επικαιρότητας και, που και που, να…κάνουμε λίγη έρευνα.

Αφορμή για την μικρή αυτή έρευνα, το επιχείρημα, που καλόπιστα χρησιμοποιήθηκε περί ύπαρξης «δεδικασμένου» στην αγαπημένη μας διαμάχη με τη βόρειο γείτονα χώρα (που όπως σωστά μου επισημάνθηκε λέγεται ΠΓΔΜ και όχι ΦΥΡΟΜ στα ελληνικά). Γιατί δεν χρησιμοποιούμε το παράδειγμα της Γαλλίας, λέει το επιχείρημα αυτό, η οποία, εν όψει της εισόδου της Μεγάλης Βρετανίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες κατάφερε να κάνει τους δύστυχους Μεγαλοβρετανούς να αλλάξουν το όνομα του κράτους τους σε Ηνωμένο Βασίλειο, λόγω της ύπαρξης της δικιάς τους επαρχίας Βρετάνης. Οι ομοιότητες με τη δικία μας Μακεδονία, συγκλονιστικές. Το επιχείρημα χρησιμοποιείται, έτσι, για να καταδείξει την προφανή ενδοτικότητα της ελληνικής διπλωματίας, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει ένα τέτοιο δεδικασμένο. Όλα αυτά θα ήταν ειδυλλιακά, φυσικά αν ήταν αλήθεια.

Πραγματικά είναι να απορεί κανείς για το πως έχει επιπλεύσει τελευταία αυτό το επιχείρημα, γιατί, σύμφωνα με τη δική μου τουλάχιστον έρευνα, κάτι τέτοιο απλά δεν έχει συμβεί. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει εισέλθει στην Ένωση με το επίσημο όνομα του, δηλαδή United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland και με το όνομα αυτό έχει υπογράψει και τις σχετικές συνθήκες προσχώρησης. Το "Μεγάλη Βρετανία" είναι απλά άλλος ένας (από τους πάρα πολλούς) καθαρά γεωγραφικός όρος που χρησιμοποιείται στην περιοχή και αναφέρεται αποκλειστικά στο κυρίως νησί (Αγγλία, Σκοτία και Ουαλλία), χωρίς να περιλαμβάνει το κομμάτι της Βόρειας Ιρλανδίας και τα υπόλοιπα νησάκια γύρω γύρω που, όμως, αποτελούν μέρος της Ένωσης (Orkney, Shetland κτλ). Ηνωμένο Βασίλειο είναι το επίσημο όνομα του κράτους από το 1801, οπότε και έπαψε να χρησιμοποιείται με πολιτική βαρύτητα ο όρος Μεγάλη Βρετανία, προφανώς χωρίς την ανάμειξη ούτε της Γαλλίας ούτε φυσικά...της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε φυσικά μπορώ να φανταστώ οι Μεγαλοβρετανοί να ανέσυραν από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας έναν απηρχαιωμένο πολιτικό όρο για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, εκτός αν υποψιαστώ ότι, με το γνωστό χιούμορ τους, το έκαναν για να τη σπάσουν στους Γάλλους.

