Πάει και αυτό το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Τέλειωσε αλλά δε νομίζω ότι η κοινωνία μετά την Κυριακή άλλαξε διαθέσεις απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τον ΓΑΠ. Όχι ότι περίμενα να αλλάξουν και πολλά, αλλά όταν άκουγες τον ΓΑΠ να μιλάει για το συνέδριο ήταν σαν τους παπάδες που προαναγγέλλουν τη δευτέρα παρουσία όπου όλα θα αλλάξουν ξαφνικά. Τελικά αυτά που θα μείνουν ως σημαντικά γεγονότα του συνεδρίου είναι 1) Η πρόταση συνεργασίας προς τον Συνασπισμό και 2) η μετατροπή της θητείας σε κυβερνητικό πόστο σε πλημμέλημα. Εκτός από αυτά τα δύο εγώ προσωπικά θα κρατήσω και ένα ακόμα: την ιδιόμορφη αντίληψη περί ανεξάρτητων ΜΜΕ που απέκτησαν στο ΠΑΣΟΚ.
Ας πάρουμε τα πράγματα με την ανάποδη σειρά. Όταν ο ΓΑΠ λοιπόν καταγγέλλει ότι τα ΜΜΕ εξαρτώνται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα δεν μας λέει και κάτι καινούριο. Απλώς αυτό που θέλει να πει είναι ότι το MEGA, ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ δεν εκπληρώνουν τον «πασοκικό» τους ρόλο ως μέσα που πρόσκεινται φιλικά στο κόμμα επειδή δεν τον θέλουν ως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Να συμφωνήσω ότι αυτό γίνεται. Η απάντηση λοιπόν του ΠΑΣΟΚ ποια είναι? Αφού πρώτα υποσχέθηκαν ένα νέο νόμο για τα ΜΜΕ που θα εξασφαλίζει τη διαφάνεια τελικά κατέληξαν ότι πιο χρήσιμο είναι ένα κομματικό μέσο ενημέρωσης! Ο ορισμός της αντίφασης δηλαδή. Γιατί τελικά τι θέλουμε? Ανεξάρτητα ΜΜΕ ή μήπως ΜΜΕ που να μας στηρίζουν? Η απόφαση λοιπόν για παραταξιακό μέσο ενημέρωσης δείχνει ότι μάλλον θέλουμε ΜΜΕ που θα ελέγχουμε.
Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ή, πιο σωστά, ο ΓΑΠ διαθέτουν και νομοθετικές αρμοδιότητες και εν μία νυκτί μετέτρεψαν σε αδίκημα την θήτευση σε υπουργείο! Όπως αποφάσισε λοιπόν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ η θητεία σε κυβερνητικό πόστο αυτόματα σε κάνει αντίβαρο στην ανανέωση και φορέα κυβερνητισμού και αυτομάτως αποκλείεται από το πολιτικό όργανο του κόμματος! Δέχομαι ότι ο ΓΑΠ προχώρησε στην κίνηση αυτή για να ανανεώσει το κόμμα και όχι για να αποκλείσει τον Βενιζέλο. Σε κάθε περίπτωση όμως έχει επικίνδυνες προεκτάσεις αφού μετατρέπει σε «αμαρτία» την κυβερνητική εμπειρία. Αλλά το λάθος του ΓΑΠ στην προκειμένη περίπτωση είναι διπλό. Γιατί την ριζική ανανέωση τη ζητούσε ο κόσμος επιτακτικά το 2004. Το 2008 αυτό που του ζητάει είναι τη στοιχειώδη πολιτική σοβαρότητα και ένα κόμμα που θα εκπέμψει αξιοπιστία. Και δυστυχώς, αλλά έτσι παίζεται το παιχνίδι σήμερα, αξιοπιστία εκπέμπεις μόνο με πρόσωπα που ο κόσμος γνωρίζει και εμπιστεύεται.
