tag:blogger.com,1999:blog-18268373924409656002024-02-21T04:25:20.613+02:00Στα Τέσσερα......και αν μου πει η μάνα μου ότι θέλει να διαβάσει το blog μου θα της πω να μπει σ' ένα blog που το λένε "Στα Τέσσερα"..?Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.comBlogger43125tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-80118975132119568842010-01-27T17:49:00.003+02:002010-01-27T18:02:10.251+02:00Η Θεσσαλονίκη πρέπει ν' αλλάξει σελίδα!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioKszo7kL6OyZAT4-G9c-wCZd_KWJXEOSJzzxh35MxM6ewfJrF5YDJyI7hJic_BlqMXrcdD_vzkuCYSxThf8-PUJEtU225cxHrDX94UXESeRGL2fysh6_e_5p1BwuRzP4LvvP1itDCStvs/s1600-h/thessaloniki.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 200px; height: 100px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioKszo7kL6OyZAT4-G9c-wCZd_KWJXEOSJzzxh35MxM6ewfJrF5YDJyI7hJic_BlqMXrcdD_vzkuCYSxThf8-PUJEtU225cxHrDX94UXESeRGL2fysh6_e_5p1BwuRzP4LvvP1itDCStvs/s200/thessaloniki.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5431449624150154466" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για μια ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ</span><br /><div style="text-align: justify; font-family: verdana;">Θεσσαλονίκη, Ιανουάριος 2010<br /><br />Η Θεσσαλονίκη πρέπει να αλλάξει σελίδα. Να ξεφύγει από την πολύπλευρη υποχώρηση και την αφόρητη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της, και να απαλλαγεί από το κλίμα σκοταδισμού και φοβικών συνδρόμων που συστηματικά καλλιεργούν πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες τις τελευταίες δεκαετίες.<br /><br />Η πόλη μας αξίζει σίγουρα μια καλύτερη τύχη. Έχει όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχτεί σε δυναμικό περιφερειακό κέντρο ευρωπαϊκής, βαλκανικής και μεσογειακής εμβέλειας, σε μια πόλη με ταυτότητα, αντάξια της ιστορίας και των προσδοκιών των κατοίκων της, που θα εξασφαλίζει ελκυστική λειτουργία και αισθητική, προκοπή και εργασία, ευημερία και αλληλεγγύη για όλους. Μια πόλη με υψηλή ποιότητα ζωής, με διεύρυνση του δημόσιου χώρου και σεβασμό στο περιβάλλον, με πλούσια πολιτιστική δημιουργία και δραστηριότητα, φιλική στους κατοίκους της, στους επισκέπτες, στους μετανάστες και στο διαφορετικό.<br /><br />Εγγύηση για τα παραπάνω αποτελούν τα ιστορικά και γεωγραφικά της πλεονεκτήματα, κυρίως όμως οι άνθρωποί της, οι ενεργοί ανώνυμοι και επώνυμοι πολίτες, φορείς, συλλογικότητες και κινήσεις, ομάδες πρωτοβουλίας, άνθρωποι του πολιτισμού και του πνεύματος, ανεξαρτήτως πολιτικής ένταξης, που δεν βολεύονται με την απουσία οραματικών στόχων και τον εγκλωβισμό τους στις μειωμένες προσδοκίες μιας απρόσωπης μεγαλούπολης, αλλά αντίθετα προσβλέπουν σε ένα διαφορετικό πρότυπο διοίκησης και σε μια προοπτική για την πόλη και το νομό διαφορετική από αυτήν της καθήλωσης και της στασιμότητας, όπου την έχει οδηγήσει η παρούσα δημοτική και νομαρχιακή αρχή.<br /><br />Η πλειονότητα των πολιτών, ανεξάρτητα από κομματική επιλογή, κατανοεί την ανάγκη να απαλλαγεί η πόλη όχι μόνο από τους σημερινούς διοικούντες, που έχουν συνδεθεί με εξόφθαλμες ανεπάρκειες, σκάνδαλα, μαύρες τρύπες και μιζέρια αλλά και από πρόσωπα παρόμοιας αντίληψης, που ίσως κληθούν να ανακαινίσουν την πρόσοψη ενός πολύχρονου καθεστώτος, το οποίο έχει εγκαθιδρυθεί στην πόλη επί ένα τέταρτο του αιώνα. Να αλλάξουν οι πολιτικές και όχι μόνο τα πρόσωπα.<br /><br />Πρέπει επιτέλους να δράσουμε αποφασιστικά για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την αποκέντρωση, την αντιμετώπιση της αέριας και θαλάσσιας ρύπανσης, την αύξηση του πράσινου και των ελεύθερων χώρων, την προώθηση των ήπιων μορφών ενέργειας, την ανάπτυξη του προαστιακού σιδηροδρόμου, την ενίσχυση των δημόσιων και των εναλλακτικών μέσων μετακίνησης με περιορισμό της χρήσης του αυτοκινήτου, την προστασία των δασών, την εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων και την ανακύκλωση.<br /><br />Να αφήσουμε πίσω την επιφανειακή φιλανθρωπία και τις ελεημοσύνες των κοινωνικών βοηθημάτων, εφαρμόζοντας πολιτικές κοινωνικής συνοχής και βιωσιμότητας. Να ενισχύσουμε την κοινωνία των πολιτών, την κουλτούρα της συμμετοχής, τον πλουραλισμό στην επικοινωνία και την ενημέρωση, τη διεκδίκηση και το δημοκρατικό διάλογο, με χρηστή διοίκηση, αποκέντρωση και διαφάνεια παντού.<br /><br />Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν και να απαντηθούν στις εκλογές της περιφερειακής και της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης το 2010. Όχι ποιό κόμμα θα κερδίσει τον Δήμαρχο ή τον Περιφερειάρχη. Ούτε πώς θα καταγραφούν οι κομματικοί συσχετισμοί, πώς θα τακτοποιηθούν εσωκομματικές ισορροπίες και προσωπικές φιλοδοξίες.<br /><br />Η συντηρητική κυριαρχία στην αυτοδιοίκηση της Θεσσαλονίκης μπορεί να ανατραπεί μόνο με την ενεργοποίηση των πολιτών και τη σύγκλιση ενός ευρέως φάσματος πολιτικών αντιλήψεων και κομματικών επιλογών. Με τη σύμπραξη δηλαδή, πολιτών, παρατάξεων και πολιτικών φορέων που επιθυμούν την αλλαγή πλεύσης. Οι κομματικές περιχαρακώσεις και οι ηγεμονισμοί είναι συνταγή που αποδείχθηκε ότι ηττάται και αδυνατεί να ανατρέψει τις ισχυροποιημένες από τη συναλλαγή τόσων χρόνων κατεστημένες δυνάμεις.<br /><br />Η παρέμβασή μας δεν ανταγωνίζεται τους πολιτικούς φορείς, αντίθετα είναι μια ενωτική προσπάθεια που λειτουργεί συσπειρωτικά, που δεν επιχειρεί να διχάσει αλλά να συνθέσει, και αποβλέπει στη συγκέντρωση των αναγκαίων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που απαιτούνται ώστε, μακριά από οποιαδήποτε κομματική εκμετάλλευση, να συγκροτηθεί ένα νικηφόρο πλειοψηφικό ρεύμα, ικανό να αλλάξει τη μοίρα της Θεσσαλονίκης.<br /><br />Πρόκειται για μια πρωτοβουλία πολιτών με διαφορετική ή χωρίς κομματική ένταξη, που πιστεύουν ότι μόνο με την υπέρβαση των πολιτικών διαχωρισμών και τη συνεργασία των ενεργών πολιτών και των προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της τοπικής κοινωνίας μπορεί να διατυπωθεί μια πειστική εναλλακτική πρόταση για τη διοίκηση της πόλης, με ανθρώπους αξιόπιστους και ικανούς να την υλοποιήσουν.<br /><br />Το κείμενο που συνυπογράφουμε φιλοδοξεί να ανοίξει έγκαιρα τη δημόσια συζήτηση και να λειτουργήσει ως καταλύτης έτσι ώστε, επιτέλους, η Θεσσαλονίκη να αλλάξει σελίδα.<br /><br />1) Αβραμόπουλος Παναγιώτης --- Τραπεζικός - Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης<br />2) Άγιος Αλέξανδρος --- Αν. Καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ.<br />3) Ακριτίδου Μαίρη --- Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης<br />4) Γερόλυμπου-Καραδήμου Αλέκα --- Καθηγήτρια πολεοδομίας Α.Π.Θ.<br />5) Γουργούρη Φανή --- Μέλος Δ.Σ. Ομοσπονδίας Υπ/λων λιμένων Ελλάδος<br />6) Γωγάκου Δήμητρα --- Αρχιτέκτων - Νομαρχιακή Σύμβουλος Νομού Θεσσαλονίκης<br />7) Εδιάρογλου Ρούλης --- Μέλος του Δ.Σ. του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης<br />8) Ζαφείρης Χρίστος --- Δημοσιογράφος-Συγγραφέας<br />9) Θεοδωρίδης Πάνος --- Δημοσιογράφος - Συγγραφέας<br />10) Ίκας Στέλιος – Σύμβουλος Επιχειρήσεων<br />11) Καζάκος Άρις --- Καθηγητής Εργατικού Δικαίου Α.Π.Θ.<br />12) Καράγιωργας Αντώνης --- Βιοχημικός-Γραμματέας Ένωσης Πεζών<br />13) Καρυπίδης Γιώργος --- Οδοντίατρος<br />14) Κουράκης Ανδρέας --- Αρχιτέκτονας - Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης<br />15) Κουταλιανός Θέμης --- Γεωτεχνικός<br />16) Κωνσταντίνου Γιάννης --- Δικηγόρος - Μέλος του Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Θεσ/νίκης<br />17) Κωτίδου Γωγώ --- Πολιτικός Μηχανικός<br />18) Λαμπριανίδης Λόης --- Οικονομικός Γεωγράφος-Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας<br />19) Λειψηστινού Θεοδώρα --- Φιλόλογος - Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Θεσ/νίκης<br />20) Λιβέρης Πάνος --- Δρ. Σύμβουλος Μηχανικός<br />21) Λυσαρίδης Γιώργος --- Μαθηματικός<br />22) Μανιτάκης Αντώνης --- Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Α.Π.Θ.<br />23) Μαυράκης Γρηγόρης --- Πρόεδρος Ένωσης Πεζών<br />24) Νεράντζης Παύλος --- Δημοσιογράφος<br />25) Παπαδημητρίου Ζήσης --- Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.<br />26) Παπαδόπουλος Λόης --- Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας<br />27) Παπάζογλου Δημήτρης --- Πολιτικός Μηχανικός<br />28) Παπάς Θανάσης --- Αρχιτέκτονας<br />29) Πασχαλίδης Γρηγόρης --- Αν. Καθηγητής Α.Π.Θ.<br />30) Σκαμπαρδώνης Γιώργος --- Δημοσιογράφος - Συγγραφέας<br />31) Τελίδης Χρήστος --- Δημοσιογράφος<br />32) Τζιόλας Γιάννης --- Μηχανικός<br />33) Τρεμόπουλος Μιχάλης --- Δικηγόρος-Ευρωβουλευτής<br />34) Φωτίου Νίκος --- Φιλόλογος<br />35) Χαλβατζής Λαοκράτης --- Τραπεζικός<br /><br /><br /></div>Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-76641076776456359882010-01-25T18:53:00.009+02:002010-01-25T20:30:19.523+02:00Έλληνες. Ζουν (κάπου) ανάμεσά μας... (γράφει η Ρόζα Εδιάρογλου)<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjjkN8Qs_QhWiDwZ5jX968KInix8yjdtgp9_dnafjDzF7btp0sabcJoIpuVEDQBxVjbnfZ5r9QrwcDc7RdhMG6L-f8bHWSNTmqyuhPOoOAdUUx4OE0qURabgvb9iA6WNePyV74YBNbAPJR/s1600-h/GREEKFACE.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 156px; height: 117px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjjkN8Qs_QhWiDwZ5jX968KInix8yjdtgp9_dnafjDzF7btp0sabcJoIpuVEDQBxVjbnfZ5r9QrwcDc7RdhMG6L-f8bHWSNTmqyuhPOoOAdUUx4OE0qURabgvb9iA6WNePyV74YBNbAPJR/s200/GREEKFACE.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430721882355421570" border="0" /></a><span style="font-family:verdana;">Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Έθνη πριν από τον 18ο αιώνα δεν υπάρχουν και δε θα μπορούσαν να υπάρξουν εφόσον η μορφή οργάνωσης των κοινωνιών δεν το επέτρεπε. Πριν παρεξηγηθώ, όμως, να ξεκαθαρίσω ότι υπήρχαν άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονταν σε επίπεδο εθνότητας. Το κομβικό ζήτημα εδώ είναι να διακρίνει κανείς το έθνος από την εθνοτική ομάδα. Εθνοτικές, δηλαδή πολιτισμικές, ομάδες υπάρχουν ανέκαθεν. Το έθνος όμως με την νεωτερική έννοια του όρου δημιουργήθηκε αργότερα . Έθνος είναι η πολιτικοποιημένη εθνότητα που διεκδικεί και κατοχυρώνει το δικό της κράτος μέσω του εθνικισμού και των θεσμικών του εκφράσεων (εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, διανοούμενοι, Τύπος κ.λπ.).</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Με τη δημιουργία των εθνών εμφανίζεται και ο εθνικισμός ως ιδεολογία. Η έννοια που δίνουμε εμείς σήμερα στον όρο εθνικισμός δεν είναι η ίδια με αυτήν που είχε ο ορος όταν εμφανίστηκε. O εθνικισμός ξεκίνησε από μια ελίτ μορφωμένων ως η ιδεολογική απάντηση στην καταρρέουσα μοναρχία. Ήταν στην αρχή «επαναστατική» ιδεολογία με πολιτικό νόημα. Καθότι αποτέλεσε κάτι κατασκευασμένο και καινοφανές, τα όρια και ο ορισμός του έθνους ως έννοια ήταν στην αρχή αόριστα και ασαφή, σε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από τις κοινωνίες του 20ου αιώνα «που έχουν λήξει τα πάντα». Ο πατριωτισμός - εθνικισμός σαν ιδεολογία στη συνέχεια πέρασε στα μεσαία στρώματα, τα οποία έγιναν και οι κύριοι υποστηρικτές του. Την ίδια εποχή που αναπτυσσόταν παγκόσμια ο καπιταλισμός, η άνοδος του έθνους-κράτους και της εθνικής οικονομίας λειτούργησε καταλυτικά. Είναι αυτή η εποχή της δημοκρατικοποίησης της πολιτικής, που οι κυβερνήσεις αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την δυναμική της νέας αυτής ιδεολογίας και πλέον προσπαθούν να την ενσωματώσουν στο πρόγραμμά τους. Στα μεσαία στρώματα της κοινωνίας και με την συνδρομή των κυβερνήσεων και του οικονομικού συστήματος, ο εθνικισμός μεταλλάσσεται και από ριζοσπαστική επαναστατική ιδέα και αποκτά σαφή ξενοφοβικά, ρατσιστικά χαρακτηριστικά.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά… αφού ο εθνικισμός μπορεί να χωριστεί σε είδη. Μπορούμε να τους διακρίνουμε: εθνικισμός που στηρίζεται στο Δίκαιο του εδάφους και εθνικισμός που στηρίζεται στο Δίκαιο του αίματος. Ο πρώτος ξεκινά από την Γαλλία ως απόρροια της Γαλλικής επανάστασης και τον βρίσκουμε στις ΗΠΑ και την Αγγλία, ο δεύτερος είναι Γερμανικής ¨καταγωγής¨ και βρίσκεται στις χώρες από τη Γερμανία και ανατολικότερα. Ο Γαλλικός εθνικισμός θεωρεί μέλος του έθνους αυτόν που γεννήθηκε, ζει, εργάζεται και προσφέρει στη κάθε χώρα. Αναδεικνύει τα δικαιώματα του ατόμου και του πολίτη στο κράτος δικαίου, το έθνος για το Γαλλικό εθνικισμό είναι έννοια πολιτική και έχει να κάνει με τη κοινωνία των πολιτών. Από την άλλη μεριά για τον "Γερμανικό " εθνικισμό σημαντικότερα στοιχεία είναι το αίμα και η γη! Για να γίνεις μέλος ενός έθνους πρέπει να πληροίς τα κριτήρια της γλώσσας και της καταγωγής. Άρα ο πρώτος εθνικισμός είναι ένας εθνικισμός που δέχεται κόσμο ενώ ο δεύτερος αποκλείει. Αυτά όμως μέχρι πριν από περίπου 15 χρόνια. Αφού πλέον και η Γερμανία ως κράτος αναγκάστηκε να αναθεωρήσει το ποιοι είναι Γερμανοί πολίτες και έδωσε υπηκοότητα (υπό προϋποθέσεις μεν- υπηκοότητα δε) στα παιδιά των μεταναστών.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα, αφού εδώ ο εθνικισμός κατασκεύασε ένα αντιφατικό και περίπλοκο παρελθόν. Η ιστορία του Ελληνικού έθνους, όπως γράφτηκε, αποτελείται από τρία μεγάλα κομμάτια: την Αρχαία Ελλάδα - το Βυζάντιο - και την Σύγχρονη Ελλάδα. Τα τρία αυτά, όμως, κομμάτια και ιδιαίτερα το πρώτο με το δεύτερο έχουν σημαντικές πολιτισμικές διαφορές, ενώ δε πρέπει να ξεχνάμε ότι το δεύτερο πολέμησε το πρώτο. Τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της αρχαίας Ελλάδας σε σχέση με το βυζάντιο (και κυρίως η θρησκεία, και το πολίτευμα) έχουν ελάχιστα αν όχι καθόλου κοινά χαρακτηριστικά. Λίγο πριν την επανάσταση του 1821, επίσης, κοινό χαρακτηριστικό των υπόδουλων λαών της οθωμανικής αυτοκρατορίας είναι η θρησκεία και όχι η εθνοτική καταγωγή (ποίμνιο του πατριάρχη είναι όλος ο χριστιανικός πληθυσμός της αυτοκρατορίας ανεξαρτήτου γλωσσας και καταγωγής). Μετά τον διαφωτισμό, όμως, θεωρήθηκε (αρχικά από φιλέλληνες διαφωτιστές) ότι οι κάτοικοι του χώρου που σήμερα είναι το ελληνικό κράτος είναι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων. Το στοιχείο αυτό έγινε γρήγορα αποδεκτό αφού ήδη ο εθνικισμός αναπτυσσόταν ως ιδεολογία. Με έναν εντυπωσιακό ελιγμό, επίσης, η ορθόδοξη εκκλησία για λόγους επιβίωσης χώρισε το ποίμνιο της με βάση τα έθνη (που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν καμία σημασία) καταφέρνοντας με αυτό το τρόπο να διατηρηθεί ως πρωταρχικό στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας. Έλληνας, λοιπόν, σύμφωνα με τον ελληνικό εθνικισμό που ξεκίνησε από τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και ανδρώνεται χάρη στη παιδευτική διαδικασία των Ελλήνων μέχρι σήμερα, είναι αυτός που οι γονείς του είναι έλληνες (αίμα), ζει στην Ελλάδα (γη), είναι χριστιανός ορθόδοξος και φυσικά ένδοξος απόγονος των αρχαίων Ελλήνων.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι είναι σχεδόν αδύνατο να έχει κάποιος άνθρωπος ελληνική υπηκοότητα και άρα δικαιώματα στο ελληνικό κράτος, όσο κι αν προσφέρει, όσο καιρό κι αν ζει σε αυτό το κράτος. Καταλαβαίνουμε, επίσης, (οι περισσότεροι ελπίζω από μας) ότι ήρθε ο καιρός να αναθεωρήσουμε τα χαρακτηριστικά που μέχρι σήμερα έπρεπε να έχει κάποιος για να είναι έλληνας υπήκοος βάζοντας σε πρώτη μοίρα το πού γεννήθηκε, πού ζει, πού εργάζεται, πού μορφώνεται και πού προσφέρει ο καθένας και σε δεύτερη μοίρα το σε ποιον θεό πιστεύει και ποιοι είναι οι γονείς του. Και επειδή καθόλου εριστική δεν έγινα στο κείμενο (πράγμα που δεν το συνηθίζω) να κλείσω γράφοντας ότι δε με νοιάζει να αισθάνεται έλληνας κάποιος για να έχει υπηκοότητα… γιατί όταν υποδεικνύω σε κάποιον πώς να αισθάνεται παραβιάζω τα ανθρώπινα δικαιώματά του… ξανά…</span><br /></div><br /><div style="text-align: right;font-family:courier new;"><span style="font-style: italic;">Η Ρόζα είναι φίλη μας και αναγνώστης του blog.<br /><br /><br /></span></div>Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-638566908727158692010-01-21T21:06:00.005+02:002010-01-22T00:04:12.164+02:00Με το δεξί<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqvJUS8fZdDmTWaCYKYweqP9B0QUKMdM0TSpoFxbPWCZOFQe1f-dRsrTqI3ezPxI3v02_U8vXx8xhJxWERujz90oBZ8KS5YB5tOqFe0AJsSD7nXr0Lv2jXGSG59ynkWDA7c6SsdSUcMmMc/s1600-h/greekprideeo9.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 200px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqvJUS8fZdDmTWaCYKYweqP9B0QUKMdM0TSpoFxbPWCZOFQe1f-dRsrTqI3ezPxI3v02_U8vXx8xhJxWERujz90oBZ8KS5YB5tOqFe0AJsSD7nXr0Lv2jXGSG59ynkWDA7c6SsdSUcMmMc/s200/greekprideeo9.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5429312668998655074" border="0" /></a><span style="font-family: verdana;">Οι νεκροί δικαιώνονται. Ή έστω έχουμε μια τάση να λέμε και μια καλή κουβέντα γι' αυτούς. Συχνά το ίδιο συμβαίνει και με τους πολιτικά "νεκρούς".</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Ο κ. Κώστας Καραμανλής (του Αλέκου) δε μου ήταν καθόλου συμπαθής ως πρωθυπουργός. Του αναγνωρίζω όμως κάτι. Ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας πίστεψε σε αυτό που ο στενός του επικοικωνιόλογος κ. Λούλης ονόμασε "μεσαίο χώρο", έκλεισε την πόρτα στους ακραίους δεξιούς και δεν τους έκλεισε ποτέ ξανά συνομωτικά το μάτι. Στις μέρες του οι άκρες της μεγάλης δεξιάς παράταξης στρογγύλεψαν. Και οι παραδοσιακοί συντηρητικοί του κόμματος του αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν, να συμβιβαστούν με την κυρίαρχη ρητορική, καθώς η απόλυτη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στο πολιτικό σκηνικό για κάποια χρόνια δεν άφηνε περιθώρια για καμιά αμφισβήτηση.</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Όμως, η πτώση και η βαριά ήττα του 2009 έφεραν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα ένστικτα που χαρακτηρίζουν την παραδοσιακή βάση των συντηρητικών παρατάξεων ανά τον κόσμο. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς πόνταρε στην επιστροφή στις ρίζες, κινητοποίησε αυτά τα ένστικτα, εκμεταλλεύτηκε την εκλογή από τη βάση και η μπίλια του έκατσε. Και ο κομματικός στρατός της ΟΝΝΕΔ - που στερείται επαφής με τη νεολαία, τις ανάγκες της και την εποχή, όπως και κάθε άλλη κομματική νεολαία στην Ελλάδα- για ν' αποδείξει ότι η ιστορία επαναλάμβάνεται σαν φάρσα, ξεσκόνισε από το χρονοντούλαπο το σύνθημα "Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης Σαμαράς". Το σύνθημα είναι χαριτωμένο, κάνει ομοιοκαταληξία, μας θυμίζει ότι μιλάμε για τον ίδιο Σαμαρά που έριξε την κυβέρνηση του κόμματος του πριν χρόνια και ότι σ' εμάς τους ανθρώπους αρέσει να λέμε και καμιά μαλακία για να ξαλεγράρουμε.</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Ο κ. Σαμαράς έπιασε αμέσως δουλειά για να στρίψει το καράβι δεξιά και άρχισει να ξιφουλκεί άχαρα με το ΛΑ.Ο.Σ. για το ποιος διαφωνεί περισσότερο με το σχέδιο της κυβέρνησης για τη χορήγηση ιθαγένειας στους μετανάστες. Αν προσπαθήσεις να εξηγήσεις δημοσκοπικά την κίνηση, θα δεις ότι ο κ. Σαμαράς ψαρεύει στον επαναπατρισμό ενός κομματιού από το 5,63% των ψαριών που ψήφισαν ΛΑ.Ο.Σ., αλλά ριψοκινδυνεύει να χάσει αρκετά από τα ψάρια που τείνουν πάντα να κινούνται στο μέσο της λίμνης. Αν το δεις πολιτικά, όμως, ο κ. Σαμαράς επιτρέπει στον καταπιεσμένο δεξιό ψηφοφόρο να βγει και να φωνάξει αυτό που τόσα χρόνια σκέφτονταν και μουρμούριζε, αλλά καταπίεζε μέσα του, λόγω της επίσημης κυρίαρχης τακτικής του μεσαίου χώρου του κ. Λούλη.</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Απελευθερωμένοι από τον κόμπο που τους έπνιγε τόσα χρόνια οι απανταχού "καθαροί" Έλληνες δεξιοί εφόρμησαν στο Διαδίκτυο, τις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα για να διακηρύξουν ότι δε χωράνε μαύρα πρόβατα στο κοπάδι, ότι "Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι". Έθνος και Ορθοδοξία περιχαρακωμένα απέναντι σε φανταστικούς εξωτερικούς εχθρούς και κοινωνικούς νεωτερισμούς τους οποίους θέλουν να επιβάλλουν στον ανώτερο δικό μας πολιτισμό βάρβαροι που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες. Ως νέο σύμβολο ανθελληνισμού -πάντα χρειάζεται ένα τέτοιο- μετά την κ. Ρεπούση, ανέδειξαν την κ. Θάλεια Δραγώνα, γνωστή και ως "αυτή η Δραγώνα, του περιβάλλοντος Σημίτη"...</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Ο αέρας αλλαγής στη Νέα Δημοκρατία τείνει να καταπνίξει κάθε φιλελεύθερο κοσμοπολίτικο διεθνιστικό σκίρτημα στο εσωτερικό της. Η καθαρότητα της ελληνικής εθνικής ταυτότητας είναι το νέο τους πολιτικό ζητούμενο. Αυτή είναι η πολιτική τους επιλογή και είναι σεβαστό ένα κόμμα να επιλέγει να είναι όσο καθυστερημένο νομίζει. Αυτό όμως που δεν μπορεί να γίνει ανεκτό είναι για χάρη των πολιτικών του σκοπιμοτήτων ένα κόμμα, όσο καθυστερημένο και αν θέλει να είναι, να παίζει με τις ζωές και τα δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων, μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς, που ελπίζουν σε μια πολιτική παρέμβαση για να αποκτήσουν παρόν και μέλλον.</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">(συνεχίζεται...)</span><br /><br /><br /></div>Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-78216054446715695032010-01-15T00:23:00.008+02:002010-01-15T01:10:08.814+02:00Εκατό<div style="text-align: left;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3gXpJtzfWlbz3m6hVIjOML3_VKEHhk2ycQf6c2K8YOASnGQwZyWk0_z3-TKm0UV15FuFTqrVjc0WUfxTRfyZlOfjNUYtM1-wIoLVa_PxQc1dF2ynBAdWJDa_rtYM7AZmkntiQl6uqh90y/s1600-h/100.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 200px; height: 136px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3gXpJtzfWlbz3m6hVIjOML3_VKEHhk2ycQf6c2K8YOASnGQwZyWk0_z3-TKm0UV15FuFTqrVjc0WUfxTRfyZlOfjNUYtM1-wIoLVa_PxQc1dF2ynBAdWJDa_rtYM7AZmkntiQl6uqh90y/s200/100.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426734874494397346" border="0" /></a><span style=";font-family:verdana;font-size:100%;" >Κι όμως πριν 100 μέρες ονειρευόμασταν επίδομα αλληλεγγύης, όλες τις αποφάσεις στο διαδίκτυο, τα νομοσχέδια σε δημόσια διαβούλευση, ανοιχτές προκηρύξεις διαγωνισμών για όλες τις κρατικές θέσεις, μείωση κρατικών αυτοκινήτων, κατάργηση δαπανηρών επιτροπών, απεμπλοκή από την ομηρία των stage, εξεταστικές επιτροπές για διαφάνεια, μέτρα κατά των επίορκων αστυνομικών, ιθαγένεια στους μετανάστες, διοικητική αναδιάρθρωση της αυτοδιοίκησης, ευνοϊκή ρύθμιση οφειλών επιχειρήσεων προς τράπεζες και Τειρεσία, φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας...</span><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: left;"><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:100%;" >Η μετάβαση σε διαδικασίες αρκετά μακρινές από την έως τώρα πολιτική μας κουλτούρα χρειάζεται χρόνο. Κυρίως όμως χρειάζεται τρόπο.</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:100%;" >Θυμάμαι πίσω στο 2004 εκείνο το θρυλικό "Γιώργο προχώρα, άλλαξε τα όλα" που ζητωκραύγαζε σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ στο σημερινό πρωθυπουργό. Η ιστορία απέδειξε πως όλοι εννοούσαν ν' αλλάξει ό,τι θέλει αρκεί να μην αγγίζει τους ίδιους προσωπικά... Αυτομαστιγώθηκε για χρόνια το ΠΑΣΟΚ, έκανε δοκιμές και μέσα από αυτές βρήκε τον τρόπο και έφτασε στη λύτρωση.</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:100%;" >Οι αλλαγές χρειάζονται δύο βασικά συστατικά για να δουλέψουν: τη βούληση της κυβέρνησης και τη συναίνεση και στήριξη της κοινωνίας να ακολουθεί.</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:100%;" >Η αλήθεια είναι σκληρή. Όσοι δηλώνουν ότι στηρίζουν τις αλλαγές, εννοούν τις αλλαγές που δε θίγουν τα δικά τους συμφέροντα.</span><br /></div><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:100%;" >Εδώ είναι το στοίχημα για την κυβέρνηση. Και εδώ είναι και για εμάς..</span><span style="font-family:verdana;">.</span><br /><br /><br /></div>Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-13865757019783889472009-10-09T21:23:00.002+03:002009-10-09T21:54:25.676+03:00Κεντροδεξιά ή καρεκλοδεξιά;<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;line-height: 14.25pt; "><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;">Το ΠΑΣΟΚ όταν εγκατέλειπε την εξουσία το 2004 μπορεί να μην είχε μία κοινή ιδεολογική ταυτότητα, όμως ο Κώστας Σημίτης του είχε δώσει ένα σαφές στίγμα. Ακόμα και η οργανωμένη εσωκομματική αντιπολίτευση που είχε η τότε κυβέρνηση είχε πολιτικά χαρακτηριστικά και δεν ήταν αποτέλεσμα αποκλεισμού από την εξουσία. Άλλωστε ο κύριος εκφραστής της ήταν βασικός υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη. Αντιθέτως, ο Καραμανλής εγκαταλείπει την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας χωρίς κανένα ιδεολογικό στίγμα. Η πολιτική του ήταν ένα μείγμα κρατικισμού, νεοφιλελευθερισμού και λαϊκής δεξιάς που εφαρμοζόταν κατά το δοκούν και σύμφωνα με τις δημοσκοπικές τάσεις. Ακόμα και ο έντονος νεοφιλελευθερισμός που χαρακτήριζε την πρώτη θητεία της κυβέρνησης Καραμανλή εξαφανίστηκε μέσα στο γενικότερο συνονθύλευμα της πολιτικής που ακολούθησε.</span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;line-height: 14.25pt; "><span><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;">Έγινε πολύ εμφανές ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύστημα διεκδίκησης και διαχείρισης της εξουσίας. Ενδεικτικό είναι ότι ο Καραμανλής κυβέρνησε δεχόμενος ελάχιστη εσωκομματική κριτική. Γνωρίζοντας ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήταν το μόνο μέσο για να διατηρηθεί η ΝΔ στην εξουσία, όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη τον θεοποίησαν και η όποια κριτική αφορούσε κυρίως τη διαχείριση της εξουσίας (αποπομπή ή μη στελεχών, παραλείψεις και λάθη υπουργών, κλπ). Ακόμα και μετά από μία τόσο βαριά ήττα η κριτική προς τον Καραμανλή είναι αφενός δυσανάλογη του αποτελέσματος, αφετέρου δεν έχει να κάνει με την πολιτική που άσκησε. Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται σε μία φράση της Φωτεινής Πιπιλή στην επιμνημόσυνη εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη αμέσως μετά τις εκλογές: «Πρέπει να ευχαριστήσουμε και να ευγνωμονούμε τον Κώστα Καραμανλή που πήρε μία παράταξη διαλυμένη και την έφερε στην κυβέρνηση δύο φορές». </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><o:p></o:p></span></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;line-height: 14.25pt; "><span><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;">Πιθανότατα ο Καραμανλής να ενδιαφέρεται ελάχιστα για το ιδεολογικό στίγμα της Νέας Δημοκρατίας. Άλλωστε και όταν ακόμα διεκδικούσε την πρωθυπουργία, δεν κατέθεσε κάποια ιδεολογική πλατφόρμα αλλά εξελέγη υποσχόμενος καταπολέμηση της διαφθοράς. Και σήμερα που η ΝΔ καλείται να εκλέξει νέο πρόεδρο, να συζητήσει τι εκφράζουν οι υποψήφιοι και τι οδήγησε στην ήττα, εκείνος προκήρυξε συνέδριο μίας ημέρας! Αλλά μέχρι τώρα μόνο ένας έχει ζητήσει τη διεξαγωγή συνεδρίου για να συζητηθεί το ιδεολογικό στίγμα της ΝΔ, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης!</span></span><o:p></o:p></span></p>Panos Stefanouhttp://www.blogger.com/profile/13446582633694815022noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-11252482393194914342009-05-28T02:08:00.010+03:002009-05-31T23:47:59.318+03:00Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας<div align="justify">Διαβάζω <a href="http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515662&ct=2">αυτό</a> στα ΝΕΑ την προηγούμενη εβδομάδα. </div><div align="justify"><br />Ο γραπτός λόγος είναι όμορφος, αλλά και ιδιαίτερα παραπλανητικός. Σε παρασύρει, σε παίρνει μαζί του, αν τον αγαπάς μπορεί και να αμελήσεις να ελέγξεις αν αυτά που διαβάζεις ανταποκρίνονται, έστω και ελάχιστα, στην πραγματικότητα. </div><br /><div align="justify">Γιατί η πραγματικότητα, δεν μπορείς να την αγνοήσεις μετά από λίγη ώρα, σου λέει πως αυτό που διαβάζεις δεν είναι παρά ένα κορυφαίο παράδειγμα τσαπατσούλικης, αστήρικτης, γεμάτης ανακρίβειες, μεροληπτικής δημοσιογραφίας, υπό το μανδυα της σοβαροφάνειας. Και κατόπιν εκνευρίζεσαι. Και αρχίζεις να ξαναγράφεις στο blog σου. </div><br /><div align="justify">Ο Βρανάς ξεκινάει το άρθρο του με ένα πραγματικό καινοφανές επιχείρημα. Για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές είναι «πολιτικοί νάνοι», λέει:</div><div align="justify"> </div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"><em></div><div align="justify"><blockquote><p><em>«…Από τη μια 736 αιρετοί ευρωβουλευτές και από την άλλη 15.000 διορισμένοι αξιωματούχοι που βρίσκονται στην υπηρεσία της πανίσχυρης Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το αριθμητικό έλλειμμα αποκαλύπτει το δημοκρατικό»</em> </p><p></p><p></p></blockquote></em></div><div align="justify">Αφήνεις στην άκρη διάφορες θεμελιώδεις απορίες που μπορούν να δημιουργηθούν στο ζαλισμένο σου κεφάλι (δηλαδή αν ο Βρανάς ενδεχομένως θα προτιμούσε να υπάρχουν 15.000 εκλεγμένοι ευρωβουλευτές και 736 υπάλληλοι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή). Αρχίζεις να ψελλίζεις, διστακτικά μπας και θίξεις το authority που στα λέει αυτά, πως είναι μάλλον αδύνατο οι γραφειοκράτες δημόσιοι υπάλληλοι (όπως είναι στην πραγματικότητα οι υπάλληλοι της Κομισιόν) που κάνουν χίλιες δουλειές και συντάσσουν τα αρχικά στάδια των ευρωπαϊκών νομοθεσιών, να είναι όσοι και οι αιρετοί άρχοντες που εγκρίνουν τη νομοθεσία. Και πως αυτό δεν το υπαγορεύει κανένα δημοκρατικό έλλειμμα της Ένωσης (για το οποίο <a href="http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2009/may/11/european-parliament-election">πολλά άλλα μπορεί να πει κανείς</a>), αλλά, σόρυ κιόλας φίλε Ρούσο, η κοινή λογική. Τουλάχιστον όπου επί γης υπάρχουν δημοκρατίες και οργανωμένα πολιτικά συστήματα.</div><div align="justify"><br />Η συνέχεια είναι ανάλογη. Υπάρχει μία ολόκληρη παράγραφος που μας ενημερώνει πως «το παιχνίδι στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν χαμένο από την αρχή» γιατί έτσι το ’χαν «από γεννησιμιού του» σχεδιάσει (οι…αυτοί, μην ψάχνετε). Για αυτούς τους λόγους, φαντάζομαι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από τον εν πολλοίς <a href="http://www.europarl.europa.eu/highlights/en/103.html">συμβουλευτικό ρόλο που είχε το 1979, τώρα αποτελεί συννομοθέτη στη μεγάλη πλειοψηφία της ευρωπαϊκής νομοθεσίας</a>. Υποψιάζομαι πως αν η κοσμοθεωρία σου συνοψίζεται στο ότι «κάποιοι κακοί τα ελέγχουν όλα, όλα είναι προαποφασισμένα και στημένα», σου είναι λίγο δύσκολο να πιστέψεις πως το Κοινοβούλιο είναι ένας θεσμός που εξελίσσεται με τα χρόνια, με βάση τις πεποιθήσεις και τις ιδεολογικές διαφορές εναλλασσόμενων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων (αυτών δηλαδή που διαπραγματεύονται τις συνθήκες που ενισχύουν της αρμοδιότητες των ευρωπαϊκών οργάνων). Και πως, κυρίως, αυτή η διαδικασία δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί προαποφασισμένη, εκτός και αν πειστούμε πως η Θάτσερ το 80 είχε, για κάποιο διαχρονικό υπερφυσικό λόγο, τις ίδιες απόψεις για το ρόλο που πρέπει να παίζει το Ευρωκοινοβούλιο με τους σημερινούς πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών. </div><br /><div align="justify">Το άρθρο κάνει ένα υπέροχο άλμα λογικής, θεωρώντας πως αφού οι αποφάσεις του Κοινοβουλίου δεν έχουν δεσμευτική ισχύ σε θέματα αγροτικής, βιομηχανικής και δημοσιονομικής πολιτικής, τα υπόλοιπα δεν μετράνε και είναι κουραφέξαλα. Πράγματι γι’ αυτές τις πολιτικές το Κοινοβούλιο έχει συμβουλευτικό ρόλο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει περιθώρια να επιβάλλει την άποψη του, <a href="http://www.europarl.europa.eu/parliament/public/staticDisplay.do?id=46&pageRank=7&language=EL">για παράδειγμα το Κοινοβούλιο εγκρίνει τον κοινοτικό προϋπολογισμό, δηλαδή το μέγεθος των αγροτικών επιδοτήσεων</a>). Δεν υπάρχει όμως, κανένας απολύτως λόγος κάποιος να θεωρεί ότι η αγροτική πολιτική είναι π.χ. πιο σημαντική από το περιβάλλον, ή η βιομηχανική πολιτική περισσότερο σχετική με την οικονομική κρίση απ΄ ότι οι εργασιακές σχέσεις, η μετανάστευση ή το <a href="http://www.euractiv.com/en/financial-services/parliament-backs-tighter-capital-rules-banks/article-182058">θέσπισμα αυστηρότερων κανόνων για τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές</a>. Ακόμα και έτσι, όμως, σίγουρα δεν είναι η «Πανίσχυρη Ευρωπαϊκή Επιτροπή» (<a href="http://www.euractiv.com/en/opinion/european-commission-2004-09-politically-weakened-institution/article-182293">ο Μπαρόζο θα κοκκίνιζε απο περηφάνια με τέτοιο κομπλιμέντο</a>) που έχει τον τελευταίο και αποφασιστικό λόγο, αλλά το Συμβούλιο, δηλαδή οι δημοκρατικά εκλεγμένοι αρχηγοί κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. </div><br /><div align="justify">Επίσης, δεν ξέρω για σας, αλλά όταν ένα Κοινοβούλιο συναποφασίζει (προσοχή, <a href="http://www.europarl.europa.eu/parliament/public/staticDisplay.do?id=46&pageRank=4&language=EL">συναποφασίζει</a>, δεν εκφέρει απλά μη δεσμευτικές απόψεις) για θέματα που, μεταξύ άλλων, <a href="http://aei.pitt.edu/782/">αφορούν το περιβάλλον, τις εργασιακές σχέσεις, τη μετανάστευση, την παιδεία και την έρευνα, την υγεία, την προστασία των καταναλωτών, την κοινή αγορά και το εμπόριο ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε.</a>, εμένα αυτό δε μου μοιάζει για «περιορισμένο νομοθετικό ρόλο». </div><br /><div align="justify">Όλα αυτά θα μπορούσαν να ονομαστούν παραλείψεις, παρανοήσεις και ανακρίβειες που πηγάζουν εν μέρει, από την ίδια την πολυπλοκότητα του Ευρωπαϊκού τρόπου παραγωγής νόμων και πολιτικής. Έρχεται όμως το τελευταίο κομμάτι για να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της προχειρότητας με την οποία γράφονται άρθρα στον ελληνικό τύπο. </div><br /><div align="justify">Αρχικά αναρωτιέμαι: υπάρχει σοβαρός δημοσιογράφος που να παραθέτει στοιχεία κάποιας έκθεσης χωρίς να παραπέμπει σε αυτήν; Ποιο είναι αυτό το μυστηριώδες Παρατηρητήριο της Ευρώπης και που μπορώ εγώ, ως πολίτης, να βρω την έκθεση αυτή; Ακόμα και αν θέλω να είμαι καλόπιστος προς αυτόν που υπογράφει το άρθρο, πως μπορώ να το κάνω να δεν μπορώ να έχω πρόσβαση στο ίδιο υλικό που χρησιμοποίησε εκείνος για να εξάγει τα συμπεράσματα του; Και αν, βρε αδερφέ, μία υποσημείωση είναι δύσκολο να μπει στην έντυπη έκδοση, πόσο δύσκολο είναι να κοτσάρεις ένα link για την ηλεκτρονική;</div><br /><div align="justify">Αντίθετα, στη σημερινή εποχή μπορώ με 5 λεπτά ψάξιμο να βρω το καταπληκτικό <a href="http://www.votewatch.eu/">VoteWatch.eu</a>, και με άλλα 5 λεπτά δημιουργικής εργασίας να δω πως <a href="http://www.votewatch.eu/cx_epg_voting_together.php">τα δύο μεγάλα κόμματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχουν ψηφίσει κατά τον ίδιο τρόπο τα τελευταία 5 χρόνια κάτω από το 70% των ψηφοφοριών</a> (σίγουρα πολύ διαφορετικό από το σταλινικό 97% που μας λέει το άρθρο). Το ποσοστό είναι παρεμφερές, για τον τελευταίο <a href="http://www.votewatch.eu/cx_epg_voting_together.php">χρόνο</a>. Και αν το 69% σας φαίνεται ακόμα μεγάλο, δείτε λίγο το πόσο κοντά βρίσκονται το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (μέλος του οποίου είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ.) με το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Ενωμένης Αριστεράς (στο οποίο συμμετέχουν ΚΑΙ το ΚΚΕ ΚΑΙ ο Συ.ρι.ζα.) Για να σας γλιτώσω τον πονοκέφαλο, το ποσοστό είναι λίγο πάνω από 62%. Θέλετε να πάμε περισσότερο εις βάθος; Για να δούμε τα πως ψηφίζουν τα δύο άκρα, το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Ενωμένης Αριστεράς και το ακροδεξιό Ανεξαρτησία/Δημοκρατία. Μπουμπλέ Μπουμπλέ….40% !!!!