Η ιστορία είναι και διδακτική και ενδιαφέρουσα. Αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να είναι πιασάρικο ή αληθοφανές (ομολογώ και εμένα με προβλημάτισε όταν το πρωτοάκουσα) το επιχείρημα σε όσους αναζητούν δεδικασμένα για να υποστηρίξουν την, απαξιωμένη διεθνώς, ελληνική επιχειρηματολογία. Αντιλαμβάνομαι επίσης πως , όταν θες να ξεκινήσεις το «blame game», κατηγορώντας τους θεσμούς της χώρας, όπως η διπλωματία ή η πολιτική εξουσία, για ενδοτισμό, θεωρείς πως νομιμοποιείσαι να μετατρέψεις μία ωραία ιστορία σε λογικοφανές επιχείρημα. Αποκαλύπτει, όμως, την εθελοτυφλία με την οποία περιβάλλουμε στην Ελλάδα τα «εθνικά» μας προβλήματα. Πριν από λίγες εβδομάδες, λίγο πριν τα συλλαλητήρια (είναι άραγε τυχαία η χρονική συγκυρία), κυκλοφόρησε ένα email με το γνωστό χαρτονόμισμα που απεικονίζει τον Λευκό Πύργο, για να χωνέψουμε μία και καλή τις αλυτρωτικές επιδιώξεις των γειτόνων μας. Αναπαράχθηκε, εντελώς άκριτα, από δημοσιογράφους σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς στην Αθήνα(ούτε θέλω να φαντάζομαι τι θα έγινε στη Θεσσαλονίκη) χωρίς κανείς να έχει τη στοιχειώδη λογική να αναφέρει ότι το νόμισμα της ΠΓΔΜ ονομάζεται δηνάριο (αντικαθιστώντας το γιουγκοσλαβικό δηνάριο) και όχι αυτό το γραφικό «μακεντόνσκι» που εμφανίζεται στο mail. Την ίδια λογική εξυπηρετούν και όσοι, εξίσου άκριτα (ή μήπως ηθελημένα), αναπαράγουν διάφορες τερατώδεις ανακρίβειες περί δήθεν ύπαρξης "αλυτρωτικών" αναφορών στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Το οποίο, χωρίς αυτό να φαίνεται πως έχει την παραμικρή σημασία για τους εγχώριους δημόσιους κατήγορους, έχει τροποποιηθεί (μετά από ελληνικές πιέσεις) ώστε να περιλαμβάνει καθησυχαστικές προς τους φόβους μας διατάξεις. Αλήθεια, τι πιο ευλωττό, ως προς αυτό, από τη διατύπωση "The Republic of Macedonia has no territorial pretensions towards any neighboring state"(Amendement 1);

Το συμπέρασμα είναι πως, τελικά, χρησιμοποιούμε ότι μας βολεύει. Αλυτρωτικές οι επιδιώξεις των γειτόνων μας; Πάρτε μερικά fake χαρτονομίσματα για το λόγου το αληθές. Δείξτε και μερικά γραφικά powerpoint των αντίστοιχων μακεδονομάχων από την άλλη πλευρά των συνόρων προς εμπέδωσιν (άσχετα αν το Διαδίκτυο βρίθει παρόμοιων ελληνικών κουταμάρων για την Πόλη και την Αγιά Σοφιά). Αγνοείται το δεδικασμένο(λες και δε μιλάμε για διεθνείς σχέσεις αλλά δικαστήριο) και η ελληνική πολιτική ηγεσία «ξεπουλάει τη Μακεδονία μας» στους «γυφτοσκοπιανούς»; Ορίστε τι έκαναν οι τσίφτηδες γάλλοι διπλωμάτες 50 χρόνια πριν για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της τιμημένης Βρετάνης. Ζούμε, κατά συνέπεια, σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου το αληθές είναι το εθνικό (για να παραφράσουμε τον Κοραή) και παρουσιάζουμε επιλεκτικά στοιχεία για να ενισχύσουμε τις απόψεις μας και να επιβεβαιώσουμε, εμείς οι ίδιοι, τις προφητείες που περιφέρονται στη δημόσια μας σφαίρα. Κάπου κάπου, μας έρχεται στο νου και αυτός ο άμοιρος ο κριτικός λόγος που «ανακάλυψαν» οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά τότε το μόνο που ξέρουμε, είναι μερικές , κουτές τελικά, ιστορίες με βελανίδια και Παρθενώνες…

P.S.: Είμαι ανοιχτός σε στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο των όσων λέω. Διατίθεμαι, μάλιστα, αν αυτά προσκομιστούν, να κάνω εντυπωσιακή κωλοτούμπα συμμετέχοντας στο επόμενο συλλαλητήριο του Λ.Α.Ο.Σ. ντυμένος Βουκεφάλας...