Τέλος, το ΠΑΣΟΚ απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι αδυνατεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της πολιτικής επικοινωνίας. Κατάφερε να κάνει πρωταγωνιστή τον Τσίπρα στις 2 πρώτες μέρες του συνεδρίου. Και θα μπορούσαν να το έχουν προβλέψει γιατί όταν ολόκληρη την εβδομάδα τα ΜΜΕ αναφορικά με το συνέδριο παίζουν δυνατά μόνο το εάν θα πάει ή όχι ο Τσίπρας και τι θα πει, τότε το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να τον αγνοήσεις. Όχι να του προτείνεις συνεργασία που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα αρνηθεί…
Για να μιλήσουμε λίγο και για πολιτική, εκτιμώ ότι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για διάλογο-συνεργασία με τον Συνασπισμό είναι μία σωστή στάση και μπορεί να αποτελέσει την απάντηση στην κρίση του πολιτικού συστήματος σήμερα στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί μπορούν να καλύψουν το έλλειμμα αντιπροσωπευτικότητας και δημοκρατίας που δικαίως νιώθει σήμερα ο πολίτης. Γιατί είναι έλλειμμα αντιπροσωπευτικότητας να κυβερνάει το 42% των πολιτών που πήγαν να ψηφίσουν και μεταφράζεται σε λιγότερο από 30% του πληθυσμού της χώρας. Είναι έλλειμμα δημοκρατίας όταν αυτό το ποσοστό χρησιμοποιεί την επίπλαστη πλειοψηφία του απολυταρχικά τρόπο έτσι ώστε να εμποδίζει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο αλλά και να νομοθετεί υπό την πίεση της κομματικής πειθαρχίας. Συνεπώς η λύση σε όλα τα παραπάνω μπορεί να έρθει μέσα από ένα συνασπισμό κομμάτων που θα δίνει ευρύτερη νομιμοποίηση. Βέβαια, ακόμα και καταφατική απάντηση να έδινε ο Τσίπρας στην πρόταση του ΓΑΠ, ο διάλογος πάλι δεν θα κατέληγε σε συγκρότηση συμμαχίας γιατί τα δύο κόμματα κινούνται σε διαφορετικούς άξονες. Συνεπώς θα ήταν χρήσιμο να ανοίξει ένα διαρκές φόρουμ ανταλλαγής απόψεων και προσπάθεια ιδεολογικής σύγκλισης όπου σίγουρα θα υπάρξουν διαφωνίες. Άλλωστε αν συμφωνούν σε όλα, τότε δεν υπάρχει λόγος να είναι διαφορετικά κόμματα.
2 σχόλια:
Αρχικά χαίρομαι για την μεταστροφή του Πάνου από την superαδικη υποστήριξη του ΓΑΠ στην απλά αντικειμενική κριτική.
Ως σύνεδρος στο 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θεωρώ ότι βγήκαν τα εξής συμπεράσματα:
1. Το συνέδριο ξεκίνησε με διάχυτη αμηχανία και απογοήτευση για δύο κυρίως λόγους :
α) τεράστιος αριθμός συνέδρων
β) «Φιντελική» ομιλία ΓΑΠ που δεν άφησε τίποτα το ιδιαίτερο πέρα από μία εξιστόρηση του παρελθόντος και μια χείρα φιλίας προς τον Σύριζα.
2. Τη δεύτερη μέρα το πρόγραμμα προέβλεπε 20+ «εργαστήρια πολιτικής» με εξαιρετικά πάνελ και καλεσμένους που τα παρακολούθησε αρκετός κόσμος, αλλά πολύ χαμηλού επιπέδου. Παραθέτω δύο στοιχεία : α) μίλησαν 600+ σύνεδροι κάτι που έκανε τον Τσούρα να πανηγυρίζει γιατί όπως είπε είναι αριθμός ρεκόρ. Αν όμως κάνει κανείς μια πρόχειρη διαίρεση θα δει ότι στο Συνέδριο επί της ουσίας συμμετείχε περίπου το 10% των συνέδρων….
β) Στο εργαστήρι για την Πολιτική&ΜΜΕ οι κ.κ. Τσίμας και Μανδραβέλης προσπάθησαν να εξηγήσουν στον κόσμο ότι η λύση για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι η καταγγελία από μόνη της παρότι το σύστημα πολιτικής και ΜΜΕ είναι μάλλον διαπλεκόμενο.
Το συμπέρασμα που βγήκε εκεί είναι ότι τα ΜΜΕ επηρεάζουν αλλά δεν φτιάχνουν την ατζέντα.
Λεπτομέρεια : ο μόνος ομιλητής που χειροκροτήθηκε με πηγαία θέρμη ήταν ένας κρητικός που σχολίασε ότι ο «Γιωργάκης για να γίνει Πρωθυπουργός πρέπει να προσκυνήσει Λαμπράκη και Μπόμπολα»……και τα ΟΥΦΟ και τους Αμερικάνους και τους Ναΐτες λέω εγώ…….