</div><br /><div align="justify">Μαγικό; Όχι φυσικά! Απλά όποιος με μεγάλη ευκολία ανατρέχει στις ψηφοφορίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θέλοντας να εξάγει λαϊκίστικα επιχειρήματα (όλοι το ίδιο είναι κτλ κτλ) αγνοεί βασικά χαρακτηριστικά της διαδικασίας. Και ακριβώς επειδή η διαδικασία είναι χρονοβόρα και τρομερά πολύπλοκη, όταν τα θέματα φτάνουν στη Ολομέλεια του Κοινοβουλίου (απ’ όπου προέρχονται και τα στατιστικά αυτά) , τις περισσότερες φορές είναι προϊόντα τέτοιας επίπονης διαπραγμάτευσης και συμβιβασμών, που πλέον οι περισσότερες ομάδες τις ψηφίζουν, ακόμα ακόμα για να μην πάνε χαμένες οι τροπολογίες που έχουν καταφέρει να περάσουν στο σχέδιο νόμου. Έτσι οι Κομμουνιστές ψηφίζουν για να γίνουν νόμος οι δικές τους τροπολογίες, οι Πράσινοι για τις δικές τους και ομοίως όλες οι Κοινοβουλευτικές ομάδες του Κοινοβουλίου. Οι πραγματικές ιδεολογικές μάχες δίνονται στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές. Για να μην αναφέρουμε πως σε όλα αυτά τα ψηφίσματα που συνυπολογίζονται, υπάρχουν και άπειρα που είναι λίγο πολύ κοινής αποδοχής, δηλαδή ψηφίσματα που για παράδειγμα καταδικάζουν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Νταρφούρ. Έτσι, το ποσοστό «σύγκλισης» μεταξύ των πολιτικών σχηματισμών αυξάνεται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι «είναι ίδιοι». </div><br /><div align="justify">Η δημοκρατία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ευρωπαϊκή δημοκρατία ακόμα πιο περίπλοκη. Τις λεπτομέρειες αυτές δεν είναι απαραίτητο να τις γνωρίζει κάποιος, ακριβώς όπως εγώ δεν νιώθω την υποχρέωση να γνωρίζω πως σηκώνεται ένα σπίτι ή πως γιατρεύεται η δισκοπάθεια. Όμως, σ’ αυτές τις πολύπλοκες κοινωνίες που έχουμε φτιάξει, κάποιοι έχουν αναλάβει το ρόλο να γνωρίζουν τις λεπτομέρειες, να κάνουν την έρευνα, να εξάγουν συμπεράσματα και να τα μεταφέρουν με απλό τρόπο στους υπόλοιπους που δεν έχουν τον χρόνο ή τη διάθεση να ασχοληθούν. Ο ρόλος τους δεν είναι ούτε να αναμασούν βολικά στερεότυπα ούτε να προμοτάρουν επιλεκτικές αλήθειες που τους κάνουν να αισθάνονται καλύτερα. Αυτοί οι περίεργοι τύποι λέγονται δημοσιογράφοι, και όσο και αν τους απεχθανόμαστε, μας είναι απαραίτητοι.</div><br /><div align="justify">Όταν βλέπω τέτοια άρθρα γνώμης από ένα πολύ γνωστό και σεβάσμιο αρθρογράφο της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία ελληνικής εφημερίδας, σταματάω να απορώ για το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου σε σχέση με τις Ευρωεκλογές. </div><div align="justify"></div><div align="justify"></div>Παναγιώτης Έξαρχοςhttp://www.blogger.com/profile/12288572246739586668noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-35752506046672974032009-04-06T22:17:00.005+03:002009-04-06T22:25:08.244+03:00Η δική μας κρίση<meta name="Generator" content="Microsoft Word 12"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 12"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>EL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-hansi-font-family:Calibri;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Η παγκόσμια κρίση προήλθε από την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η κατάρρευση τραπεζικών κολοσσών στις Η.Π.Α. συμπαρέσυρε ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Η κρίση έχει υπαίτιους. Οι ρίζες της βρίσκονται στην πολιτική της απορρύθμισης των αγορών που πιστά ακολούθησαν Κυβερνήσεις και τραπεζίτες παγκόσμια αλλά και στην Ελλάδα. <span style="">Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί αλλαγή κατεύθυνσης και πολιτικών.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Ως πολίτες ζούμε πέντε χρόνια στη δίνη μιας νεοσυντηρητικής πολιτικής που συσσωρεύει οικονομικά, κοινωνικά, θεσμικά και πολιτικά αδιέξοδα και βιώνουμε τα αποτελέσματα νεοσυντηρητικών πολιτικών που πλήττουν ευθέως τα δικαιώματά μας στην εργασία, στην ασφάλιση, στη ζωή μας, πολιτικών που αποδομούν και συρρικνώνουν το κοινωνικό κράτος, που διαλύουν τη λειτουργία των θεσμών, που διαιρούν την κοινωνία και τους εργαζόμενους, που δίνουν εξουσία πολιτική και οικονομική στα golden boys της αχαλίνωτης αγοραίας λογικής.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Με το πρόγραμμα των 28 δις ευρώ που νομοθέτησε η ελληνική κυβέρνηση παρέχει ενέσεις ρευστότητας και σημαντικές κεφαλαιακές ενισχύσεις στις Τράπεζες, με επιβάρυνση του Δημόσιου και των φορολογουμένων, αλλά η ενίσχυση αυτή δε φτάνει έγκαιρα και με επωφελείς όρους στην πραγματική οικονομία, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, που πλήττονται από την κρίση.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Οι εργαζόμενοι στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας βιώνουμε μια αυταρχική, άδικη και πρωτοφανή πολιτική εκ μέρους της διορισμένης από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διοίκησης που πλήττει βάναυσα την κουλτούρα της τράπεζας, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο όλων των εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα.
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Τα τελευταία χρόνια τα μέλη της διοίκησης του κ. Αράπογλου:<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Προσπάθησαν </span><span style=";font-size:100%;color:black;" >με κάθε τρόπο να αλλοιώσουν το χαρακτήρα, τη φυσιογνωμία, τον εθνικό και αναπτυξιακό ρόλο της Ε.Τ.Ε. Μιλούν μόνο για την αξία και την ανταμοιβή του μετόχου χωρίς να δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τη θέση των εργαζομένων, για την ελληνική κοινωνία, για την ανάπτυξη της χώρας. Πιστεύουν και θέλουν να μετατρέψουν την Ε.Τ.Ε. από μια ιστορική, εθνική, κοινωνική τράπεζα σε μια χωρίς ταυτότητα επιχείρηση με βραχυπρόθεσμα κέρδη και υπέρογκα </span><span style=";font-size:100%;color:black;" lang="EN-US">bonus</span><span style=";font-size:100%;color:black;" > για μια παρέα ολίγων.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Προσπάθησαν </span><span style=";font-size:100%;color:black;" >με μαζικές προσλήψεις –δήθεν <i><span style="">ειδικών Συμβούλων</span></i>- να καταλάβουν με πειρατική λογική τις θέσεις κλειδιά στην ηγετική πυραμίδα της τράπεζας και να μοιραστούν μέσα από εξωφρενικά προγράμματα </span><span style=";font-size:100%;color:black;" lang="EN-US">stock</span><span style=";font-size:100%;color:black;" lang="EN-US"> </span><span style=";font-size:100%;color:black;" lang="EN-US">options</span><span style=";font-size:100%;color:black;" > τα κέρδη της Τράπεζας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Π<span style="">ροσπάθησαν </span>να καταργήσουν το σύνταγμα των εργασιακών μας σχέσεων -τον Κανονισμό Εργασίας- θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να έχουν λυμένα τα χέρια τους για ατομικές συμβάσεις εργασίας. Ο διοικητής της Εθνικής πρωτοστάτησε στην άρνηση των τραπεζιτών να υπογράφουν κλαδικές συμβάσεις με τους εργαζόμενους, βάζοντας εμπόδιο στον από το Σύνταγμα κατοχυρωμένο θεσμό των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Θέλουν δηλαδή: Να προσλαμβάνουν και να απολύουν ελεύθερα. Να αμείβουν χωρίς διαπραγμάτευση με τους εργαζόμενους, χωρίς κανόνες. Να τοποθετούν, να μεταθέτουν, να προάγουν με το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα και με κριτήρια τους ατομικούς στόχους που οι ίδιοι θέτουν. Ευνοούν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια έναντι των ασφαλιστικών ταμείων. Αδιαφορούν για τους σημαντικούς κινδύνους που με τις επιλογές τους για βραχυπρόθεσμα κέρδη έχει αναλάβει η Τράπεζα εντός και εκτός Ελλάδας.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" ><span style=""> </span>Αυτή η πολιτική της Διοίκησης που πλήττει ευθέως την κουλτούρα, το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία της Εθνικής Τράπεζας, σε βάρος των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να συνεχιστεί.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Τώρα είναι επιτακτική ανάγκη υπό τις παρούσες συνθήκες της οικονομικής κρίσης και της ανάγκης για στήριξη της πραγματικής οικονομίας να ενισχυθεί ο δημόσιος έλεγχος της Εθνικής Τράπεζας, αποτελώντας ένα ισχυρό αναπτυξιακό εργαλείο προς όφελος της εθνικής οικονομίας, των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" >Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας με την παράταξη της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Ενότητας στο τιμόνι έδωσε και θα συνεχίσει να δίνει και να κερδίζει καθημερινές συνδικαλιστικές και δικαστικές μάχες στο πλευρό των εργαζόμενων.</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm; line-height: normal; font-family: arial;font-family:arial;"><span style=";font-size:100%;color:black;" ><o:p> </o:p></span></p> <div style="text-align: left; font-family: arial;"> </div><div style="text-align: left; font-family: arial;"> </div><div style="text-align: left; font-family: arial;"> </div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm; line-height: normal; text-align: left; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><o:p></o:p><span style="font-style: italic;color:black;" >*Ο Χρήστος Ασπιώτης είναι υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας<o:p></o:p> και υποψήφιος της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Ενότητας<o:p></o:p> στις εκλογές του Συλλόγου Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας<o:p></o:p></span></span><span style="font-style: italic;font-size:100%;color:black;" > που διεξάγονται από τις 6 έως τις 11 Απριλίου σε όλη την Ελλάδα.</span></div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-indent: 1cm; line-height: normal; text-align: left;">
<br /></p> Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-23204561340187091432009-03-16T00:45:00.011+02:002009-03-16T02:11:08.128+02:00Η πολιτική επιστρέφει<div style="text-align: justify;">Μετά από πέντε χρόνια χρόνια πλήρους αποπολιτικοποίησης της κοινωνίας, της δημόσιας συζήτησης και των ίδιων των πολιτικών κομμάτων φαίνεται ότι ήρθε ο καιρός να επιστρέψει και πάλι η κανονικότητα και η πολιτική στο προσκήνιο.<br /><br />Επί 4,5 χρόνια βιώσαμε ένα παράδοξο πολιτικό σκηνικό που αποτελούνταν από τους εξής παίκτες: 1) Μία κυβέρνηση που ήρθε με μεγάλες προσδοκίες και πολύ γρήγορα διαψεύστηκαν. 2) Ένα ΠΑΣΟΚ ανεμικό που δεν ήξερε σε ποια κατεύθυνση πήγαινε με έναν πρόεδρο που έμοιαζε πολιτικά μελλοθάνατος, φοβόταν και υποπτευόταν τους πάντες και παρακολουθούσε απλώς το παζάρι που στηνόταν γύρω του για τον αντικαταστάτη του. 3) Ένα ΚΚΕ που βολεύτηκε από την παρουσία της δεξιάς στην κυβέρνηση, την στήριξε και ταυτόχρονα χτυπούσαν μαζί το ΠΑΣΟΚ για όλα τα κακά του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. 4) Τον Συνασπισμό που σε ρόλο πολιτικής Καλομοίρας γνώριζε ανεξήγητη επιτυχία. 5) Το ΛΑΟΣ που προσπαθούσε να αποποιηθεί το ρόλο του ακροδεξιού κόμματος εγκαταλείποντας τον ρατσιστικό και εθνικιστικό λόγο του. 6) Απολιτικ ψηφοφόρους που υπνοτισμένοι από την μαγεία του Καραμανλή ξεσπούσαν στο ΠΑΣΟΚ επειδή η κυβέρνηση αδυνατούσε να δώσει λύσεις.<br /><br />Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα η πολιτική είχε εξαφανιστεί και μαζί της και η κανονικότητα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Γι' αυτό είδαμε και το ΠΑΣΟΚ για μεγάλο χρονικό διάστημα να έχει ως κύριο αντίπαλο τον Συνασπισμό και όχι τόσο τη Νέα Δημοκρατία. Τα γκάλοπ είχαν τρελαθεί και έδειχναν τον Τσίπρα να ετοιμάζεται να πρόεδρος αξιωματικής αντιπολίτευσης την ώρα που ΚΚΕ και ΛΑΟΣ συμφωνούσαν σε περισσότερα θέματα από οποιονδήποτε άλλο συνδυασμό κομμάτων.<br /><br />Και κάπου εκεί ήλθε το τέλμα και η κανονικότητα φαίνεται να έχει επιστρέψει. Τα γκάλοπ επιτέλους αποτυπώνουν το θυμό της κοινωνίας για την χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Δείχνουν μία υγιή αντίδραση του κόσμου που παρόλο κι αν δεν εμπιστεύεται και δεν έχει πεισθεί ιδιαίτερα ότι πρέπει να δώσει την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να κυβερνήσει, ξέρει ότι πρέπει να φύγει αυτή η κακή κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στο παιχνίδι της εξουσίας, σε πλεονεκτική μάλιστα θέση και με τον πρόεδρό του απελευθερωμένο με τον αέρα που του δίνουν τα γκάλοπ να ασχολείται με το πως θα κάνει το κόμμα του κυβέρνηση και όχι πώς θα καθαρίσει το Βενιζέλο ή πού το πάει ο Σημίτης. Ο Συνασπισμός επανήλθε στα φυσιολογικά ποσοστά του με διαρκώς φθίνουσα πορεία και ο Καρατζαφέρης έβγαλε τη μάσκα του δεξιού και εμφάνισε το γνωστό <a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_42_14/03/2009_307492">ακροδεξιό</a> πρόσωπό του.<br /><br />Και μέσα σε όλα αυτά φαίνεται ότι ήρθε η ώρα για σοβαρές πολιτικές αποφάσεις από όλα τα κόμματα. Η οικονομική κρίση έστω και αν δεν αναλύθηκε πολύ σοβαρά από τα κόμματα, αποτέλεσε αφορμή για παραγωγή πολιτικής. Όχι από τη Νέα Δημοκρατία αλλά από το ΠΑΣΟΚ που, εκμεταλλευόμενο την έλλειψη σύγχρονων δομών στο ελληνικό κράτος, κατέθεσε ένα πακέτο προτάσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης με αναπτυξιακό όραμα, που έθεσε ευδιάκριτα τα όρια που το χωρίζουν από τη Δεξιά. Ταυτόχρονα, αφού φαίνεται να έχει κλειδώσει την πόρτα εξόδου των αριστερών ψηφοφόρων του, επιχειρεί άνοιγμα στο μεσαίο χώρο τον οποίο και φαίνεται να έχει επανακαταλάβει. Η επιστροφή του Σημίτη είναι ένα ακόμα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση που, όπως φαίνεται, θα συνοδευτεί και με την κατάθεση επιπλέον προγραμματικών θέσεων και περαιτέρω εξειδίκευση των προτάσεων. Η απολιτίκ μέθοδος της στείρας διαφωνίας σε όλα έχει αντικατασταθεί από την διαφωνία με παράλληλη κατάθεση προτάσεων.<br /><br />Στην πολιτική καλείται να επιστρέψει και η Νέα Δημοκρατία. Η απώλεια του μεσαίου χώρου αναπόφευκτα την φέρνει στο δίλημμα (ακρο)δεξιά ή αριστερά (δηλαδή κέντρο). Και η απόφαση για το ποιο δρόμο θα επιλέξει θα φανεί πολύ καθαρά από τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει το θέμα της ασφάλειας του πολίτη, ένα κατ' εξοχήν προνομιακό θέμα για τη δεξιά. Έχοντας από τη μία πλευρά τον ΛΑΟΣ που θα ήθελε να δει τα τανκς στους δρόμους και μαζικές απελάσεις μεταναστών και από την άλλη το ΠΑΣΟΚ που έχει πρότερο πετυχημένο πολιτικό βίο επί Χρυσοχοΐδη καλείται να αντιμετωπίσει τη βία και την εγκληματικότητα με τρόπο που, πιστεύω, θα δείξει και πάλι τα δεξιά αντανακλαστικά της. Το ίδιο ισχύει και στο θέμα της εκλογικής συνεργασίας με τον ΛΑΟΣ όπως πολλοί υποπτεύονται.<br /><br />Τέλος, στην πολιτική φαίνεται να επιστρέφει και η αριστερά. Ο Τσίπρας καταθέτει προτάσεις για την Παιδεία, την οικονομία και άλλα θέματα. Την ίδια ώρα στο εσωτερικό του η ανανεωτική πτέρυγα εκφράζεται πιο ελεύθερα και αντιδρά στην επιχειρούμενη πολιτική της φίμωση και εξόντωση. Ακόμα και το ΚΚΕ στο πρόσφατο συνέδριό του μίλησε πολιτικά και επισημοποίησε τη στροφή του προς τον "σταλινισμό" με έναν διάλογο πιο ανοικτό απ' ό,τι μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα.<br /><br />Όλα αυτά λοιπόν δείχνουν ότι θα έχουμε τις λιγότερο απολιτικ ευρωεκλογές της τελευταίας 15ετίας.<br /></div>Panos Stefanouhttp://www.blogger.com/profile/13446582633694815022noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-77407970499615208682009-03-01T15:51:00.006+02:002009-03-01T19:53:17.509+02:00Ώρα Γιώργου !<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjum9tLEQ9AIUdrrH5TINUyP9Qko-S7j62k_CrNyIBTjJNEBeUNvW6RA1N1eDV4xPVP_f8Ge1mRBexSqxEPqL0hmToWBOrRsLeN7V_u_X8xUkSweGbL-pgelriVAXCrM333-Jb8a5ZCTIs3/s1600-h/gap-shmiths.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 200px; height: 162px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjum9tLEQ9AIUdrrH5TINUyP9Qko-S7j62k_CrNyIBTjJNEBeUNvW6RA1N1eDV4xPVP_f8Ge1mRBexSqxEPqL0hmToWBOrRsLeN7V_u_X8xUkSweGbL-pgelriVAXCrM333-Jb8a5ZCTIs3/s200/gap-shmiths.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308277994263851026" border="0" /></a>Ένα χρόνο μετά το Μάρτιο του 2008 η κατάσταση για το ΠΑΣΟΚ έχει αλλάξει ριζικά.<br /><br />Πέρυσι τέτοια εποχή, ο κ. Παπανδρέου έστελνε τη βάση του κινήματος μπαρουτοκαπνισμένη, διχασμένη και προβληματισμένη σ' ένα συνέδριο με αμφίβολα αποτελέσματα. Οι εκλογικές αποτυχίες, η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να κερδίσει την κοινή γνώμη ή έστω να πείσει ότι πρόκειται για κόμμα που διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία, η πολυγλωσσία στο εσωτερικό, οι πληγές από την κόντρα ηγεσίας του περασμένου Νοέμβρη, όλα μαζί συνέθεταν μια μίζερη εικόνα που γινόταν ελκυστική μόνο όταν την σατίριζε ο κυρίαρχος τότε του τηλεοπτικού τοπίου κ. Λαζόπουλος.<br /><br />Αποκλειστικός σκοπός του 8ου συνεδρίου, φάνηκε από νωρίς αυτό, ήταν η απόλυτη επικράτηση του Προέδρου κ. Παπανδρέου και του περιβάλλοντός του στα όργανα, ώστε να ξεπεράσει την ψυχολογική και πρακτική αδυναμία που του προκαλούσε η διαρκής εσωτερική αμφισβήτηση. Αυτή η προσπάθεια αρχηγικής επιβολής οδήγησε σε νέο κύμα εσωστρέφειας με τη διαγραφή του κ. Σημίτη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα.<br /><br />Ο κ. Παπανδρέου ήξερε ότι αναλάμβανε πλέον μόνος όλες τις πρωτοβουλίες και έπαιρνε πάνω του αποκλειστικά όλη την ευθύνη και όλο το ρίσκο. Με την κριτική από τα μέσα ενημέρωσης να χτυπάει ταβάνι, τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις να πιάνουν πάτο και το χαμόγελο του Αλέξη Τσίπρα να λαμπιρίζει εκνευριστικά, τα συνοφρυωμένα βλέμματα στις κορνίζες του πατέρα Ανδρέα και του παππού Γιώργου, αμφότερων κοσμαγάπητων πρώην πρωθυπουργών, βάραιναν τις ούτως ή άλλως δύσκολες στιγμές του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ...<br /><br />Όμως, τα χειρότερα που προέβλεπαν χαιρέκακα οι Κασσάνδρες δεν ήρθαν. Τα νέα εκλεγμένα όργανα άρχισαν να δουλεύουν, οι επιλογές του κ. Ραγκούση στη θέση του Γραμματέα και του κ. Παπακωνσταντίνου στη θέση του εκπροσώπου Τύπου είχαν θετικό αντίκτυπο, κάτι άρχισε να κινείται διαφορετικά στο ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βούλιαζε με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ο κ. Καραμανλής έκανε το λάθος να προσπαθήσει να καλύψει τη διαφθορά και έχασε το συγκριτικό πλεονέκτημα του αδιάφθορου Πρωθυπουργού που ως τότε δεν άγγιζαν τα σκάνδαλα. Την ίδια στιγμή ο κ. Παπανδρέου δεν έμεινε να καταγγέλει και να παρακολουθεί την πτώση, αλλά εμφανίστηκε σοβαρός και με πρόγραμμα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και έδωσε για πρώτη φορά την αίσθηση μιας αξιόπιστης κυβερνητικής λύσης. Ως φυσική συνέπεια μιας ολοκληρωμένης νεκρανάστασης, το ΠΑΣΟΚ πέρασε μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Από το Σεπτέμβρη και μετά που η εξουσία σταμάτησε να μοιάζει μακρινό όνειρο, οι από το 2004 υπνωτισμένες κοινωνικές δυνάμεις της βάσης άρχισαν να διασπείρουν δυναμικά στην κοινωνία ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πάλι εδώ. Τα κορυφαία στελέχη του κόμματος κατάλαβαν ότι το συμφέρον τους είναι η συστράτευση στην προοπτική της νίκης. Σε μια ολοκληρωτική μεταστροφή της κοινής γνώμης, η Νέα Δημοκρατία άρχισε να τσαλαβουτάει άτσαλα σε μια συνεχιζόμενη κρίση, ενώ το ΠΑΣΟΚ μεγάλωνε τη διαφορά στις δημοσκοπήσεις και παγίωνε την αίσθηση ότι θα είναι ο επόμενος νικητης των εκλογών, όποτε κι αν γίνουν αυτές.<br /><br />Στην πρώτη ανάγνωση, ο κ. Παπανδρέου πήρε το ρίσκο και του βγήκε. Ναι, είχε απέναντί του μια πολύ κακή κυβέρνηση, ναι, μοίρασε κάπως την εσωκομματική εξουσία όταν του έφυγε το άγχος της αμφισβήτησης, ναι, η διαφαινόμενη προοπτική εξουσίας λειτουργεί πάντα ως συγκολλητική ουσία γύρω από τον αρχηγό. Όμως, αφού εκείνος ήταν που έφταιγε όταν όλα πήγαιναν στραβά, αυτός είναι που πρέπει να πάρει τα εύσημα τώρα που όλα μοιάζουν καλύτερα.<br /><br />Σε μια δεύτερη πιο προσεκτική ανάγνωση της πολιτικής συγκυρίας, χρειάζεται περισσότερη ψυχραιμία. Το ΠΑΣΟΚ ακόμη δεν κέρδισε. Έχει μπροστά του τις Ευρωεκλογές για το πρώτο έμπρακτο θετικό αποτέλεσμα, ενώ ο κ. Καραμανλής δε φαίνεται διόλου διατεθειμένος να κάνει εθνικές εκλογές και λογικό είναι. Η Νέα Δημοκρατία δε θα φύγει εύκολα, όπως ο κ. Παλαιοκώστας από τις φυλακές Κορυδαλλού.<br /><br />Ο κ. Παπανδρέου σφύζει από αποφασιστικότητα πια στις δημόσιες εμφανίσεις του και σωστά επικεντρώνει το λόγο του στο πρόγραμμα διακυβέρνησης του κόμματός του. Οι πολίτες χρειάζονται ελπίδα, αλλά πρέπει πρώτα να ξαναπιστέψουν στο πολιτικό σύστημα και μετά να διαλέξουν ποιο κόμμα θα εμπιστευτούν. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο.<br /><br />Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ οφείλει από τη μια μεριά να μιλήσει πολιτικά για κάθε ζήτημα και από την άλλη να αποφύγει κάθε επικοινωνιακό λάθος που μπορεί να κοστίσει, γιατί ο κ. Καραμανλής διατηρεί πάντα το πλεονέκτημα της επιλογής της στιγμής των εκλογών. Οφείλει επίσης να καλέσει όλες τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ σε συστράτευση για ν' αποφύγει τον εφησυχασμό, αλλά και να διασφαλίσει ότι η κοινωνία δε θα φοβηθεί από προκλητικές συμπεριφορές στελεχών, που μπορεί ήδη να κινούνται αλαζονικά σε συγκεκριμένους χώρους σαν να έχουν επανακτήσει την εξουσία.<br /><br />Απ' αυτό το κάλεσμα συστράτευσης δεν μπορεί να απουσιάζει ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Σημίτης, που ακόμη αποτελεί μια ηγετική πολιτική φυσιογνωμία για σημαντική μερίδα όχι μόνο της βάσης του ΠΑΣΟΚ αλλά και του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας. Εξάλλου, η ολοκληρωτική αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης έχει κάνει ακόμη και παλιότερους επικριτές του κ. Σημίτη να τον αναπολούν. Η παρεξήγηση ανάμεσα στους δύο παλιούς φίλους, τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Σημίτη, δεν έχει πια λόγο να υφίσταται. Χρειάζεται μια γενναία κίνηση του ισχυρού και αδιαμφησβήτητου πια ηγέτη κ. Παπανδρέου που θα επαναφέρει δυναμικά στο πολιτικό παιχνίδι τον κ. Σημίτη δίνοντάς του το ρόλο που εκείνος επιθυμεί, κατόπιν συνεννόησης.<br /><br />Στο ΠΑΣΟΚ που μοιάζει τώρα ενωμένο όσο ποτέ και έτοιμο όσο ποτέ, τώρα είναι η ώρα για τον κ. Παπανδρέου για μια τελευταία εντυπωσιακή κίνηση ενότητας, πριν τις μεγάλες νίκες. Όπως σωστά ο ίδιος δήλωσε, τώρα είναι η δική του ώρα...<br /><br /></div>Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-394215117705975492009-02-10T19:57:00.004+02:002009-02-10T21:03:01.237+02:00Παντού υπάρχει ένας Βύντρα<div style="text-align: justify;">Έβλεπα σήμερα το πρωί τον Ομπάμα να μιλάει για το σχέδιό του για την οικονομική ανάκαμψη και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ο Καραμανλής! Σοβαρά μιλάω... Έλεγε λοιπόν ο Ομπάμα, μιλώντας για το σχέδιο, ότι το σχέδιο σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται την επιτυχία και δεν ειναι δεδομένο ότι όλες οι πτυχές του θα έχουν επιτυχία και θα δουλέψουν όπως πιστεύει η κυβέρνηση Ομπάμα. Και εκεί ακριβώς μου ήρθε στο μυαλό η σύγκριση με τον Καραμανλή!<br /><br />Μου έκανε εντύπωση το πώς διαχειρίζεται ο Ομπάμα τη δημοφιλία του και πώς τη χειρίστηκε ο Καραμανλής. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, λοιπόν, μέχρι στιγμής δείχνει να χειρίζεται την επιτυχία του και τα υψηλά ποσοστά δημοφιλίας με σύνεση, σεμνότητα και κυρίως ειλικρίνεια απέναντι στον πολίτη. Είναι τουλάχιστον η δεύτερη φορά που τον ακούω εγώ προσωπικά να λέει ότι και λάθη θα κάνει και ότι οι αποφάσεις που θα πάρει μπορεί να μην είναι σωστές. Ξεφεύγει δηλαδή από τον κοινότοπο ξύλινο λόγο των πολιτικών που δεν συνηθίζουν να παραδέχονται λάθη που έκαναν ή να δηλώνουν ξεκάθαρα ότι κάνουν και λάθη και μιλάει σαν ένας κοινός θνητός εκμεταλλευόμενος προφανώς το γεγονός ότι η δημοφιλία του τού επιτρέπει να κάνει και λάθη ή να λαμβάνει μη αρεστές αποφάσεις.<br /><br />Παρόμοια (αν κ όχι εξίσου υψηλή) δημοφιλία και ανεκτικότητα απολάμβανε και ο Καραμανλής στην Ελλάδα. Το 2004 εξελέγει λίγο πολύ ως σωτήρας, ως ένας άφθαρτος, νέος και δυναμικός πολιτικός που μπορούσε να αλλάξει όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και ως σύγχρονος Ράμπο, Spiderman, Superman, Ρομπέν των Δασών, Λεωνίδας και Super Goofy μαζί να αντιμετωπίσει μόνος του τη διαφθορά. Ο ίδιος ο Καραμανλής καβάλησε το κάτασπρο άλογό του, έριξε την πλούσια κώμη του στον ώμο, φόρεσε και το γνωστό θυμωμένο και αποφασιστικό του ύφος, που έχει πέραση και πείθει, και μας έκανε πλάκα επί 5 χρόνια ότι καταπολεμάει τη διαφθορά, ότι τα βάζει με τα συμφέροντα και γενικώς ότι κυβερνάει αυτή τη χώρα με σχέδιο. Όπως ήταν φυσικό και λάθη έκανε και έκανε και ατυχείς επιλογές που δεν είχαν το αποτέλεσμα που περίμενε. Η ελληνική κοινωνία όχι μόνο έδειξε πρόθυμη να τον συγχωρέσει αλλά και υπνωτισμένη από το ύφος του εθνικού υπερήρωά μας πίστεψε ότι ο Καραμανλής όντως εργαζόταν σ'αυτή την κατεύθυνση και πήρε σκληρά μέτρα που μάλιστα είχαν αντίκτυπο! Και σε όσες περιπτώσεις δεν υπήρχε το επιθυμητό αποτέλεσμα (ακόμα και οι σούπερ ήρωες κάνουν λάθη στις μέρες μας...) δεν έφταιγε ο ίδιος, αλλά το ΠΑΣΟΚ!<br /><br />Ο Καραμανλής, λοιπόν, καταχράστηκε την εμπιστοσύνη και τη συμπάθεια που του έδειξε και ακόμα του δείχνει η ελληνική κοινωνία. Τη χρησιμοποίησε για να προσπαθήσει να μας πείσει ότι εργάζεται σκληρά και να πάρει επάνω του ακόμα και σκάνδαλα και συμπεριφορές που δεν δικαιολογούνται. Γρήγορα όμως ο Καραμανλής κατέρρευσε και έφτασε να χάνει από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου! Αποδείχτηκε ότι τελικά είναι σαν τον φετινό ΠΑΟΚ του Σάντος. Μία εικονική απάτη που βρίσκεται εκεί όπου βρίσκεται με τα ψέμματα. Γιατί δύο γκολ από τον Βύντρα δεν έφαγε κανείς...</div>Panos Stefanouhttp://www.blogger.com/profile/13446582633694815022noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-21387301641627559022008-12-17T21:43:00.010+02:002008-12-18T00:52:54.456+02:00Philoxenia...<div style="text-align: justify;"><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 12"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 12"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>EL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-hansi-font-family:Calibri;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" >Με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Μέρα του Μετανάστη αντιγράφω την κοινή δήλωση 14 εκπροσώπων μεταναστευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα με τίτλο «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΛΟΓΟΙ. ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.»<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><i style=""><span style="line-height: 115%;">«Εκπροσωπώντας τις κοινότητές μας, συνυπογράφουμε την ακόλουθη δημόσια δήλωση:<o:p></o:p></span></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><i style=""><span style="line-height: 115%;">Τις τελευταίες μέρες κάποια μέσα ενημέρωσης προβάλλουν σκηνές ορισμένων εξαθλιωμένων μεταναστών που λεηλατούν μαγαζιά αφού προηγουμένως κάποιοι είχαν σπάσει τις προθήκες τους. Φοβόμαστε πως αυτά τα ρεπορτάζ μπορεί να παρεξηγηθούν από έλληνες πολίτες που ενδεχομένως να σχηματίσουν τη γνώμη ότι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ζούμε εδώ είμαστε εγκληματίες. Δηλώνουμε πως η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών και των προσφύγων δεν είμαστε ούτε πλιατσικολόγοι, ούτε εγκληματίες. Είμαστε ειρηνικοί άνθρωποι, εργάτες και εργάτριες, φοιτητές, μαθητές, μικρά παιδιά που θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια και ίσα δικαιώματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μη μας στερήσετε αυτή την ευκαιρία, μη μας καταδικάσετε για άλλη μια φορά στη φτώχεια, την εξαθλίωση και το περιθώριο. Γι’ αυτά είναι που αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τις χώρες προέλευσής μας.<o:p></o:p></span></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><i style=""><span style="line-height: 115%;">Όμως η Ελληνική Κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται τα χαρτιά σε πάρα πολλούς μετανάστες, άσυλο στους πρόσφυγες, υπηκοότητα στα παιδιά μας που ζουν και σπουδάζουν εδώ. Η Ελληνική Αστυνομία, πολλές φορές μας φέρεται ρατσιστικά και βάναυσα, στο Τμήμα Αλλοδαπών, στα Σύνορα και στους δρόμους των πόλεων.<o:p></o:p></span></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><i style=""><span style="line-height: 115%;">Γι’ αυτό, την Πέμπτη 18 Δεκέμβρη, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ, μετανάστες και πρόσφυγες κατεβαίνουμε στους δρόμους στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Στην Αθήνα διαδηλώνουμε μαζί με 40 αντιρατσιστικές οργανώσεις, οργανώσεις νεολαίας και δικαιωμάτων. Διαδηλώνουμε δυναμικά και ειρηνικά για τα δικαιώματα που η Ελληνική Κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση μας αρνούνται συστηματικά. Για να αποδείξουμε στην Κοινωνία πως οι μετανάστες έχουν δημόσια φωνή και αξιοπρέπεια.<o:p></o:p></span></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><i style=""><span style="line-height: 115%;">Καλούμε τους Φοιτητικούς και Μαθητικούς Συλλόγους που αγωνίζονται αυτές τις μέρες στους δρόμους, τα Ελληνικά Συνδικάτα, τις Δημοτικές Αρχές, όλους τους έλληνες πολίτες να κατέβουν μαζί μας στο δρόμο:<o:p></o:p></span></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><i style=""><span style="line-height: 115%;">Όλοι την Πέμπτη 18 Δεκέμβρη, στις 5 το απόγευμα, στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή». </span></i></span><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" >Στο σχετικό σχέδιο νόμου που ψήφισε πριν λίγες μόλις μέρες η Ελληνική Κυβέρνηση, τα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και εφόσον οι γονείς τους παραμένουν στη χώρα νόμιμα παίρνουν την άδεια του «επί μακρόν διαμένοντος»… Η λογική, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσαν επίμονα να χορηγηθεί η ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών. Ο «αρμόδιος» κύριος Προκόπης Παυλόπουλος δήλωσε πανηγυρικά ότι η ρύθμιση του «επί μακρός διαμένοντος» είναι ένα μέτρο ένταξης των παιδιών… <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" >Όμως, αναρωτιέμαι… Τα παιδιά που μεγάλωσαν στην Ελλάδα δεν είναι ενταγμένα στην κοινωνία της; Τι τα διαχωρίζει από τους συμμαθητές και φίλους τους που έτυχε να έχουν Έλληνες γονείς; Γιατί τα διαχωρίζει; Σε ποια κοινωνία είναι ενταγμένα αυτά τα παιδιά; Μήπως στην κοινωνία των χωρών των γονιών τους, την οποία δεν έχουν δει ποτέ και για την οποία είναι επίσης ξένα; Γιατί δε δίνουμε μια πατρίδα, ένα μέλλον σ’ αυτά τα παιδιά; Τι κακό έχουν κάνει σ’ αυτόν τον κόσμο και τα θεωρούμε παράνομα, έρμαια των «παιχνιδιάρικων διαθέσεων» κάθε αστυνομικού; Είναι τόσο δύσκολο για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που κάποτε έχτισε το μέλλον της μέσω των δικών της μεταναστών, να αποδώσει την ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά που γεννιούνται και μεγαλώνουν στο έδαφος της..;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" >Παιδιά μεταναστών… Παιδιά - φαντάσματα, πολίτες β’ κατηγορίας, οι μελλοντικοί περιθωριακοί, γιατί κάποιος υπουργός έτσι το διάλεξε… Σήμερα δεν μπορούν να βγάλουν χαρτιά νομιμότητας, δεν μπορούν να ταξιδέψουν, δεν μπορούν να εργαστούν, δεν μπορούν να ονειρευτούν. Φόβος και ανασφάλεια… Σύμφωνα με το νόμο μπορεί ν’ απελαθούν και να χωριστούν από τις οικογένειές τους που ζουν νόμιμα στην Ελλάδα. Η παιδική απορία γίνεται κοινωνική παράνοια. Αύριο, ο θυμός τους θα ξεσπάσει στην κοινωνία, ήδη ξεσπάει...<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" >Τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα, χιλιάδες μαθητές διαδηλώνουν στους δρόμους, κάτι θέλουν να πουν στην κοινωνία που έφτιαξαν ή ανέχτηκαν οι γονείς τους. Μεταξύ των μαθητών βρίσκονται και παιδιά μεταναστών… Μαθητές - ταραξίες, μετανάστες - πλιατσικολόγοι, παιδιά μεταναστών - «επί μακρόν διαμένοντα», όλοι «φιλοξενούμενοι» σε μια «αφιλόξενη» κοινωνία που ρυθμίζεται από κανόνες που ορίζουν ανόητες κυβερνήσεις…</span></p>
<br /></div>Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-35733367179074071002008-12-13T00:44:00.011+02:002008-12-13T01:53:34.562+02:00Η χώρα των βιρτουόζων<meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 12"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 12"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>EL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoPapDefault {mso-style-type:export-only; margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: normal;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">Η γενικευμένη αντιπάθεια ενός μεγάλου -και σε γενικές γραμμές φιλήσυχου- κομματιού της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην αστυνομία δεν οφείλεται σε κάποια ευρεία «αντιεξουσιαστική» τάση των Ελλήνων, όσο στην ιδιαίτερη σχέση αστυνομίας-πολιτών (και κατ’ επέκταση κράτους-πολιτών) στη χώρα μας. Κατά τη διάρκεια της επαφής του αστυνομικού με τον πολίτη το κεντρικό ερώτημα δεν είναι «ξέρεις τι λέει ο νόμος;», αλλά «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Και εκεί που οι σχέσεις είναι προσωπικές, το ίδιο συμβαίνει και με τις αντιπάθειες.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: normal;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">Επειδή η σχέση είναι προσωπική και μόνο αχνά διαμεσολαβείται από κανόνες, η επίκληση του νόμου -αυτού του ουδέτερου γραφειοκρατικού κατασκευάσματος που έχει φτιαχτεί για να ξεπερνά τις προσωπικές σχέσεις- θεωρείται εν μέρει και ως εκδήλωση «δειλίας» ή «ανικανότητας». Τόσο οι αστυνομικοί όσο και οι πολίτες έχουμε έμφυτη τη στάση που αποτυπώνεται στο χαρακτηριστικό: «Άσε να το χειριστώ εγώ». Το οποίο δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, απ’ το ότι η εξέλιξη της κατάστασης δεν είναι αμετάκλητη (ένεκα του νόμου), αλλά επιδέχεται χειρισμών, αρκεί να ξέρεις να τους κάνεις. Η επίκληση του νόμου είναι η ύστατη λύση και συχνά υποδηλώνει ότι εκείνος που τον επικαλείται στερείται κάποιων βασικών χαρισμάτων που θα του επέτρεπαν να επιβιώσει και χωρίς αυτόν. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: normal;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">Αυτή η έλλειψη σαφώς καθορισμένων ορίων σημαίνει ότι ο Έλληνας αστυνομικός έχει πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστεί το ρόλο του, σε σχέση με το μέσο Ευρωπαίο συνάδελφό του, αλλά ταυτόχρονα στερείται ένα μέρος της νομιμότητας που απολαμβάνουν οι τελευταίοι. Αν για παράδειγμα αποκαλέσεις «μαλάκα» έναν Βρετανό αστυνομικό θα βρεθείς δεμένος χειροπόδαρα στο άψε-σβήσε, ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο αστυνομικός (ως άνθρωπος) που βρίσκεται απέναντί σου. Για αυτό το λόγο και οι Βρετανοί δεν διανοούνται να το κάνουν, παρά μόνο όταν είναι μεθυσμένοι, δηλαδή όταν δεν έχουν το μυαλό στο κεφάλι τους. Αν, πάλι, αποκαλέσεις «μαλάκα» έναν Έλληνα αστυνομικό τότε κανείς δεν μπορεί εκ των προτέρων να προβλέψει τι θα επακολουθήσει, γιατί η συγκεκριμένη πράξη δεν ερμηνεύεται με βάση κάποιους σταθερούς κανόνες που ισχύουν πάντα και για όλους, αλλά σχετίζεται άμεσα με το κοινωνικό </span><span lang="EN-US" style="font-size:100%;">context</span><span lang="EN-US" style="font-size:100%;"> </span><span style="font-size:100%;">της συνάντησης και κυρίως με το «ποιος είσαι εσύ» και το «ποιος είναι αυτός». Αν του το πεις αρκετά πειστικά κι αν ο αστυνομικός πιστεύει, πράγματι, πως είναι μαλάκας, τότε μπορεί να το δεχτεί στωικά, να κουνήσει το κεφάλι και να τραβήξει το δρόμο του. Αν είναι τυπικός, αλλά συγχρόνως αναγνωρίζει ότι στη χώρα αυτή μπορεί κανείς που και που να λέει τους αστυνομικούς «μαλάκες», τότε είναι πολύ πιθανό να απαντήσει απλώς: «Σας παρακαλώ πολύ κύριε». Αν δεν πιστεύει ότι είναι μαλάκας και αντιθέτως τα πηγαίνει πολύ καλά με τον εαυτό του, μπορεί να απαντήσει αγέρωχα: «Μαλάκας είσαι και φαίνεσαι». Αν δεν τα πηγαίνει καλά με τον εαυτό του, αν κουβαλάει τρέλα και αν θέλει κάπου να την ξεσπάσει μπορεί και να βρεθείς φυτεμένος. Έχοντας εσωτερικεύσει σε μεγαλύτερο βαθμό το ρόλο του, ο Βρετανός δεν βιώνει τη βρισιά ως προσωπικό ντέρτι και προσβολή, όπως αντιθέτως το νιώθει ο Έλληνας. Ο Βρετανός δεν θα σε ρωτήσει: «Ποιον είπες μαλάκα ρε; Τον Κώστα; Τον Μπάμπη; Τον Μήτσο;». Γνωρίζεις κι εσύ και γνωρίζει κι αυτός ότι ο Κώστας, ο Μπάμπης κι ο Μήτσος δεν έχουν καμία σχέση με τη συγκεκριμένη σύγκρουση.