3. Το τέλος όμως ήταν πραγματικά αισιόδοξο. Ο ΓΑΠ με μια πολύ καλή ομιλία έδωσε, λεκτικά τουλάχιστον, τέλος στον διχασμό της 11/11 και με μια σπουδαία κίνηση έκλεισε την ομιλία του με τον Βαγγέλη και τον Κώστα να προσκυνούν την Θεά Ενότητα!
Πριν από αυτό είχε προηγηθεί ο αποκλεισμός των στελεχών με υπουργική θητεία από το Π.Σ. που ήγειρε σωρεία χειροκροτημάτων δείχνοντας το επίπεδο των συνέδρων…
Φίλε Πάνο όντως είναι απαράδεκτο να ενοχοποιούνται συλλήβδην όλες οι κυβερνητικές προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ. Όμως αυτήν την προσπάθεια ο Πρόεδρος απλά τώρα την ολοκλήρωσε! Η κυβερνητική θητεία του ΠΑΣΟΚ είναι τόσο απομυθοποιημένη από τον ίδιο που με αυτήν την ανακοίνωση μπήκε απλά το κερασάκι στην τούρτα. Άλλωστε αυτός ήταν που την πρώτη μέρα μίλησε για αφορισμό του Κυβερνητισμού λες και ήταν εκτός κυβέρνησης…
Μετά από αυτό η εκλογή των μελών του Ε.Σ. έδειξε ότι υπάρχει μέλλον αρκεί ο Πρόεδρος να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Πρώτος άνδρας ετών 29, τουλάχιστον 25 νέοι εκλεγμένοι και ο «Πρύτανης του συνδικαλισμού» που έριξε τον νόμο-Γιαννίτση και τώρα ήρθε η Φάνη, εκτός νυμφώνως. Τι καλύτερο τέλος από αυτό;
Για να σοβαρευτούμε το Συνέδριο πήγε γενικά καλά. Τα στελέχη αναθάρρησαν (βοήθησε και ο Μίμης σε αυτό), η ενότητα μένει ποια εδώ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μακριά και αγαπημένος και όλα τώρα είναι στα χέρια του ΓΑΠ.
Αν η πρότασή του όπως λέει και ο ίδιος είναι στη λογική «Ανανέωση – Αξιοκρατία – Ενότητα» όλα αλλάζουν και υπάρχει μέλλον.
Αν επικρατήσουν οι σκληροί και έχουμε μία από τα ίδια πολύ φοβάμαι ότι το Μάιο δε θα μαστε καλά…για να παραφράσω τον τεράστιο ποιμένα της προπονητικής!
Εκτιμώ ότι μία εβδομάδα μετά το τέλος του συνεδρίου τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι αρκετοί (και νομίζω όχι μόνο από την πλευρά Βενιζέλου) διαφωνούν ανοικτά με την απόφαση του ΓΑΠ και αυτό εκφράστηκε και στην εκλογή του πολιτικού συμβουλίου. Δεν ξέρω αν είναι απαραίτητα κακό, αφού τουλάχιστον τώρα η στάση αυτή είναι πιο ειλικρινής από την σιωπηρή διαμαρτυρία. Πάμε λοιπόν τώρα σε μία νέα περίοδο εσωστρέφειας και πιστεύω ότι το πάρτι τώρα αρχίζει. Όσο οι δημοσκοπήσεις γίνονται ολοένα και χειρότερες για το ΠΑΣΟΚ τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η αμφισβήτηση του ΓΑΠ από πασόκους. Η μόνη διέξοδος που βλέπω είναι η σκιώδης κυβέρνηση που αποφάσισε(;) να κάνει. Αν δηλαδή αποφασίσει να χρησιμοποιήσει στη Βουλή τα μεγάλα ονόματα. Αλλά και πάλι το πιθανότερο αποτέλεσμα θα είναι η διγλωσσία καθώς άλλα θα λέει ο υπεύθυνος για ένα τομέα στη Βουλή και άλλα αυτός του πολιτικού συμβουλίου. Άρα δεν πάμε σε κάποια αξιοσημείωτη αλλαγή που θα μπορέσει τουλάχιστον να σταματήσει τις διαρροές προς άλλα κόμματα. Κάτι που σημαίνει ότι ο ΣΥΝ θα εδραιώνεται ως τρίτο κόμμα και μάλιστα με υψηλά ποσοστά. Και από ψήφος διαμαρτυρίας σε γκάλοπ υπάρχει ο κίνδυνος να περάσει στη συνείδηση του κόσμου ότι μπορεί να είναι ένα κόμμα του 20% και όχι του 5% όπως ήταν μέχρι τώρα...
Δημοσίευση σχολίου