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: normal;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">Η αγριότητα και η ομορφιά αυτής της χώρας έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι τυπικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις όπως αυτή του αστυνομικού και του πολίτη, οι οποίες είναι πολύ περισσότερο προβλέψιμες ως προς τα αποτελέσματά τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε εμάς παραμένουν εξαιρετικά απρόβλεπτες και ανοιχτές σε κάθε ενδεχόμενο. Ο πολίτης δεν μπορεί να νιώθει ούτε απόλυτα ασφαλής, όταν δεν έχει τίποτα να κρύψει, αλλά ούτε και καταδικασμένος όταν παραβιάζει το νόμο. Καθώς είμαστε αλλεργικοί στις απόλυτες και ριζικές λύσεις, αφήνουμε πάντοτε ένα αρκετά μεγάλο περιθώριο αυτοσχεδιασμού στον κάθε ρόλο (πολίτης, αστυνομικός, δημόσιος υπάλληλος, πολιτικός κοκ.), το οποίο ο καθένας μας πρέπει να καλύψει με βάση το προσωπικό του ταλέντο και την έμπνευση της στιγμής.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: normal;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">Δεδομένων όλων αυτών, η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται από την ολοκληρωτική πόλωση ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας με την αστυνομία αναμένεται να έχει ακόμη πιο παράξενα και πιθανώς καταστροφικά αποτελέσματα, καθώς η πίεση αυτής της πόλωσης θα οδηγεί πολίτες και αστυνομικούς σε όλο και πιο ακραίες εκδοχές του ρόλου τους. Οι πιο ευαίσθητοι μπάτσοι θα ξεσπάνε σε κλάματα κάθε φορά που θα τους στραβοκοιτάζει ο γιος τους, και οι νταήδες θα μας πλακώνουν στα χαστούκια για ψύλλου πήδημα, όπως ακριβώς αποτυπώνεται σε βίντεο που έχει ανέβει τις τελευταίες ημέρες στο <a href="http://www.youtube.com/watch?v=cjoO0X11usQ"><span style="color:blue;">ίντερνετ</span></a>. Όσο επικίνδυνα ανεπαρκής είναι η γνώση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για κάποιον που θα προσπαθήσει να οδηγήσει στους ελληνικούς δρόμους, τόσο ανεπαρκής θα αναδεικνύεται η γνώση του νόμου στις συναντήσεις των πολιτών με την ελληνική αστυνομία από εδώ και στο εξής, εφόσον παγιωθεί αυτή η ακραία και αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: normal;font-family:arial;"><span style="font-size:100%;">Φυσικά και δεν έγινε καμιά επανάσταση στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες. Απλώς, οι κοινωνικές σχέσεις στη χώρα μας είναι φτιαγμένες για βιρτουόζους που μπορούν να ζουν χωρίς την ασφάλεια και την προβλεψιμότητα που προσφέρουν τα προστατευτικά δίχτυα των κανόνων. Η αυθαιρεσία ονομάζεται επινοητικότητα και η ανασφάλεια γίνεται τρόπος ζωής. Κάποια στιγμή από το άγχος κάποιος θα σπάσει. Όταν σπάσει ο αστυνομικός αρπάζει το περίστροφο, όταν σπάσουμε οι υπόλοιποι αρπάζουμε τα καδρόνια.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: normal;"></p>Alexis Charitoshttp://www.blogger.com/profile/00852031044959584974noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-195130393109352342008-12-11T20:58:00.004+02:002008-12-11T21:05:05.022+02:00Επικήδειος<meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 12"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 12"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5C730E%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>EL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoPapDefault {mso-style-type:export-only; margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style=";font-size:100%;" >Δεν αντέχω, θα σκάσω αν δεν τα γράψω...</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify; font-family: arial;"> </div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style=";font-size:100%;" >Είμαι από εκείνους που συμβιβάστηκαν με τη μια πρόταση στο </span><span style=";font-size:100%;" lang="EN-US">status</span><span style=";font-size:100%;" lang="EN-US"> </span><span style=";font-size:100%;" >του </span><span style=";font-size:100%;" lang="EN-US">Facebook</span><span style=";font-size:100%;" lang="EN-US"> </span><span style=";font-size:100%;" >τόσο καιρό. Πιο εύκολο, πιο άμεσο και στέλνεις το μήνυμα αυτόματα σε όλους τους φίλους σου που το διαβάζουν με χαρά. Όμως, δεν αρκεί πια μια πρόταση… Και οι φίλοι μου δεν είναι πια χαρούμενοι…</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify; font-family: arial;"> </div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style=";font-size:100%;" >Ποτέ ξανά η κοινωνία δεν είχε τόση οργή. Μιλάω με απλό κόσμο, αυτούς που δύσκολα μιλούσαν για πολιτική παλιότερα, τους νέους που προτιμούσαν άλλες κουβέντες. Δεν είναι απλή απογοήτευση. Εξαγριωμένοι πολίτες, εξαθλιωμένοι από την κρίση μιας κοινωνίας που τους δείχνει πολλά στις βιτρίνες, αλλά δεν τους δίνει τρόπο να τ’ αποκτήσουν, φοβισμένοι για το σήμερα, απαισιόδοξοι για το αύριο.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify; font-family: arial;"> </div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style=";font-size:100%;" >Στις δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις, οι δημόσιοι λειτουργοί οφείλουν να διαπαιδαγωγούν με τα λόγια και τις πράξεις τους. Τι παράδειγμα δίνουν σήμερα..;<span style=""> </span>Ο συνοφρυωμένος Πρωθυπουργός συνεχίζει να πουλάει την εικόνα του, όμως αυτή έχει ξεθωριάσει πολύ. Μοιάζει μοιραίος, μια τραγική φιγούρα, που ξεγυμνώθηκε πλήρως, όταν εκείνος ο σκηνοθέτης της επικοινωνίας, ο βαθιά θρησκευόμενος γιος του ταχυδρόμου έχασε τη δύναμη να εξουσιάζει τα μέσα και μέσα από αυτά τις σκέψεις των ανθρώπων. Και τότε το είδαν όλοι: ο Πρωθυπουργός είναι ανίκανος, ανεύθυνος, επικίνδυνος, έτοιμος να καλύψει κάθε άνομη ενέργεια, κάθε σκάνδαλο, έτοιμος να συγκαλύψει την αλήθεια για να παραμείνει στη θέση του, έτοιμος να προκαλέσει ακόμη και τον πιο φανατικό υποστηρικτή του όταν προσπαθεί με αυστηρό ύφος να μας πείσει πως όλα γίνονται καλώς και πως για ό,τι δεν πάει καλά φταίνε κάποιοι άλλοι... Στον έκδηλο πανικό του προτιμά από την παραίτηση, να διχάσει την κοινωνία, να θέσει τους νοικοκυραίους απέναντι στους επαναστατημένους, να προβάλλει ψευδοδιλλήματα, να ενεργοποιήσει τα πιο συντηρητικά ένστικτα των πολιτών, λες και δεν είναι δική του δουλειά να εξασφαλίσει τη δημόσια τάξη, λες και δεν είναι δική του δουλειά να εξευμενίσει τους επαναστατημένους με τις πολιτικές αποφάσεις του. Και έτσι καταντάει επικίνδυνος και για τη δημοκρατία, ναι αυτή που θεωρούσαμε σίγουρη, ασφαλή και εδραιωμένη, γυρνώντας τη σκέψη της χώρας 40 χρόνια πίσω.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify; font-family: arial;"> </div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style=";font-size:100%;" >Μαζεύτηκαν πολλά… Πολιτικά εγκλήματα χωρίς τιμωρία, σκοτεινές υποθέσεις και κανένα φως από την πολιτεία. Πίσω από κάθε τέτοια ιστορία παρέλαση τα ευρώ. Και ταυτόχρονα στις αίθουσες το έργο της μεγαλύτερης αναδιανομής ευρώ από τα χαμηλά στα υψηλά εισοδήματα. Η μόνη κυβερνητική επιλογή στο χάος της ακυβερνησίας και της δικής τους μαλακίας. Αλλά και της δικής μας αφασίας, γιατί τους αφήσαμε να πιστεύουν ότι μπορούν να μας εμπαίζουν και εμείς να τους ευχαριστούμε…</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify; font-family: arial;"> </div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style=";font-size:100%;" >Όχι δε γράφω για το θάνατο ενός 15χρονου, δεν κάνω επικήδειο στη μνήμη του, είμαι λίγος για να νιώσω την οδύνη που νιώθει η μάνα του. Γράφω όμως για το θάνατο μιας κοινωνίας, η οποία παρέδωσε τα όνειρα και τις ελπίδες της πριν μόλις 4 χρόνια σε μια κυβέρνηση δήθεν αδιάφθορη, δήθεν αποτελεσματική, που θα νοιάζονταν για την καθημερινότητα όλων. Και διαψεύστηκε τόσο σκληρά, τόσο ωμά, που βρίσκεται πια σε κατάσταση έξαλλη.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span><span style=";font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify; font-family: arial;"> </div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style=";font-size:100%;" >Είναι πλέον σαφές. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει και θα φύγει. Όσο πιο σύντομα, τόσο καλύτερα για τη χώρα. Γιατί οι πληγές που αφήνει φεύγοντας είναι μεγάλες. Στη δημοκρατία τις λύσεις τις δίνει ο λαός…</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify; font-family: arial;"><span style="font-size:100%;">
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /><span style=";font-family:";" ><o:p></o:p></span></p> Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-41046396052212231842008-11-14T21:49:00.003+02:002008-12-11T21:03:10.216+02:00Ναι, ο κόσμος γίνεται καλύτερος<p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><o:p></o:p><span style="font-family: arial;">Η αδιαφορία, όπως το λέει και η ίδια η λέξη, πηγάζει από την αδυναμία μας να διαχωρίσουμε, δηλαδή να αντιληφθούμε τις διαφορές. Όλα μας φαίνονται ίδια και κατ’ επέκταση αδιάφορα. Οι αιτίες της αδιαφορίας, της σημαντικότερης ασθένειας της δυτικής δημοκρατίας, είναι πολλαπλές και κάποιες από αυτές είναι βαθειά ριζωμένες στο σύστημα. Αλλά ο ρόλος της άτιμης κοινωνίας στο να ορίζει τις επιλογές μας σταματάει να βγάζει νόημα λίγο πριν αγγίξει τον απόλυτο ντετερμινισμό. Κάπου, κάπως, όλοι κάνουμε επιλογές. Αρκεί να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις διαφορές *** Πριν από περίπου 50 χρόνια στις μισές πολιτείες των ΗΠΑ απαγορεύονταν οι γάμοι ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος. Πριν από 100 χρόνια οι γυναίκες στερούνταν το δικαίωμα ψήφου σε όλες ή σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου. Πριν από 150 χρόνια οι μαύροι των Ηνωμένων Πολιτειών ζούσαν σε καθεστώς δουλείας και οι περισσότεροι λευκοί θεωρούσαν αυτήν την κατάσταση φυσιολογική. Πριν από 300 ή 400 χρόνια οι λευκοί μετά βίας αποδέχονταν ότι όσοι ζούσαν έξω από την Ευρώπη μπορούσαν να ονομάζονται άνθρωποι *** Πριν από εξήντα χρόνια η ναζιστική Γερμανία προσπάθησε να εξολοθρεύσει τους Εβραίους από προσώπου γης, αλλά προσπάθησε να το κάνει κρυφά. Πριν από πολύ περισσότερα χρόνια, οι κατακτητές δεν είχαν κανένα λόγο να κρύψουν τις φρικαλεότητες στις οποίες επιδίδονταν οι στρατοί τους και, αντιθέτως, φρόντιζαν να διαφημίζουν την αγριότητά τους για να φοβίζουν τους εχθρούς τους Σήμερα, το ισχυρότερο κράτος του κόσμου θα το διοικήσει ένας μαύρος, με βοηθό του έναν λευκό και (πιθανότατα) σημαντικότερη υπουργό μια γυναίκα. Την ίδια ώρα, ο στρατός των ΗΠΑ σκορπάει δισεκατομμύρια δολάρια για να αναπτύξει πυραύλους που μπορούν να χτυπάνε με ακρίβεια τους στόχους τους, ώστε να μειώνουν τις παράπλευρες απώλειες, και απολογείται δημοσίως για τα Αμπού Γκρέιμπ και τα Γκουαντάναμο που κηλιδώνουν την φήμη του. Ο κυνισμός μας, μας εμποδίζει από το να δούμε αυτές τις τρομακτικές διαφορές. Έτσι καταλήγουμε να βλέπουμε μόνο τις ομοιότητες και εκεί όπου δεν υπάρχουν φροντίζουμε να τις ανακαλύπτουμε: Ο Ομπάμα ψηφίστηκε επειδή είναι μισός λευκός, η Χίλαρι μισός άντρας, οι έξυπνες βόμβες μας ενδιαφέρουν μόνο όταν χάνουν τον στόχο τους και το Γκουαντάναμο είναι η μετεξέλιξη του Άουσβιτς *** Εξαιτίας της μυωπίας μας απέναντι στις αλλαγές και μέσα από βλακώδεις αναλογίες η ιστορία της ανθρωπότητας μετατρέπεται σε άγευστο χυλό. Καμιά ποικιλία, καμιά διαφορά, όλα ίδια, πάντα και για πάντα. Και φυσικά, μπροστά σε αυτή τη στατική εικόνα ενός κόσμου που δεν αλλάζει, δεν μεταβάλλεται, δεν βελτιώνεται, εξαλείφεται και η διάθεσή μας να συμμετέχουμε στην χάραξη της πορείας του, δηλαδή στα κοινά. Γιατί ποιος ο λόγος να συμμετέχει κανείς, από όποιο πόστο κι αν επιλέξει να το κάνει, στη διακυβέρνηση μιας αγκυροβολημένης βάρκας ή ακόμη χειρότερα, μιας βάρκας που βουλιάζει; Ενάντια σε αυτή την αντίληψη που οδηγεί στην απάθεια και που κάποιοι διαιωνίζουν επειδή τους συμφέρει και άλλοι παπαγαλίζουν επειδή έτσι έχουν μάθει, αξίζει να υπενθυμίζουμε στην πρώτη ευκαιρία (και η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ είναι πράγματι μια τέτοια ευκαιρία) ότι</span><span style="font-family: arial;"> </span><span style="font-family: arial;">«ναι, με το πέρασμα του χρόνου, ο κόσμος μας γίνεται καλύτερος». Αλλά όχι από μόνος του, ούτε χάρη σε λίγους και εκλεκτούς. Γίνεται καλύτερος επειδή ακριβώς αυξάνονται αυτοί που συμμετέχουν στην διακυβέρνηση του.</span><span style=""> </span></p>Alexis Charitoshttp://www.blogger.com/profile/00852031044959584974noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-41864115413923662882008-09-15T18:03:00.007+03:002008-09-15T19:13:15.288+03:00Ο Μεσσίας πέθανε, ζήτω ο ΓιώργοςΈπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια και κάτι μήνες για να θυμηθούμε, έστω αδρά, τον λόγο για τον οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρούνταν κάποτε ο καταλληλότερος διάδοχος του Κώστα Σημίτη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Γιατί, για όσους το έχουν ξεχάσει, αυτό συνέβαινε κάποτε, και μάλιστα με τεράστια απόσταση από τον δεύτερο Βαγγέλη Βενιζέλο. Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Γιώργος Παπανδρέου έζησε μια τεράστια παρεξήγηση, η οποία τον οδήγησε σε σειρά λαθών, κακών επιλογών και αντιφάσεων. Ο Γιώργος Παπανδρέου ζούσε εδώ και τέσσερα χρόνια με την λανθασμένη εντύπωση ότι ο κόσμος τον εκτιμούσε για τις τρομερές του ικανότητες και το μεγάλο του πολιτικό ταλέντο. Έτσι ερμήνευσε, φαίνεται, την δημοτικότητα που τον οδήγησε στο δαχτυλίδι, έτσι ερμήνευσε την υποδοχή Μεσσία που του έκαναν και έτσι, οδηγήθηκε σε μια απελπισμένη προσπάθεια να παίξει με επιτυχία έναν ρόλο γραμμένο για άλλον άνθρωπο, σε άλλες εποχές.<br /><br />Η τραγωδία του Παπανδρέου τα τέσσερα τελευταία χρόνια ήταν, μου φαίνεται, ότι πίστεψε στα σοβαρά πως έχει ταλέντα που ποτέ δεν είχε, πως έχει πολιτικές ικανότητες που δεν μπορεί ούτε να τις φανταστεί. Ως αποτέλεσμα, οι πρώτες αποτυχίες έφεραν σπασμωδικές αντιδράσεις που οδήγησαν σε νέες αποτυχίες, και αυτή η συνεχόμενη ροή λαθών τον μετέτρεψε τελικά σε αντικείμενο χλευασμού. Δικαίως. Γιατί πως αλλιώς να αντιδράσει κανείς σε κάποιον που εμφανίζεται δημοσίως φορώντας τα ρούχα αλλουνού, που μάλιστα είναι και τρία-τέσσερα νούμερα μεγαλύτερα από τα δικά του; Πράγματι -που έλεγε και ο Αντρέας- ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε εδώ και τέσσερα χρόνια ένας κωμικοτραγικός Πρόεδρος, άξιος της κακής μοίρας που του επιφύλαξαν οι τελευταίες εκλογές και οριακά αξιότερος από τον υπερφύαλο αντίπαλο του στην εσωκομματική διαδικασία.<br /><br />Όσοι συμπαθούμε τον Γιώργο θα πρέπει, επιτέλους, να του κάνουμε μια μεγάλη χάρη και να τον δούμε όπως είναι. Να τον "μαζέψουμε" στο πραγματικό του μέγεθος και να αναρωτηθούμε αν έχουμε κάποιο πρόβλημα με το γεγονός ότι δεν είναι ο μεγάλος, χαρισματικός ηγέτης που τον κάναμε να πιστέψει ότι είναι. Ότι αν τον αφήσουμε ελεύθερο από τον ρόλο στον οποίο τον πιέσαμε να μπει, θα εμφανιστεί ένας μετριοπαθής, μορφωμένος τύπος με φιλελεύθερες ιδέες και χωρίς μεγάλες ηγετικές ικανότητες. Ένας άνθρωπος αποτελεσματικός και ευφυής όταν τον δέχεσαι όπως είναι, που κομπλάρει και "καίει φλάντζες"όταν τον ανεβάζεις στο μπαλκόνι και προσπαθείς να τον μετατρέψεις σε κάτι άλλο. Ένας πολιτικός που έκανε την δική του επανάσταση στο υπουργείο Εξωτερικών όσο ήταν αποκομμένος από την ελληνική μικροπολιτική, με την οποία δεν θέλει να έχει το παραμικρό πάρε-δώσε.<br /><br />Στην πολιτική είναι απαραίτητα πολλά ταλέντα, και είναι δύσκολο να τα συνδυάζει κανείς όλα. Από τον Γιώργο Παπανδρέου λείπουν αρκετά, και δεν μιλώ μόνο για την επικοινωνιακή του δυσκοιλιότητα. Η αδυναμία του να αντιληφθεί, εδώ και τέσσερα χρόνια, ότι οι άνθρωποι που τον συμβούλευαν να μετατραπεί σε παρωδία του πατέρα του του έκαναν κακό, είναι σοβαρότατο μειονέκτημα και δεν αποτελεί μόνο επικοινωνιακό πρόβλημα. Αποδεικνύει επίσης έλλειψη πολιτικού ενστίκτου- ενός χαρίσματος που κατά κύριο λόγο κάνει καλό μόνο στον ίδιο τον κάτοχό του, αλλά ταυτόχρονα είναι απλώς απαραίτητο και αν θέλεις να πετύχεις κάτι καλό για το σύνολο. Την σοβαρότατη αυτή έλλειψη ο Παπανδρέου μπορεί να την ισορροπήσει μόνο χάρη στις καλές του ιδέες και την αποτελεσματικότητα του, όταν μπορεί και λειτουργεί όπως θέλει ο ίδιος. Σαν πρωθυπουργός θα έχει αυτή τη δυνατότητα.<br /><br />Ο Παπανδρέου δείχνει τον τελευταίο καιρό να ανακάμπτει. Δείχνει να επανέρχεται στο στυλ και το ύφος χάρη στο οποίο μας κέρδισε. Μετά την τετραετή κρίση ταυτότητας εξαιτίας της οποίας παραλίγο να μετατραπεί σε πολιτικό ανέκδοτο, ξαναβρίσκει τον εαυτό του. Η πτώση της Νέας Δημοκρατίας και η σχετική άνοδος του ΠΑΣΟΚ μπορούν να του δώσουν την απαραίτητη αυτοπεποίθηση, ώστε να βγει και να μιλήσει σιγά και μπερδεμένα, όπως αναγκαστικά θα κάνει, χωρίς να νιώθει άσχημα για αυτό. Κι όποιος ηλίθιος του έλεγε τόσα χρόνια ότι πρέπει να κάνει πράγματα που απλώς δεν μπορεί να κάνει, ελπίζουμε ότι έχει ήδη παραιτηθεί ή θα παραιτηθεί σύντομα. Και οι υπόλοιποι που περιμένουμε να βγει μια μέρα και να βγάλει φωτιές από το μπαλκόνι, καλά θα κάνουμε να προσγειωθούμε και να μην τρέφουμε αυταπάτες. Ο Παπανδρέου ποτέ δεν πρόκειται να γίνει μεγάλος ηγέτης. Αλλά ποιος χέστηκε για τους ηγέτες; Εμείς πρωθυπουργό ψηφίζουμε.Alexis Charitoshttp://www.blogger.com/profile/00852031044959584974noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-3600025846962901832008-07-14T00:16:00.003+03:002008-07-14T01:01:22.065+03:00Όταν το ΚΚΕ "διάβαζε"<div style="text-align: justify;">Από πέρσι που είχε ξεκινήσει το θέμα της πώλησης της "Γερμανός" στην Cosmote θυμάμαι που κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ άφηναν υπονοούμενα για την στάση του ΚΚΕ. Ποτέ δεν είπαν όμως τίποτα περισσότερο, δεν έγιναν συγκεκριμένοι οπότε το θέμα έληξε. Τώρα που ξαναήρθε στην επικαιρότητα το θέμα, ο Καρατζαφέρης <a href="http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=919091">μίλησε</a> για πρώτη φορά ανοιχτά και είπε ότι το ΚΚΕ έχει μετοχές στην Γερμανός και γι'αυτο όταν συζητήθηκε το θέμα στη Βουλή οι βουλευτές του ήταν απόντες, ενώ ακόμα δεν έχει καταγγείλει ως σκάνδαλο την υπόθεση. Το ΚΚΕ απάντησε σε όλα στον Καρατζαφέρη εκτός από την ουσία του ζητήματος. Κατήγγειλε το "σχέδιο προβοκάτσιας κατά του ΚΚΕ" που έχει στηθεί από διάφορα κέντρα και πρόσθεσε ότι σ'αυτό εμπλέκεται και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι στιγμής δεν έχει πει τίποτα για το ΚΚΕ! Ακόμα πιο εξοργιστική όμως ήταν η τοποθέτηση του εκπροσώπου του ΚΚΕ, Μάκη Μαΐλη, στο κεντρικό δελτίο του MEGA (13 Ιουλίου). Έκρινε σκόπιμο να κάνει τηλεφωνική παρέμβαση στο δελτίο για να πει ότι στην κρίσιμη συνεδρίαση μίας επιτροπής στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ δεν ήταν καν παρόντες γιατί όπως είπε δεν είχαν ειδοποιηθεί!!! Ο δημοσιογράφος του MEGA, Δημήτρης Τάκης, του απάντησε ότι ακόμα και οι δημοσιογράφοι ήξεραν από μέρες πριν για τη συγκεκριμένη συνεδρίαση αλλά ο Μαΐλης επέμεινε ότι το ΚΚΕ δεν ήξερε τίποτα! Φαίνεται ότι και το ΚΚΕ "διάβαζε" όπως ο Χριστόδουλος επί χούντας και δεν ήξερε τι γινόταν...<br /></div>Panos Stefanouhttp://www.blogger.com/profile/13446582633694815022noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-86913088050986992102008-06-11T12:48:00.005+03:002008-06-11T15:24:54.183+03:00Ο μύθος του Ρεχακλή<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiptpQ_ZdiHNBeBf9QWDYHlGPsJwpB1avlLq3kzIcgQuxfSuCEkvNTkU9f4SswB9PErTdSMi-Q5AJNPi5hQt5psObgzAFoqpCpajDmBBnHRxzDV-4rG-N7tGsuzwwwTH2zatydEzD4ZSNDO/s1600-h/G-FH-Otto-Rehagel-Def.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiptpQ_ZdiHNBeBf9QWDYHlGPsJwpB1avlLq3kzIcgQuxfSuCEkvNTkU9f4SswB9PErTdSMi-Q5AJNPi5hQt5psObgzAFoqpCpajDmBBnHRxzDV-4rG-N7tGsuzwwwTH2zatydEzD4ZSNDO/s320/G-FH-Otto-Rehagel-Def.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5210595253732438562" border="0" /></a><br />Η Ελλάδα είναι, πράγματι, η χώρα των Γιακουμάτων. Είναι η χώρα που όλοι τα ξέρουν όλα καλύτερα από τους ειδικούς, και όπου με το πρώτο στραβοπάτημα ο χθεσινός ήρωας γίνεται σημερινός αποδιοπομπαίος τράγος. Η ιστορία είναι παλιά, πολύ παλιά, και οι γραφικότητες του Γιακουμάτου εναντίον του Ρεχάγκελ μετά το 1-4 από την Τουρκία είναι πταίσμα , αν σκεφτεί κανείς ότι ρίξαμε σε μπουντρούμι τον Κολοκοτρώνη.<br /><br />Η Ελλάδα όμως δεν είναι μόνο η χώρα των Γιακουμάτων. Είναι και η χώρα των αντι-Γιακουμάτων, κατηγορία στην οποία ανήκω -υπερήφανα- τις περισσότερες φορές κι εγώ. Όπως φανερώνει και το όνομα της -με το "αντί" μπροστά- η κατηγορία αυτή έχει ένα χαρακτηριστικό που είναι και το μεγάλο της ελάττωμα. Συχνά ετεροπροσδιορίζεται. Βλέπει τις φάτσες που κυκλοφορούν στην άλλη πλευρά και επειδή αρνείται να ταυτιστεί μαζί τους, χαράζει μια νοητή γραμμή και στέκεται ακριβώς απέναντι. Η περίπτωση του Ότο Ρεχάγκελ είναι ενδεικτική.<br /><br />Ο Γερμανός προπονητής προκάλεσε τον κοινό νου των Ελλήνων φιλάθλων πολλές φορές μέχρι σήμερα, τόσο όσον αφορά τους παίκτες που επιλέγει ή δεν επιλέγει, όσο και σε σχέση με την τακτική του. Απέναντι στους Γιακουμάτους που φώναζαν αγριεμένοι για τις επιλογές του Ρεχάγκελ στήνονταν, ωστόσο, κάθε φορά χαρακώματα από τους υπερασπιστές του, οι οποίοι στο τέλος έβγαιναν πάντοτε νικητές. Ο χερ Ότο, άλλωστε, είχε στο χέρι του ένα τρομερό όπλο. Είχε οδηγήσει την ελληνική εθνική ομάδα στον πιο μεγάλο και ανυπέρβλητο θρίαμβο της ιστορίας της. Είχε πετύχει το ακατόρθωτο. Ποιος να διαμαρτυρηθεί εντόνως για την απουσία του Στολτίδη, όταν οι ανάλογες κραυγές για τον Ζήκο έσβησαν μέσα στην αποθέωση από την κατάκτηση της κούπας; Ο Ότο πάντα κάτι ήξερε παραπάνω. Κι ο ίδιος, άλλωστε, διατηρούσε όλα αυτά τα χρόνια ένα ολύμπιο-γερμανικό ύφος σαν πραγματικός Ρεχακλής με το οποίο ήταν αδύνατο να τα βάλουν γραφικές ελληνικές μούρες σαν του Γιακουμάτου και του Σακελαρόπουλου. Είχε τα αποτελέσματα, είχε και το ύφος της αυθεντίας, ήταν ακαταμάχητος.<br /><br />Ομολογώ ότι μέχρι και το τέλος του χθεσινοβραδινού αγώνα με την Σουηδία εξακολουθούσε να μου ασκεί την ίδια γοητεία ως σοφός γερό-Ρεχακλής που πάντα κάτι παραπάνω ξέρει με το πονηρό μυαλό του. Παρά την απογοήτευση και το μούδιασμα για την ήττα και κυρίως για το φρικτό αντιποδόσφαιρο της Εθνικής -το οποίο ΔΕΝ έχω ξαναδεί σε ποδοσφαιρικό αγώνα και το οποίο ΔΕΝ έχει καμιά σχέση με τον τρόπο που αγωνιζόμασταν είτε στην Πορτογαλία, είτε στα προκριματικά- δεν είχα χάσει την εμπιστοσύνη μου στην αυθεντία του Ρεχάγκελ. Την έχασα με τις δηλώσεις του.<br /><br />Με το ίδιο, πάντα, ύφος αυθεντίας αλλά με εμφανή τα σημάδια της απογοήτευσης και του θυμού στο πρόσωπό του, ο Ρεχάγκελ υποτίμησε ξανά και ξανά τους ποδοσφαιριστές του, φτάνοντας στο σημείο να δηλώσει ότι αν παίζαμε την Σουηδία στα ίσια θα χάναμε με 5-0. Καταρχήν, επί της ουσίας, αυτό που είπε ο Ρεχάγκελ ήταν βλακώδες και δεν ισχύει. Κατά δεύτερον, και άσχετα με την ουσία της δήλωσης, το γεγονός ότι το πιστεύει λέει πάρα πολλά για τον ίδιο αλλά και για όσα έχουν συμβεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Εθνική ομάδα, ξεκινώντας από το θριαμβευτικό Euro 2004.<br /><br />Καταρχήν ο Ρεχάγκελ προτίμησε, για ακόμη μια φορά, να ρίξει την ευθύνη στους παίκτες αντί να την επωμιστεί ο ίδιος. Στοιχείο της προσωπικότητας του ενδιαφέρον αλλά δευτερεύον. Το σημαντικότερο είναι ότι αποκάλυψε, στην ουσία, πόσο λίγη εμπιστοσύνη έχει στους ποδοσφαιριστές του και πόσο μεγάλη ιδέα έχει για τον εαυτό του. Αν η ομάδα που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πριν από τέσσερα χρόνια και προκρίθηκε "αέρα" στο φετινό είναι μια ομάδα που σύμφωνα με τον ίδιο της τον προπονητή αξίζει 5 γκολ από τη χθεσινή Σουηδία, αναρωτιέται κανείς, πώς κατάφερε όλα όσα κατάφερε. Ο καθένας μπορεί να έχει την δική του απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αλλά ο χερ Ότο φαίνεται πω έχει την δική του: Τα κατάφερε χάρη στον ίδιο...<br /><br />Αυτά όλα δε λένε πολλά. Ο Ρεχάγκελ ίσως δεν απέχει πολύ από τον τυπικό ματαιόδοξο προπονητή που πιστεύει ότι πρέπει πάντα να γίνεται το δικό του, ιδίως όταν καταφέρνει τέτοιο άθλο με την ομάδα μιας ποδοσφαιρικά υπανάπτυκτης χώρας. Αλλά μέσα από όλη αυτή την κουβέντα αντιλαμβάνομαι τελικά ότι είναι αδύνατο ένας άνθρωπος με τον χαρακτήρα του Ρεχάγκελ να ενέπνευσε στ' αλήθεια την πορεία της Ελλάδας το 2004. Αν σήμερα πιστεύει αυτά που πιστεύει, έχοντας στα χέρια του καλύτερη ομάδα από αυτήν που είχε πριν 4 χρόνια, μπορώ να φανταστώ με ποια λογική κατέβηκε σε εκείνο το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Μπορεί ο Ρεχάγκελ να έστησε την ομάδα του σωστά, δηλαδή αμυντικά, για να κερδίσει ότι μπορούσε από τις αντεπιθέσεις αλλά αυτό που κέρδισε τελικά, δεν μπορώ να το αποδώσω στον ίδιο. Γιατί η υπέρβαση που έκανε η ελληνική ομάδα στα γήπεδα της Πορτογαλίας ήταν πρώτα και πάνω απ' όλα ψυχολογική και όχι υπέρβαση τακτικής. Μια μέτρια ομάδα δεν φτάνει να σηκώσει το τρόπαιο χάρη στην τακτική της. Το πολύ πολύ να φτάσει ως τους 8. Από εκεί και πέρα η κάθε υπέρβαση που ακολουθεί την προηγούμενη μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχει η σπάνια αυτοπεποίθηση, η ψυχική δύναμη, η πίστη ότι μπορεί να γίνει το θαύμα.<br /><br />Αν και ποτέ δεν πίστεψα ότι κερδίσαμε το κύπελλο χάρη στην μαγική τακτική του Ρεχάγκελ, μπορούσα, ωστόσο, να πιστέψω ότι κερδίσαμε (και) χάρη στην έμπνευση και την αυτοπεποίθηση που ενδεχομένως μετέδωσε στους παίκτες του. Σήμερα όμως αμφιβάλλω. Ίσως να κάνω λάθος, αλλά με τις χθεσινές δηλώσεις του ο Ρεχάγκελ μου έδωσε να καταλάβω ότι πιστεύει στ' αλήθεια ότι το Euro το κέρδισε χάρη στην μαγική τακτική του και ότι ο ίδιος ως προπονητής ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά, έχοντας να συντονίσει ένα τσούρμο ατάλαντους. Πως θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να εμπνεύσει την πίστη στο ακατόρθωτο που μας χάρισε το κύπελλο στην Πορτογαλία;<br /><br />Δεν ήμουν στα αποδυτήρια, ούτε ξέρω τον Ρεχάγκελ προσωπικά. Αν ισχύει όμως αυτό που φαντάζομαι και περιγράφω τόση ώρα τότε ήρθε η στιγμή όχι απλώς να ψάξουμε αλλού τους λόγους για τον θρίαμβο, αλλά και να αναζητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο κατάφεραν, τότε, οι παίκτες να ξεπεράσουν ακόμα και την υποτίμηση του ίδιου του προπονητή τους.<br /><br />Υ.Γ. Παραθέτω δυο στοιχεία, έστω ανεκδοτολογικά, που μπορούν να στηρίξουν την θέση μου. Πρώτον, θυμάμαι να διαβάζω σε ρεπορτάζ του Αλέξη Σπυρόπουλου το 2004 για τις τάσεις αυτονόμησης συγκεκριμένων παικτών μες στον αγώνα σε σχέση με τις οδηγίες του Ρεχάγκελ. Η αρχηγική μορφή του Ζαγοράκη εντός και εκτός γηπέδου ίσως να αποτελεί ένα από τα χαμένα κομμάτια της εξίσωσης. Δεύτερον, οι φάτσες και οι δηλώσεις των Ελλήνων παικτών χθες μετά το παιχνίδι -πολύ πιο προσεκτικές από του προπονητή τους- έμοιαζαν να αποτυπώνουν απογοήτευση όχι μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά και για την επιλογή του τρόπου παιχνιδιου (όπως παρατήρησε και ο χαμένος blogger Χρήστος Ασπιώτης...)Alexis Charitoshttp://www.blogger.com/profile/00852031044959584974noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-31813751854599145562008-06-08T15:21:00.004+03:002008-06-08T15:59:23.787+03:00Ο ανώριμος λαός και ο κ. Χατζηγάκης<span style="font-style: italic;">"Το συμφωνητικό έτσι όπως θα κατατεθεί στη Βουλή θα αφορά τους ετερόφυλους. Από εκεί και πέρα, θα δούμε, όταν η κοινωνία ωριμάσει, αν ωριμάσει πάνω σε αυτό, το θέμα θα προχωρήσει. Η νομοθετική πρωτοβουλία και οι νομοθετικές ρυθμίσεις γίνονται απαντώντας στις απαιτήσεις της κοινωνίας. Σήμερα η κοινωνία ζητά αυτό. Από εκεί και πέρα θα δούμε. Πιστεύω πως η ελληνική κοινωνία είναι σήμερα ανώριμη σε αυτό το θέμα"</span><br /> Τάδε έφη Υπουργός Δικαιοσύνης, Σωτήρης Χατζηγάκης<br /><br />Μεταφράζω:<br /><br />"Εγώ είμαι ένας φιλελεύθερος πολιτικός που δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους και αν ήταν στο χέρι μου θα περνούσα νομοσχέδιο που θα προέβλεπε σύμφωνο συμβίωσης και για αυτούς. Δυστυχώς όμως ο λαός μας είναι ανώριμος και το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας απόφασης είναι πολύ μεγάλο, και εμείς τα νομοσχέδια δεν τα καταθέτουμε με βάση τις πεποιθήσεις μας για το καλό της κοινωνίας, ούτε βέβαια σκοπεύουμε να έρθουμε σε ρήξη μαζί της. Κάνουμε ότι πιστεύουμε ότι θέλει ο κόσμος."<br /><br />Υπέροχα. Με μια φράση ο υπουργός κατόρθωσε, διαδοχικά, να προβάλλει τον εαυτό του, να υποτιμήσει τους ακροατές του και να αποδείξει ότι η μοναδική λογική με την οποία λαμβάνει αποφάσεις είναι το πολιτικό κόστος. Και εις ανώτερα.<br /><br />Υ.Γ. Το αιώνιο πρόβλημα της κυβέρνησης Καραμανλή αποτυπώνεται εξαιρετικά εύγλωττα σε αυτή την εντελώς ξεδιάντροπη δήλωση του κ. Χατζηγάκη. Το πρόβλημα είναι πώς να διατηρήσεις επαφή, ταυτόχρονα, με δυο διαφορετικά ακροατήρια που επιθυμούν να ακούνε εντελώς διαφορετικά πράγματα. Από τη μια η παραδοσιακή λαϊκή δεξιά, από την άλλη η φιλελεύθερη πτέρυγα. Ο κύριος Χατζηγάκης επέλεξε έναν πρωτότυπο τρόπο για να γεφυρώσει το χάσμα: Διαχώρισε την θέση του από αυτό που ο ίδιος φαίνεται να αντιλαμβάνεται ως "ανώριμο λαό" αφού πρώτα του έκανε το χατίρι.Alexis Charitoshttp://www.blogger.com/profile/00852031044959584974noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-90315825695157409072008-05-12T22:58:00.006+03:002008-05-13T16:16:34.403+03:00Cuba libre, Stelios libre…<a href="http://www.desdecuba.com/generationy/"></a><p class="MsoNormal" align="justify"><b><span lang="EN-US"><br /></span></b><?xml:namespace prefix = o /><o:p></o:p>Εδώ και αρκετό καιρό έχω πάψει να είμαι μεγάλος θαυμαστής του Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα και του Στέλιου Κούλογλου. Ο πιο σημαντικός λόγος είναι ότι διαφωνώ με τον ετεροβαρή τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι διαφορετικές απόψεις στην εκπομπή του. Θα ήμουν λιγότερο αρνητικά προδιατεθειμένος -φαντάζομαι- αν τουλάχιστον μοιραζόμασταν την ίδια ιδεολογία, οπότε η στράτευση του θα μου χάιδευε τα αυτιά. Το παθαίνω αυτό με τον Θεοδωράκη και τον Τσίμα. Αλλά δεν την μοιραζόμαστε.<br /><br />Σκέφτομαι, για παράδειγμα, ότι δε θυμάμαι ποτέ να έχω δει Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα για ανθρώπους όπως η Γιοάνι Σάντσεζ, απόφοιτος φιλολογίας στην Κούβα, η οποία μέσα από το <span lang="EN-US">blog</span><span lang="EN-US"> </span>της, <a href="http://www.desdecuba.com/generationy/">Generacion Y</a>, μιλάει απλά και χωρίς βοήθεια από την… <span lang="EN-US">CIA</span><span lang="EN-US"> </span>για την δύσκολη καθημερινή ζωή στην χώρα των Κάστρο. Η Σάντσεζ πρόσφατα τιμήθηκε με το βραβείο <span lang="EN-US">Ortega</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Y</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Gasset</span>, αλλά οι αρχές <a href="http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=897658&lngDtrID=252">της αρνήθηκαν</a> το δικαίωμα να ταξιδέψει στην Ισπανία για να το παραλάβει. Ο λόγος για τέτοιου είδους παραλείψεις από πλευράς ΡΧΣ και ελληνικής αριστεράς γενικότερα είναι μάλλον απλός: Η Κούβα του «χαρισματικού» Φιντέλ και του «ηρωικού» Τσε αποτελεί επί πενήντα χρόνια φάρο σοσιαλιστικής αντίστασης κατά των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα όμως, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, το ιστορικό της Κούβας στις παραβιάσεις ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων είναι σαφέστατα μικρότερο εν συγκρίσει με τους ποταμούς αίματος που χύθηκαν σε άλλες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αν εξαιρέσει κανείς την Κίνα του Μάο όπως την φαντάζεται ο Αλέξης Τσίπρας, η Κούβα είναι το πιο ανθρώπινο πρόσωπο του σοσιαλισμού στον 20 αιώνα και, ως εκ τούτου, παραμένει στο απυρόβλητο.</p><p class="MsoNormal" align="justify"><o:p></o:p>Αποτελεί ειρωνεία της τύχης ότι, όπως φαίνεται, εισαγάγαμε πρόσφατα ένα μεταλλαγμένο είδος σοσιαλιστικής λογοκρισίας και στη χώρα μας. Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες, γνωρίζω όμως ότι το <a href="http://www.rwf.gr/newanak-new.php?anakinosis_id=75">ξαφνικό κόψιμο του Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα</a> πριν την μετάδοση εκπομπής για τη «Γενιά των 700 ευρώ» και μιας άλλης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Κίνα μοιάζει ύποπτη. Μοιάζει ύποπτη, καταρχήν, γιατί συμβαίνει σε μια χώρα όπου το κράτος λαφυραγωγείται ανελέητα από τα κόμματα και η κρατική τηλεόραση σπανίως μένει εκτός της λεηλασίας. Καμιά κυβέρνηση δε θέλει να τις υπενθυμίζουν τις αποτυχίες της και καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν έχει νιώσει ποτέ ενδοιασμούς για τη χειραγώγηση των μέσων που έχει στον έλεγχό της. Μοιάζει ύποπτη, επίσης, γιατί η ΕΡΤ είναι αυτή που θα μεταδώσει σε λίγους μήνες τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Αν, μάλιστα, υπάρχει όντως κάποια σύνδεση ανάμεσα στο ψαλίδι του ΡΧΣ και τον κινεζικό δάκτυλο, έστω και από σπόντα ή από υπερβάλλοντα ζήλο της ίδιας της ΕΡΤ, τότε έχει συμβεί το εξής καταπληκτικό: Μέσα από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και χάριν των εμπορευματοποιημένων Ολυμπιακών Αγώνων έχουμε εισαγάγει στην χώρα μας σοσιαλιστικού τύπου κινεζική λογοκρισία. Αλλά τι λέω; Αυτό συνέβη ήδη μια φορά από την ΕΡΤ, όταν φρόντισε να κρύψει από τους Έλληνες τηλεθεατές τα παρατράγουδα της ολυμπιακής φλόγας στην χώρα μας. </p><p class="MsoNormal" align="justify"><o:p></o:p>Είναι κάτι τέτοιες «ωραίες» και μπερδεμένες ιστορίες –εφόσον αληθεύουν- που περιπλέκουν κάπως τα πράγματα και με κάνουν σκεπτικιστή απέναντι στην μονοσήμαντη αλήθεια που προσφέρει κάποιες φορές ο Στέλιος Κούλογλου. Ο κακός καπιταλισμός δεν φταίει πάντα για όλα, οι συνένοχοι μπορούν να είναι πολλοί και οι αποχρώσεις γκρίζες. Ο Ούγκο Τσάβες δεν είναι είτε ήρωας, είτε ρεμάλι. Μπορεί ταυτόχρονα να είναι υπερασπιστής των δικαιωμάτων των φτωχών κατοίκων της Βενεζουέλας και παράλληλα πονηρότατος λαϊκιστής. Ο Τσε δεν ήταν άγιος και οι Αμερικανοί δεν είναι πάντα κακοί ή πάντα πίσω απ’ όλα. Αν μη τι άλλο, η <span lang="EN-US">CIA</span><span lang="EN-US"> </span>–διάολε!- απλώς δεν είναι τόσο έξυπνη! (Και επειδή τώρα το θυμήθηκα, για όνομα του θεού, το ντόπινγκ δεν οφείλεται στην <span style="font-size:+0;"></span>εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, όπως ισχυρίστηκε πρόσφατα η Αλέκα Παπαρήγα. Ακόμα χλιμιντρίζουν κάποιοι σύντροφοι και κάποιες συντρόφισσες στην Ανατολική Γερμανία και τη Ρωσία από την ντόπα που είχαν φάει τις δεκαετίες του ’70 και του ‘80.)<span style="font-size:+0;"> </span></p><p class="MsoNormal" align="justify"><o:p></o:p>Αλλά δεν χρειάζεται ούτε να τον συμπαθώ, ούτε να συμφωνώ ιδεολογικά μαζί του, <span style="font-size:+0;"></span>ούτε να είμαι φανατικός θαυμαστής του Κούλογλου και του ΡΧΣ για να εξεγερθώ κατά της απόφασης της ΕΡΤ, εφόσον –ξαναλέω- αληθεύουν όσα καταγγέλλει ο δημοσιογράφος. Και αυτή η ιδιαίτερα αντιδημοκρατική ευχαρίστηση με την οποία συγκατανεύουμε σε αυτού του είδους τις ειδήσεις, όποτε αφορούν ανθρώπους με τους οποίους διαφωνούμε, με εκνευρίζει τρομερά. Θυμάμαι, πριν από μερικούς μήνες, να πετυχαίνω μια εκπομπή του Κούλογλου για τον κομμουνισμό και να αναρωτιέμαι πως κατάφερε να επιβιώσει. Χάρηκα, αν μη τι άλλο, γιατί η επιβίωση του ΡΧΣ έδειχνε κάποια μορφή αξιοκρατίας και αποδείκνυε ότι στην ΕΡΤ παρέμειναν και άνθρωποι που δεν αποπνέουν γαλάζια συντηρητικούρα τύπου Κοττάκη. Μπα...<br /></p><p class="MsoNormal" align="justify"><o:p></o:p>Υ.Γ. Α! Και αν το ΡΧΣ είναι όντως πολύ ακριβό, ας κόψουν τους μισθούς του Παπαδημητρίου, του Κατσαρού, της Καραμανλή και των τριών βετεράνων «σχολιαστών» που μας πουλάνε οπαδιλίκι και ποδοσφαιρική ανάλυση της κακιάς ώρας κάθε Κυριακή βράδυ –ένας θεός ξέρει για πόσα αδικοχαμένα λεφτά. Γιατί, όπως καταλάβατε, πιο πολύ και από την λεηλασία της ΕΡΤ από την κυβέρνηση, μου την σπάει η λεηλασία της από τον ΠΟΚ…</p>Alexis Charitoshttp://www.blogger.com/profile/00852031044959584974noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-8032120899710404102008-05-08T01:02:00.008+03:002008-05-10T04:29:34.278+03:00Επίλογος για το Μακεδονικό...<div align="justify">Κύριοι, προτείνω ανάκρουση πρύμνης...Έχουμε και άλλα πράγματα να ασχοληθούμε, εδώ η Ελλάδα ετοιμάζεται να γίνει πυρηνική δύναμη!!<br /><br />Κηρύσσω λοιπόν, τον επίλογο της καταπληκτικής, ενδελεχούς, πολυεπίπεδης, πολυποστικής, συγκλονιστικά έξυπνης, προβοκατόρικης, θολοκουλτουριάρας και ανατρεπτικής κουβέντας μας για το Μακεδονικό Ζήτημα. Θα επιστρέψουμε δριμύτεροι στις επόμενες προκλητικές δηλώσεις του τρομερά προκλητικού Υπουργού Εξωτερικών του οιωνεί προκλητικού κρατιδίου των Σκοπίων, που θα αμφισβητούν προκλητικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και θα προβάλλουν τις προκλητικές αλυτρωτικές τους επιδιώξεις...<br /><br /><br /><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV82gE2ZXjxmouu7VPKFAGDIQ18bIWMt2uCaEBz8a6qBfccXHkPQYqm8gsk3QIwPEqhOTT0FoyiitA8cGsDo1PlARTo1aRRKOqcfQ7q4RuMyHNBTK9Qra1ZkiY2K80hwzEUDqsLZKLrms/s1600-h/paparazzi_alexanderolymp.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197760822045223170" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV82gE2ZXjxmouu7VPKFAGDIQ18bIWMt2uCaEBz8a6qBfccXHkPQYqm8gsk3QIwPEqhOTT0FoyiitA8cGsDo1PlARTo1aRRKOqcfQ7q4RuMyHNBTK9Qra1ZkiY2K80hwzEUDqsLZKLrms/s320/paparazzi_alexanderolymp.jpg" border="0" /> <p align="center"></a>(φάτε τα γείτονες...)<br /></p><p align="center"></p><p align="center">...από τη στήλη "Paparazzi' του www.contra.gr </p>Παναγιώτης Έξαρχοςhttp://www.blogger.com/profile/12288572246739586668noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-45398800192868278362008-05-04T15:22:00.003+03:002008-05-04T15:26:34.931+03:00Η Ρώμη και πάλι ασφαλής<p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Το <span style="" lang="EN-US">post</span><span lang="EN-US"> </span>του Χρήστου περί εθνικισμού και της σύγχρονης εκδοχής του που στρέφεται εναντίον μειονοτικών πληθυσμών και μεταναστών αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή γι’αυτό που συμβαίνει πλέον στη Ρώμη. Ο νέος δήμαρχος Τζιοβάνι Αλεμάνο εξελέγη με ποσοστό 53,7% έχοντας τη στήριξη του Μπερλουσκόνι. Με ένα πλούσιο φασιστικό παρελθόν (ηγέτης του Κοινωνικού Ιταλικού Κινήματος, κόμμα που είχε ιδρυθεί από συνεργάτες και οπαδούς του Μπενίτο Μουσολίνι) εξελέγη με μία ολοφάνερη ατζέντα την οποία δεν έκρυψε: Να κάνει την Ρώμη και πάλι ασφαλή. Στους <a href="http://www.guardian.co.uk/world/2008/apr/30/italy?gusrc=rss&feed=networkfront">πανηγυρισμούς</a> που ακολούθησαν την εκλογή του, μία ομάδα νεαρών τον αποθέωσε φωνάζοντας «Ντούτσε» και υψώνοντας το χέρι (ο χαρακτηριστικός φασιστικός χαιρετισμός). Ο Αλεμάνο δεν τους απογοήτευσε και <a href="http://www.ansa.it/site/notizie/awnplus/english/news/2008-04-29_129180432.html">ανακοίνωσε</a> τα τρία πρώτα μέτρα που θα λάβει: 1) Περισσότερη και καλύτερη αστυνόμευση της Ρώμης με αύξηση των περιπολιών, εκπαίδευση (<span style="" lang="EN-US">sic</span>) και καλύτερο εξοπλισμό των αστυνομικών. 2) Απέλαση 20.000 παράνομων μεταναστών που δεν έχουν «λευκό» ποινικό μητρώο. 3) Κατεδάφιση 85 παράνομων καταυλισμών αθίγγανων. Μάλιστα σε μία συμβολική κίνηση επισκέφθηκε το σύζυγο της Τζιοβάνα Ρετζιάνι, η οποία έπεσε θύμα βιασμού και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από έναν αθίγγανο μετανάστη, ο οποίος ζούσε σε έναν από τους καταυλισμούς. Στο πλευρό του χήρου υποσχέθηκε ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μη ξανασυμβεί παρόμοιο περιστατικό. «Δύσκολο» έργο γιατί τα στατιστικά στοιχεία που παρέθεσαν οι ιταλικές αρχές δείχνουν ότι στο διάστημα Ιανούαριος-Σεπτέμβριος το 75% των συλληφθέντων για σοβαρά εγκλήματα ήταν μετανάστες Ρουμανικής καταγωγής.</p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Στο πλευρό του Αλεμάνο προσέτρεξαν αρκετοί. Από τη Λίγκα του Βορρά που προθυμοποιήθηκε να συνδράμει με όπλα και ανθρώπινο δυναμικό(!) μέχρι και τα <a href="http://www.diamet.gr/el/readText.asp?textID=5461">ΜΜΕ της χώρας</a> που φροντίζουν να συντηρούν στην επικαιρότητα εγκλήματα που διαπράττονται από μετανάστες. Αντιθέτως, όταν στη θέση του θύτη βρίσκονται Ιταλοί, η είδηση ξεχνιέται πολύ γρήγορα… </p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Νομίζω όμως ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τον εθνικισμό. Άλλωστε ο ίδιος ο Αλεμάνο διαβεβαίωσε ότι δεν είναι «ούτε ρατσιστής, ούτε ξενοφοβικός, παραμένει πιστός στο νόμο και δεν έχει εκστομίσει ούτε μία λέξη μίσους, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας»…</p>Panos Stefanouhttp://www.blogger.com/profile/13446582633694815022noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-89325257377146692312008-05-04T07:03:00.006+03:002008-05-04T07:15:41.728+03:00Κατασκευάζοντας ομοιογένεια<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; line-height: normal;font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"></span></p><div style="text-align: justify;">"Όταν οι Έλληνες τελικά κυριάρχησαν στο μεγαλύτερο κομμάτι της Μακεδονίας...", είπα προσπαθώντας να ολοκληρώσω τη γνώμη μου για το περιβόητο θέμα σε σχετική συζήτηση με καλούς φίλους στη Θεσσαλονίκη. Διακόπηκα βάρβαρα. "Οι Έλληνες απελευθέρωσαν τη Μακεδονία, να λες!", μου φώναξε ο διπλανός μου και τράνταξε κάθε συνοχή στη σκέψη και το λόγο μου φορτώνοντάς με ενοχές για τα κόκκαλα των προγόνων μου που πολέμησαν στο πλευρό του Παύλου Μελά. Η συνέχεια της φράσης μου, αν προλάβαινα να την πω, θα ήταν ότι "οι Έλληνες προσπάθησαν λογικά να δημιουργήσουν μια ψυχολογική και πολιτισμική σύνδεση των νέων πληθυσμών που προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος με τους υπόλοιπους της Στερέας Ελλάδας, της Πελοποννήσου, της Κρήτης και της Θεσσαλίας". Χωρίς ίχνος ανθελληνισμού θα ήθελα πολύ αν κατέληγε αυτή η κουβέντα να έλεγα ότι δεν πρέπει να ξεχνούμε πως και στην Ελλάδα συνέβη αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες στην κάποτε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ομοίως με ό,τι συνέβη παντού σε αυτόν τον πλανήτη από τότε που στη ροή της ιστορίας επικράτησε η κατασκευή εθνικών κρατών.<br /><br />Και εδώ θα γράψω σε συνέχειες όσα δεν προλαβαίνω να πω ποτέ σε σχετικές συζητήσεις.<br /><br /> Από τη στιγμή που η Γαλλική Επανάσταση μετεξέλιξε τα φεουδαρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα σε εθνικά κράτη, το "έθνος" έγινε το σημαντικότερο στοιχείο της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Βασικά χαρακτηριστικά του κάθε έθνους είναι η πολιτιστική και γλωσσική ομοιογένεια και το συναίσθημα της ιδιαιτερότητας σε σχέση με τα άλλα έθνη. Οι έννοιες «έθνος» και «εθνικό κράτος» δεν ταυτίζονται. Το εθνικό κράτος ακολούθησε την ιδέα του έθνους και αποτέλεσε την πολιτική της συγκεκριμενοποίηση. Στα όρια των εθνικών κρατών κλείστηκαν μέλη της επικρατούσας εθνικής ταυτότητας και μη μέλη, άνθρωποι που οι διεθνείς συνθήκες μετέτρεψαν σε «ξένους» και ας ζούσαν πάντα εκεί. Γι’ αυτό και κύριο μέλημα για τα εθνικά κράτη ήταν και είναι να διαφυλάξουν την εσωτερική τους ομοιογένεια και κατ’ επέκταση την εθνική τους ταυτότητα, πολλές φορές με μέτρα όπως οι εθνικές εκκαθαρίσεις ή οι ανταλλαγές πληθυσμών.<br /><br />Εκεί ακριβώς έρχεται ο εθνικισμός, μια θεωρία πολιτικής νομιμότητας, η οποία απαιτεί τα εθνικά όρια να μη διαφέρουν από τα πολιτικά και, το κυριότερο, τα όποια εθνικά όρια στο εσωτερικό ενός δεδομένου κράτους να μη χωρίζουν τους κρατούντες από τους υπόλοιπους. Με άλλα λόγια, ο εθνικισμός με βάση μια κοινή ιστορία, η οποία είτε υπάρχει είτε κατασκευάζεται, δημιουργεί ένα κοινό συναίσθημα, μια κοινή συνείδηση στα μέλη του έθνους ότι ανήκουν σε μια ολότητα με κοινή παράδοση, κοινή γλώσσα, κοινό πολιτισμό, κοινό έδαφος. Χρησιμοποιεί την ιστορία για να δημιουργήσει κοινό παρελθόν στα μέλη του έθνους και με βάση αυτό το παρελθόν εξηγεί το παρόν και σχεδιάζει το μέλλον. Η δημιουργία εθνικών κρατών έρχεται ως η πολιτική εφαρμογή του εθνικισμού, ως ο μετασχηματισμός του συναισθήματος σε εξουσία.<br /><br /> Ο εθνικισμός χρησιμοποιεί προπαγανδιστικά την παιδεία, την καθημερινή ενημέρωση και φυσικά την ιστορία ανασύροντας με επιλεκτικό τρόπο τα στοιχεία που συγκροτούν το παρελθόν ενός λαού και τελικά δημιουργεί μια ψευδή συνείδηση, η οποία όμως είναι τόσο έντονη στους ανθρώπους που μπορεί να τους στρέψει εναντίον κάθε άλλου ανθρώπου που δεν ανήκει στην ίδια εθνική κοινότητα. Μόνο έτσι εξηγείται η συμπεριφορά των ανθρώπων που δηλώνουν έτοιμοι να θυσιαστούν για τα εθνικά συμφέροντα, ενώ την ίδια ώρα δε δέχονται να συμμετάσχουν σε κοινωνικούς αγώνες ώστε να διεκδικήσουν τα ατομικά τους δικαιώματα.<br /><br />Ο εθνικισμός καλλιεργεί την απόρριψη των μειονοτικών πληθυσμών και των μεταναστών στο εσωτερικό της χώρας, γιατί θεωρεί ότι απειλούν την εθνική ομοιογένεια, την οποία το κράτος με κάθε μέσο πρέπει να διατηρήσει. Πολύ περισσότερο, η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο εθνικισμός χρησιμοποιείται ώστε να νομιμοποιήσει του πολέμους που γίνονται για οικονομικά συμφέροντα. Χρησιμοποιείται ως η ιδεολογία εκείνη που επιβάλλει στους ανθρώπους να πολεμήσουν μέχρι θανάτου για την πατρίδα τους, γιατί αντίθετα θα θεωρηθούν προδότες. Ο εθνικισμός είναι η πιο ισχυρή δύναμη της σύγχρονης ιστορίας, καθώς έχει αποδειχθεί μακροβιότερος από όλους τους απολυταρχισμούς... Το σπουδαιότερο ίσως επίτευγμά του είναι ότι ψευδώς θεωρείται πλέον αυτονόητο ότι υπήρχε πάντα και ότι υπάρχει έμφυτος στους ανθρώπους...<br /><br />Η κατασκευή εθνικής ομοιογένειας στα σύγχρονα εθνικά κράτη είναι η αρχή από την οποία πρέπει κανείς να ξετυλίξει το μακεδονικό ζήτημα...<br /><br /><br /></div>Χρήστος Σ. Ασπιώτηςhttp://www.blogger.com/profile/12569934912417522215noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-91180727660075740512008-04-24T21:59:00.007+03:002008-04-24T23:52:35.536+03:00Οι Η.Π.Α. και το Ισραήλ να κερδάνε...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOg48_J418jqxK3Vy8bl_8ApfTowvQrb4WSXXoN296IL3wID2hadJYtD-AjwmrNssvkreNRKi1xw9m2sN2yijbZSN3I6_A2N5zlR5k117G-Fzsy2tvv5Uj2LM__uGXuc5l0d4crI9Yi7q3/s1600-h/blog.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5192917602634617234" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOg48_J418jqxK3Vy8bl_8ApfTowvQrb4WSXXoN296IL3wID2hadJYtD-AjwmrNssvkreNRKi1xw9m2sN2yijbZSN3I6_A2N5zlR5k117G-Fzsy2tvv5Uj2LM__uGXuc5l0d4crI9Yi7q3/s320/blog.JPG" border="0" /></a><br /><div align="justify">Αν επιχειρούσαμε να παραλληλίσουμε το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με τη σημερινή διεθνή κατάσταση, τότε ο Ολυμπιακός σίγουρα κατέχει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η ομάδα του Πειραιά, κατακτώντας το 11ο πρωτάθλημα τα τελευταία 12 χρόνια μοιάζει ως η μοναδική υπερδύναμη ενός, μάλλον μίζερου, κόσμου. Ακριβώς όπως και η Αμερική, ο Ολυμπιακός δεν έφτασε σε αυτή τη θέση αποκλειστικά χάρη στην αρετή και απολαμβάνοντας τη γενικότερη αποδοχή των υπολοίπων. Αντίθετα, η συχνή διαιτητική εύνοια και η επαναλαβανόμενη θεσμική ή εξωθεσμική επίδειξη δύναμης σε όλους τους τομείς εδραίωσαν την ομάδα στην κορυφή και μεγιστοποίησαν την ισχύ της, για να χρησιμοποιήσουμε ένα όρο των διεθνών σχέσεων. Άλλες φορές απροκάλυπτα (στο μυαλό έρχεται αυτόματα η δημιουργία του…πρότυπου αυτού προγράμματος συστηματικής διαφθοράς και καθορισμού αποτελεσμάτων με το alternative όνομα «Παράγκα», των υπηρεσιών της οποίας υπήρξε κατ’ εξακολούθηση αποδέκτης ο Ολυμπιακός και το, Ισραήλ της υπόθεσης, μας, το Αιγάλεω) και άλλες φορές πιο διπλωματικά, οι διάφορες παρεμβάσεις έγιναν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν για να δικαιολογηθούν οι παροικούντες την ερυθρόλευκη Ιερουσαλήμ, στο όνομα της προάσπισης του «καλού της ομάδας». Στο όνομα του καλού της χώρας, του εθνικού συμφέροντος δηλαδή, έγιναν και οι περισσότερες επεμβάσεις των ΗΠΑ σε κάθε γωνιά της γης που αυτό το εθνικό συμφέρον διακυβευόταν, είτε επρόκειτο για το Βιετνάμ είτε για τη Νικαράγουα και την Κορέα. Κάποιες, ελάχιστες είναι η αλήθεια, φορές, επιστρατευόταν και η επίκληση στο κοινό καλό, του ποδοσφαίρου το έλεγαν οι μεν, της ανθρωπότητας οι δε. </div><br /><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Με τη λογική αυτή, η Σούπερ Λίγκα, η διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος δε διαφέρει τρομερά από τον Ο.Η.Ε. Αποτελεί το χώρο όπου, υποτίθεται, τα κράτη-ομάδες του συστήματος συγκεντρώνονται οικειοθελώς για να λύσουν ειρηνικά τις διαφορές τους, να προωθήσουν τα συμφέροντα τους και…να σώσουν την ανθρωπότητα-δηλαδή το προϊόν που πωλούν ακριβά, το ποδόσφαιρο. Στη ουσία όμως, λόγω αντικρουόμενων συμφερόντων είτε επειδή αντιλαμβάνονται αυτά τα συμφέροντα στενόμυαλα (πως θα πάρω το πέναλτι την επομένη αγωνιστική ή τα περισσότερα λεφτά από τα κανάλια για τα τηλεοπτικά δικαιώματα της δικιάς μου-αποκλειστικά- ομάδας), καταλήγουν να συζητούν πολύ και να βελτιώνουν λίγα. </div><br /><div align="justify"><br />Η εδραίωση αυτής της καουμποΐστικης λογικής, του «έτσι θέλω και επειδή έχω τη δύναμη να το κάνω», λογικό είναι να συναντά αντιδράσεις. Κάπως έτσι, οι δύο υπερδυνάμεις της ιστορίας μας έχουν καταλήξει να είναι εντελώς αντιπαθητικές στους περισσότερους τρίτους, με την απώθηση να απέχει από τη ζήλεια με μία πολύ λεπτή γραμμή (καθ’ ότι οι περισσότεροι απλά θέλουν να γίνουν Αμερική στη θέση της Αμερικής και Ολυμπιακός στη θέση του Ολυμπιακού, χωρίς καμία περαιτέρω ηθική αναστολή). Κάπως έτσι επίσης, έχουμε φτάσει να κατηγορούμε, τη μεν Αμερική για όλα τα κακά του κόσμου, τον δε Ολυμπιακό για όλα τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Φυσικά, μόνο οι φανατικοί και οι τυφλωμένοι δεν παραδέχονται ότι η παγκόσμια κυριαρχία των υπερδυνάμεων έχει και αντικειμενικές αιτίες. Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, φρόντιζε κατά κανόνα να αγοράζει τους καλύτερους και πιο ακριβούς ποδοσφαιριστές, ενώ συνήθως οι ομάδες του έπαιζαν καλύτερο ποδόσφαιρο από τους ανταγωνιστές του, τους οποίους δεν αμελούσαν να κερδίζουν στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, στα ντέρμπι, συχνά πυκνά μάλιστα με μεγάλα και εμφατικά σκορ, που υπογράμμιζαν αυτή την ανωτερότητα. Ένα καταπληκτικό προπονητικό κέντρο, ένα ολοκαίνουριο γήπεδο, εισαγωγή επιχειρηματικού πνεύματος στη λειτουργία της ομάδας, λειτουργούν επικουρικά στη δημιουργία αυτού του μύθου. Την ίδια στιγμή, η Αμερική συνεχίζει να είναι η μεγαλύτερη και πλέον ανοικτή οικονομία στον κόσμο, διαθέτει μακράν τα καλύτερα πανεπιστήμια και νοσοκομεία, είναι πρωτοπόρος στην έρευνα και την τεχνολογία, τη μουσική, τον κινηματογράφο, ενώ οι πόλεις της συνεχίζουν να αποτελούν μυθικούς προορισμούς για όλους εμάς τους υπόλοιπους. </div><br /><br /><div align="justify"><br />Στον αντίποδα, ο προαιώνιος εχθρός του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός, δείχνει να αρχίζει να ξεπερνάει το σοκ που προκάλεσε η κατάρρευση του συστήματος πάνω στο οποίο βάσισε τη δικιά του κυριαρχία (εδώ εξισώνω το Βαρδινογιάννη με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, μόνο μη του το πείτε..) και προσπαθεί να απειλήσει ξανά το μεγάλο αντίπαλο με ένα νέο ηγέτη που προέρχεται από τα σπλάχνα του παλιού συστήματος (εδώ μόλις είπα το Τζίγκερ Πούτιν, αλλά αυτό μπορεί να τον κολακεύει). Την ίδια στιγμή αντιμετωπίζει μεγάλο ανταγωνισμό από ένα φυσικό σύμμαχο, που απειλεί να αναταράξει τα νερά και να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, με τα μυθικά δισεκατομμύρια ευρώ που δεν έχουν τελειωμό, παίρνει έτσι δικαιωματικά τη θέση της Κίνας, με τα δισεκατομμύρια των κατοίκων της (που και αυτοί δεν έχουν τελειωμό…) και δέχεται τη φθορά της συνεπακόλουθης αστάθειας και ανασφάλειας που δημιουργεί στο υπάρχον σύστημα το τεράστιο μέγεθος του νέου αυτού «παίκτη». Και τα δύο στρατόπεδα έχουν φανατικούς υποστηρικτές αλλά μάλλον αντιμετωπίζονται από όλους τους υπόλοιπους ουδέτερους ως δύο αυτοκρατορίες του κακού, των οποίων η σύγκρουση αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, και αρκετό φόβο. </div><br /><br /><div align="justify"><br />Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, η πτωχή πλην τίμια Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως του Ντέμη Νικολαΐδη και των συντρόφων του, μάλλον μοιάζει περισσότερο με μία άλλη Ένωση, την Ευρωπαϊκή. Η ΑΕΚ αντλεί τη δύναμη της από την ισχύ των μεγαλομετόχων της, όπως ακριβώς η Ένωση αντλεί τη δική της από το συνδυασμό της ισχύς των κρατών μελών. Επίσης, διεκδικεί για τον αυτό της το ηθικό πλεονέκτημα, καθώς παρουσιάζεται να ενδιαφέρεται και να υποστηρίζει έννοιες ευγενείς όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη συμφιλίωση, τη διεθνή συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών, ακριβώς όπως η ΑΕΚ επιχειρεί να επαναφέρει στο ποδόσφαιρο το ρομαντισμό, την οικογένεια στο γήπεδο, το fair-play και άλλα τέτοια θέσφατα της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας. Σε ότι αφορά τη σχέση της με την υπερδύναμη, η ΑΕΚ συχνά παρουσιάζεται ως αδικημένη, άλλοτε εξοργισμένη, αντιδρώντας σχεδόν πάντα με υστερικό τρόπο απέναντι στο κακό. Η πρόσφατη υπόθεση Βάλνερ, για παράδειγμα, και η αγανάκτηση που προκάλεσε στην ΑΕΚ ο επίλογος της, δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την αντίστοιχη μήνη που προκαλεί στους Ευρωπαίους η επίμονη άρνηση της Αμερικής να επικυρώσει το πρωτόκολλο του Κυότο (που είναι και επίκαιρο) καθώς ερμηνεύεται ως η κατ’ εξοχήν απόδειξη της καουμποΐστικης νοοτροπίας που αναφέραμε νωρίτερα, εις βάρος του γενικού καλού (του πλανήτη ή του ποδοσφαίρου). </div><br /><br /><div align="justify"><br />Στη διεθνή επικαιρότητα, όπως ακριβώς στο ελληνικό πρωτάθλημα, λέμε συχνά πως περνάμε, αργά αλλά σταθερά, από ένα <a href="http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/05/03/AR2007050301550.html">unilateral κόσμο, σε ένα multilateral περιβάλλον</a>, όπου η Αμερικανική ισχύ δεν αρκεί, καθώς πολλές ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις φιλοδοξούν να την ψαλιδίσουν. Στο ελληνικό πρωτάθλημα οι περιφερειακές αυτές αναδυόμενες δυνάμεις είναι π.χ. ο Άρης των οπαδών του (που λόγω λάτιν χαρακτήρα είναι η Βραζιλία του διεθνούς συστήματος), η Λάρισα του Πηλαδάκη (που επειδή έχει πολλούς οπαδούς μπορεί να είναι η Ινδία), ο Ηρακλής του Ρέμου και ο Πανιώνιος του Τσακίρη. Οι δυνάμεις αυτές, ενώ ακόμα νιώθουν την εξάρτηση από την υπερδύναμη, διατρανώνουν τις αντιθέσεις τους σε όποιο ζήτημα θεωρούν πρόσφορο, επαναβεβαιώνοντας την ανεξαρτησία τους. Παράλληλα, ο αναπτυσσόμενος (για τους φίλους Τρίτος) κόσμος των Καλαμαριών, των Λεβαδειακών και των Εργοτέληδων, καταδυναστευμένος για χρόνια από τις υπόλοιπες δυνάμεις, ξεσηκώνεται, φωνάζει, σκούζει αλλά την κρίσιμη στιγμή δίνει και την ψυχή του στο διάολο για μερικά ψίχουλα εύνοιας της υπερδύναμης. </div><br /><br /><div align="justify"><br />Ο διαπρεπής καθηγητής του Harvard <a href="http://www.hks.harvard.edu/about/faculty-staff-directory/joseph-nye">Joseph Nye</a> έγινε ευρύτερα γνωστός τα τελευταία χρόνια για τη θεωρία της <a href="http://hbswk.hbs.edu/archive/4290.html">soft power</a>, που αποτελεί μία εναλλακτική πρόταση διαχείρισης της τεράστιας δύναμης της Αμερικής, ώστε αυτή να πετυχαίνει τους στόχους της χωρίς να προκαλεί το θυμό και την αγανάκτηση του υπόλοιπου πλανήτη. Σύμφωνα με το Nye, η Αμερική πρέπει να σταματήσει να βασίζεται τόσο πολύ στην στρατιωτική ή οικονομική της δύναμη για να έχει τα αποτελέσματα που θέλει στις σχέσεις τις με τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Αμερικανός καθηγητής προτείνει να δοκιμάσει η χώρα του να επηρεάσει τις υπόλοιπες μέσω των αξιών και της κουλτούρας της, κάνοντας τις Η.Π.Α. ένα παράδειγμα προς μίμηση προς τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι μία διαφορετική προσέγγιση της έννοιας του εθνικού συμφέροντος, η οποία δε βασίζεται στους παλιομοδίτικους όρους της υπεροχής της ισχύος και του ημι-νταβατζιλίδικου τρόπου που αυτή εφαρμόζεται. Για να υπάρξει μία τέτοια αλλαγή πολιτικής, είναι απαραίτητα η αλλαγή της σημερινής πολιτικής ηγεσίας των Η.Π.Α., που έχει ταυτιστεί όσο καμία άλλη με τις παλιές λογικές. Και αν στην Αμερική έχουν αρχίσει να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια τέτοια αλλαγή, στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν διαφαίνεται κα΄τι αντίστοιχο. Για να το πούμε πιο ξεκάθαρα, ο Ολυμπιακός, για να αρχίζει να εφαρμόζει τη δική του εκδοχή της soft power στο ελληνικό ποδόσφαιρο ίσως έχει ανάγκη να βρει, ή να επινοήσει, το δικό του <a href="http://www.nytimes.com/2007/11/04/magazine/04obama-t.html?_r=1&oref=slogin">Barack Obama</a>.<br /><br />ΥΓ. Στο παραλληλισμό αυτό απέφυγα (ή απέτυχα) να βρω αντιστοιχίες με τον ισλαμικό κόσμο και την επιρροή που ασκεί στο σημερινό διεθνές σύστημα. Ίσως να είχε ενδιαφέρον να εντοπίσουμε τον <a href="http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4107270.stm">Αχμαντινετζάντ </a>του ποδοσφαίρου μας, ένα μισοπάλαβο, δηλαδή, τύπο που απειλεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα με κανά δυό ατομικές βόμβες. </div>Παναγιώτης Έξαρχοςhttp://www.blogger.com/profile/12288572246739586668noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-16024362124136002362008-04-24T03:21:00.003+03:002008-04-24T03:34:33.021+03:00Ξέρω τι έκανες πριν ένα μήνα στο Βουκουρέστι...<div align="justify">Ύστερα από αρκετό καιρό και αφού σκέφτηκα, ξανασκέφτηκα και άλλαξα γύρω στις 19 φορές γνώμη (αυτή η ιστορία πραγματικά με έχει μπερδέψει όσο τίποτε άλλο τελευταία, λέτε να φταίει η υπερβολική θολοκουλτούρα;) νομίζω ότι καταλήγω στα εξής, όχι ιδιαίτερα επαναστατικά, αλλά πάντως επιγραμματικά:<br /></div><div align="justify"> </div><div align="justify">1) Συμφωνώ με τη γενικότερη λογική του Αλέξη, μάλιστα εκτιμώ πολύ πως θέτει το ζήτημα περί προσγείωσης στον εθνικισμό του γείτονα. Παρ' όλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι εμείς που "αντιμαχόμαστε τον εθνικισμό" πρέπει να παίζουμε και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου και να προσπαθούμε να εισάγουμε στη δημόσια συζήτηση τον τρόπο που βλέπουν οι "άλλοι" την ιστορία αυτή, καθ' ότι αν δεν το κάνουμε εμείς, στην Ελλάδα που καίγονται βιβλία ιστορίας επειδή επιχειρούν να αμφισβητήσουν την κρατούσα ιδεολογία, δεν πρόκειται να το κάνει κανένας. Δύο σχετικές παρατηρήσεις, λοιπόν:</div><div align="justify"><br />α)Είναι, νομίζω, πραγματικά σημαντικό να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβη στο Βουκουρέστι. Για τους λόγους που πολύ σωστά περιγράφει ο Αλέξης, μπορούμε να πούμε πως το Βουκουρέστι αποτελεί μία τακτική "νίκη" της ελληνικής πλευράς. Καλό όμως είναι να διευκρινίσουμε πως η νίκη αυτή δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πλήρη δικαίωση της ελληνικής θέσης στο ζήτημα, ιδιαίτερα της πλέον εξτρεμιστικής έκφανσης της (Η Μακεδονία είναι και θα είναι μόνο ελληνική). Γι' αυτό, καλό θα είναι να μην παρασυρόμαστε σε θριαμβολογίες και να νιώθουμε πως επιτέλους οι ξένοι μας κατάλαβαν και αγκάλιασαν τα ελληνικά δίκαια. Αυτό που έγινε είναι ότι (από κάποια, σημαντικά, άλλα όχι όλα, τα μέλη του ΝΑΤΟ) επιβραβεύτηκε το γεγονός πως στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Ελλάδα έχει κάνει μεγαλύτερες παραχωρήσεις και αντίστοιχα αποδοκιμάστηκε η "καβάλα στο άλογο" νοοτροπία της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ. Όλα αυτά, πάντα υπό το πρίσμα του γενικότερου κλίματος που υπήρχε, το οποίο «σήκωνε» μερικές μικρές μαγκιές από τους Ευρωπαίους προς τις ΗΠΑ. Κατά τ’ άλλα, προσοχή, ΔΕΝ πρόκειται να λένε όλοι από δω και πέρα τη γείτονα χώρα Σκόπια, βγάζοντας τους τη γλώσσα, ούτε θα σνομπάρουν το αεροδρόμιο τους επειδή σφετερίζεται το όνομα του μεγάλου Έλληνα Στρατηλάτη.<br /></div><div align="justify"> </div><div align="justify">Το λέω αυτό γιατί, κατά την άποψη μου, εγκυμονεί ο κίνδυνος, παρερμηνεύοντας το τι συνέβη στο Βουκουρέστι να βρεθούμε προ εκπλήξεως και μεγάλης απογοητεύσεως στο μέλλον ως έθνος. Αν, δηλαδή, πιστέψουμε ότι τέρμα με το πρόβλημα, το λύσαμε με μία μονομαχία στον πράσινο βάλτο του Βουκουρεστίου (και επειδή είχαμε τον μεγαλύτερο παλικαρά με τους καλύτερους φίλους αποκρούσαμε τους κακοποιούς και τα τσιράκια τους–κάτι σαν τους 7 σαμουράι δηλαδή με τον Καραμανλή να ντύνεται Τζον Γουέιν), μάλλον η τελική λύση πρόκειται να μας απογοητεύσει. Φαίνεται αυτό, άλλωστε, από τον εντελώς αρνητικό τρόπο που έχει υποδεχτεί η ελληνική κοινή γνώμη τη διαφαινόμενη νέα πρόταση Νίμιτς (Νέα Μακεδονία), παρότι έχω την αίσθηση πως η ελληνική διπλωματία θα πέταγε και τη σκούφια της για μία τέτοια λύση. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι δηλώσεις του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών περί Μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας πριν από κάποιες βδομάδες θεωρήθηκαν περίπου εχθρική πράξη από το σύνολο των μέσων και της κοινής γνώμης. Και μου έκαναν εντύπωση γιατί η λογική λέει, αν έχεις συμβιβαστεί, ως χώρα, με την ιδέα ότι τον γείτονα σου θα τον λένε «Κάπως Μακεδονία» –και όλος ο καυγάς γίνεται πια για το ποιό θα είναι αυτό το κάπως- έ, τότε θα πρέπει να σου φαίνεται φυσιολογικό ο λαός που κατοικεί σε αυτή τη χώρα αυτή να ονομάζεται μακεδονικός και η γλώσσα που μιλάει, oh mondieu, μακεδονική (έστω και καπωςμακεδονική, you get the point). Έτσι και αλλιώς, όλα αυτά σε επίπεδο ανθρώπων δεν έχουν και πολλή σημασία. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οποιαδήποτε κατάληξη και αν έχει αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα θα λέμε τους γείτονες μας Σκοπιανούς, χωρίς να το πολυσκεφτόμαστε, και εκείνοι (μαζί με την πλειονότητα του υπόλοιπου κόσμου, όχι από κανένα ανθελληνισμό παρά για λόγους απλής ευκολίας) θα μιλάνε μακεδονικά και θα λέγονται μακεδόνες σκέτο.<br /></div><div align="justify">β) Στα περί Ελσίνκι, είναι απολύτως κατανοητή και η πρωτότυπη σκέψη του Αλέξη και ο ειλικρινής εκνευρισμός του Χρήστου. Και αυτό, γιατί το Βουκουρέστι είναι μία ελαφρώς διαφορετική ιστορία, κυρίως γιατί δεν υπάρχει στη μέση Κύπρος (και όπως και να το κάνεις, μία Κύπρος πάντοτε περιπλέκει τα πράγματα). Πράγματι, και στο Ελσίνκι και στο Βουκουρέστι, ένα διμερές πρόβλημα με μία γειτονική χώρα ξέφυγε από αυτό το κανονιστικό πλαίσιο και εντάχθηκε στο συλλογικό προβληματισμό ενός διεθνούς οργανισμού, στον οποίο μετέχει η Ελλάδα και επιθυμεί να μετάσχει η γειτονική χώρα. Η Ελλάδα πέτυχε, δηλαδή, και στις δύο περιπτώσεις, να υποχρεώσει τη γειτονική χώρα με την οποία είχε το πρόβλημα να δεσμευτεί ότι θα εργαστεί ειλικρινά και ουσιαστικά για να το λύσει, έχοντας στην άκρη της διαδρομής ως «καρότο» την ένταξη στον διεθνή οργανισμό, είτε είναι αυτός η Ευρωπαϊκή Ένωση είτε το ΝΑΤΟ. Η διαφορά είναι πως στο Ελσίνκι η κυβέρνηση Σημίτη ήρε το αδιάλλακτο και απόλυτο βέτο προς την ένταξη της Τουρκίας, το οποίο αποτελούσε την πάγια ελληνική θέση μέχρι τότε, και το έκανε ένταξη υπό προϋποθέσεις, εμπλέκοντας μάλιστα πολύ έξυπνα και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως τελικό πεδίο επίλυσης της διαφοράς. Με αυτό τον τρόπο κέρδισε τις εντυπώσεις και στην Τουρκία αλλά και προς τους υπόλοιπους ευρωπαίους εταίρους, αφού πλέον δεν παρουσιαζόταν ως η μικρόψυχη γείτονα χώρα που για ιδιοτελείς λόγους δεν αφήνει την Τουρκία να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Φυσικά, ακριβώς το αντίθετο συνέβη στην περίπτωση του Βουκουρεστίου καθώς, τουλάχιστον για την ΠΓΔΜ, η Ελλάδα είναι ο κακός της υπόθεσης που δεν αφήνει το μικρό κράτος δίπλα της να προοδεύσει.<br /></div><div align="justify">Πως μπορεί, λοιπόν, το Ελσίνκι που άνοιξε την πόρτα της Ευρώπης στην Τουρκία και μας εμφάνισε ως καλούς, αναρωτιέται ο εκνευρισμένος Χρήστος, να συγκρίνεται με το Βουκουρέστι, όπου κλείσαμε την πόρτα της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και ο πρωθυπουργός μας ντύθηκε στα γκεσταπί; Παραδόξως, μπορεί. Ίσως αποτελεί λογική υπέρβαση αλλά νιώθω πως το Βουκουρέστι δεν είναι Ελσίνκι αλλά προ-Ελσίνκι. Ουσιαστικά δηλαδή, στη Συνδιάσκεψη του ΝΑΤΟ θέσαμε το βέτο που, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, πρόκειται να άρουμε στο μέλλον. Σε εκείνη τη μελλοντική Συνδιάσκεψη, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα νέο Ελσίνκι. Τώρα, γιατί ο Καραμανλής έφτιαξε τις προϋποθέσεις για ένα νέο Ελσίνκι, τη στιγμή που δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου τις δυνατότητες που του δίνονταν από το original Ελσίνκι σχετικά με την επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών, είναι ένα μυστήριο αντίστοιχο της κατασκευής της πυραμίδας της Γκίζας, χωρίς, φυσίκά, με τη διαφορά ότι η Γκίζα είχε και την κατάρα του Φαραώ για περισσότερο σασπένς. </div><div align="justify"><br />2) Άσχετα από αυτά, καλό θα είναι να κάνουμε όλοι μαζί ένα ομαδικό φροντιστήριο για το τι ακριβώς σημαίνει αυτή η όμορφη λέξη που θυμηθήκαμε τελευταία στην Ελλάδα: αλυτρωτισμός (λέω θυμηθήκαμε γιατί έχουν περάσει καμία 90αριά χρόνια από τότε που αλυτρωτισμός στην περιοχή υπήρξε κυρίως ελληνικός). Γιατί, οκ, το δυάρι όπου μένω στο Χαλάνδρι να το υπερασπιστώ μέχρι τελευταίας ρανίδος σε περίπτωση που οι Γκρουέφσκι και Μιλοσόφσκι (σαν τους μπάλκαν Μπουτς και Κάσιντυ) θέλουν να το απαλλοτριώσουν υπέρ Μεγάλου Αλεξάνδρου Μακεντόνσκι, αλλά να βαφτίζεται αλυτρωτισμός κάθε δήλωση ΠΓΔΜιανου πολιτικού, διπλωμάτη ή μπακάλη που αναφέρεται στη διένεξη, ε, είναι κομμάτι υπερβολικό. </div><div align="justify"> </div><div align="justify">Αλυτρωτισμός δεν είναι όταν μας κοροϊδεύουν εμφανίζοντας μας σαν τον Μπόρατ, όσο και να μας εκνευρίζει. Αλυτρωτισμός, επίσης, δεν είναι να εμφανίζουν τον Καραμανλή με στολή γκεστάπο ή τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό, ή τα διάφορα γραφικά βιντεάκια στο youtube που, σε σπαστά αγγλικά, αναγγέλλουν τον τρίτο βαλκανικό πόλεμο και εμφανίζουν τη Λιβαδειά ως ακριτική πόλη της «Μακεδονίας», όσο και αν αυτά μας εξοργίζουν. Ούτε φυσικά, οι διαφωνίες περί ιστορίας, Μεγαλέξανδρου και συνακόλουθα ποιος έχει το δικαίωμα να ονομάζει έτσι το αεροδρόμιο του, έχουν καμία σχέση με τον αλυτρωτισμό. Και τέλος, ΔΕΝ είναι αλυτρωτισμός όταν οι δίπλα μας θεωρούν ότι υπάρχει κάποια, μικρή ή μεγάλη, μειονότητα ομοεθνών τους στη χώρα μας, της οποίας τα θεμελιώδη δικαιώματα εμείς καταπατούμε, όσο και να ανησυχεί η κυρία Παπαρήγα του διεθνιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Αλλιώς, να σταματήσουμε να ενδιαφερόμαστε για τους ομοεθνείς μας στη Νότια Αλβανία (στα ελληνικά, αυτή είναι η Βόρεια Ήπειρος, αλλά αυτό ξέχασα, δεν είναι αλυτρωτικό) φοβούμενοι μήπως οι από κει γείτονες μας εγκαλέσουν και μας για «αλυτρωτισμό». </div><div align="justify"> </div><div align="justify">Αλυτρωτισμός, τουλάχιστον τέτοιος που να μπορεί να λογίζεται απειλητικός, υπάρχει όταν ένας λαός ενεργά θεωρεί πως υπάρχουν σκλαβωμένες πατρίδες, εδάφη, γη, με υπόδουλους ομοεθνείς πληθυσμούς, που πρέπει δια της βίας και πάση θυσία να απελευθερωθούν και να ενταχθούν στη μητέρα πατρίδα. Και κυρίως, όταν όλη αυτή η ιδεολογία είναι επιδοτούμενη, ελεγχόμενη και στηριζόμενη από το κράτος (state-sponsored). Και εν πάση περιπτώσει, εάν τον Καραμανλή τον ενοχλούν τόσο πολύ αυτά τα αλυτρωτικά ξεσπάσματα των γειτόνων, ας ρωτήσει τον κουμπάρο του τον Ταγίπ τι σκέφτονται εκεί στη Τουρκιά για όσους ενοχλητικούς γείτονες ονειρεύονται νυχθημερόν πως θα τους κατακτήσουνε ξανά την ομορφότερη τους Πόλη...</div>Παναγιώτης Έξαρχοςhttp://www.blogger.com/profile/12288572246739586668noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1826837392440965600.post-75197563695970562942008-04-12T21:47:00.002+03:002008-04-12T21:49:10.645+03:00Μαθήματα από τις ΗΠΑ<div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Οι εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, έστω κι αν <a href="http://www.msnbc.msn.com/id/22544471/">διαφέρουν πολύ</a> από την αντίστοιχη διαδικασία που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Και νομίζω ότι μπορούμε να πάρουμε χρήσιμα μαθήματα πολιτικής κουλτούρας και όχι μόνο που σίγουρα μας χρειάζονται. </p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><b style="">Μάθημα πρώτο: </b>Αρχίζοντας με το πιο γενικό, η σύγκρουση Χίλαρι και Ομπάμα παραπέμπει στην αντίστοιχη κόντρα που είχε ο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο. Σκληροί χαρακτηρισμοί και βρώμικο παιχνίδι στο παρασκήνιο με διαρροές στα ΜΜΕ είναι το καθημερινό σκηνικό ανάμεσα στους δύο υποψηφίους για το χρίσμα. Η μόνη διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ δεν έχουν έναν <span style="" lang="EN-US">Jim</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Relos</span>… Τώρα λοιπόν που το παιχνίδι ήδη θεωρείται χαμένο για τη Χίλαρι, ένας είναι ο στόχος της: Να φθείρει τον Ομπάμα έτσι ώστε να χάσει τις εκλογές και η ίδια να είναι σε πλεονεκτική θέση για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις εκλογές του 2012! Είναι κάτι που <a href="http://www.huffingtonpost.com/cenk-uygur/is-hillary-positioning-fo_b_92904.html">παραδέχονται στο επιτελείο της και έχει δημοσιευθεί</a> και είναι «μυστικό» πολύ πιο διαδομένο απ’ ότι ο Βενιζέλος περιμένει την επόμενη ήττα του Παπανδρέου. Θεωρείται λοιπόν λογικό ότι η Χίλαρι έχει πολιτικές φιλοδοξίες που εξαρτώνται άμεσα με την αποτυχία του κόμματος που η ίδια υποστηρίζει! Παρ’ όλα αυτά δε νομίζω ότι ο Ομπάμα θα ρίξει τις ευθύνες σε ενδεχόμενη ήττα του από τον Μακέιν στην υπονόμευση που δέχτηκε από τη Χίλαρι…</p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><b style="">Μάθημα δεύτερο:</b> Οι εκλογές στις ΗΠΑ, όπως και οι πρόσφατες στο ΠΑΣΟΚ, είναι ανοικτές σε όσους θέλουν να ψηφίσουν και να στηρίξουν τον υποψήφιο που προτιμούν. Η αντίστοιχη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ για ανοικτή διαδικασία αντιμετωπίστηκε με προβληματισμό, καχυποψία (ακόμα και από τον Κώστα Σημίτη) και σε ορισμένες περιπτώσεις από ειρωνεία. Το βασικότερο επιχείρημα ήταν ότι υπήρχε ο κίνδυνος ψηφοφόροι άλλων κομμάτων να ψηφίσουν τον υποψήφιο που θεωρούν λιγότερο ικανό. Επιχείρημα ηλίθιο όσο και το να απαγορεύεις την ψήφο στους μετανάστες γιατί θα ψηφίσουν με γνώμονα το συμφέρον της χώρας προέλευσής τους… Το μάθημα που έρχεται από τις ΗΠΑ είναι ότι ακόμα και αν αυτό γίνει δεν είναι ικανό να αλλάξει το αποτέλεσμα. Και στις ΗΠΑ έγινε με ολοφάνερο τρόπο σε δύο περιπτώσεις. Τη μία ραδιοφωνικός παραγωγός <a href="http://politicalticker.blogs.cnn.com/2008/03/04/limbaugh-urges-listeners-to-vote-for-clinton/">κάλεσε</a> τους ψηφοφόρους των Ρεπουμπλικάνων να ψηφίσουν την Χίλαρι, ενώ την άλλη ο ελληνικής καταγωγής <span style="" lang="EN-US">blogger</span><span lang="EN-US"> </span>Μάρκος Μουλίτσας <a href="http://politicalticker.blogs.cnn.com/2008/01/16/exit-polling-democrats-pick-mccain-over-romney/">ζήτησε</a> από τους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών να στηρίξουν τον Ρόμνεϊ αντί του Μακέιν. Αμφισβητήσεις για τη διαδικασία εκλογής δεν εκφράστηκαν ούτε και όταν παρουσιάστηκε πρόβλημα σε μία από τις Πολιτείες, όπου είναι πιθανό να ακυρωθεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Αντιθέτως, μεγαλύτερο θέμα είχε προκύψει μέσα στο Δημοκρατικό κόμμα με αφορμή τους <span style="" lang="EN-US"><a href="http://www.economist.com/world/na/displaystory.cfm?story_id=10881137&CFID=1726830&CFTOKEN=41000464">superdelegates</a></span> (στην πασοκική τους εκδοχή είναι οι αριστίδην σύνεδροι) οι οποίοι στην πλειοψηφία τους υποστηρίζουν την Χίλαρι και αν δεν αύξανε τα ποσοστά του ο Ομπάμα θα διαμόρφωναν το αποτέλεσμα στην τελική ψηφοφορία!</p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Τι μας διδάσκουν συνοπτικά οι Αμερικάνοι; Πρώτον ότι στην πολιτική είναι θεμιτό και φυσιολογικό να υπάρχουν φιλοδοξίες, έστω και αν αυτές εκφράζονται με άκομψο πολλές φορές τρόπο. Είναι δηλαδή μέρος του παιχνιδιού και όχι μέρος του προβλήματος… Και δεύτερον ότι η αντιπροσώπευση αντικατοπτρίζει καλύτερα την κοινή γνώμη όταν οι πολίτες εκφράζουν απευθείας τη γνώμη τους και όχι μέσω των αντιπροσώπων/συνέδρων. </p>Panos Stefanouhttp://www.blogger.com/profile/13446582633694815022noreply@blogger.com5